کتاب من چگونه اروین یالوم شدم

کتاب من چگونه اروین یالوم شدم نوشته‌ی اروین د. یالوم است. این اثر آخرین و شخصی‌ترین اثر این روان‌پزشک و نویسنده اگزیستانسیالیست آمریکایی است. او در این کتاب تمام زندگی شخصی‌اش را برای خواننده تعریف کرده است.

درباره کتاب من چگونه اروین یالوم شدم

کتاب من چگونه اروین یالوم شدم زندگی‌نامه اروین د. یالوم به قلم خودش است، این کتاب برای اولین بار در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. او در این کتاب برخلاف آثار دیگرش که بیماران و مراجعه‌‌کنندگان را شخصیت‌های اصلی قرار داده بود این بار خودش را شخص مورد بحث قرار داده و داستان زندگی‌اش را از نوجوانی تا امروز با نگاه روانشناسانه‌ای که دارد نوشته است. او از تک‌تک سفرها و علایقش، از زندگی شخصی و همسر و فرزندانش، از همه‌ی رنج‌هایی که تابه‌حال در زندگی کشیده است و از چگونگی نوشتن تمام کتاب‌ها و آثارش در اینجا صحبت می‌کند.

عنوان فرعی این کتاب خاطرات یک روان‌پزشک است و در حقیقت در دسته‌ی کتاب‌های اتوبیوگرافی قرار می‌گیرد. اروین یالوم یک درمانگر حرفه‌ای است که همیشه زندگی دیگران را کاوش می‌کرد اما در این کتاب با نگاه تیزبین و درمانگرانه‌اش خودش را واکاوی کرده و شخصی‌ترین موضوعات زندگی‌اش را نیز بازگو کرده است. کتاب من چگونه اروین یالوم شدم با یک احساس شدید گناه از سمت نویسنده شروع می‌شود. او در صفحات اول کتاب سعی کرده تا خودش را درمان کند و کارهایی را که در حدود ۵۰ سال سابقه‌ی فعالیتش به بقیه‌ی مردم توصیه کرده است را انجام دهد. او چشمانش را می‌بندد و سعی می‌کند رویایی را که همیشه در سر داشته تجسم کند و آن را برای ما بنویسد. یکی از دیگر قسمت‌های جالب کتاب قسمتی است که یالوم پیر و متخصص خودش را در برابر یالوم جوان و پراشتباه قرار می‌داد و درمان را او را شروع می‌کند. یالوم پیر سعی می‌کند در شرایط سخت به یالوم جوان کمک کند و از تجربه‌هایش برای او بگوید.

اروین یالوم داستان خودش را با یک کابوس شروع‌ می‌کند: زمانی که دوازده ساله است و با دوچرخه از خانه‌ی دختری با مشکل پوستی رد می‌شود. اروین طبق روال هر روز صبح، دختر را اینگونه صدا می‌کند، «سلام سرخکی!» و امیدوار است که دختر با او دوست شود. اما در رویای یالوم، پدر دخترک به او می‌فهماند که سلام‌های روزانه‌اش باعث رنجش دختر می‌شوند. این اتفاق باعث می‌شود یالوم، احساس همدردی کند؛ او هیچوقت این درس را فراموش نکرد. با ادامه دادن و خواندن کتاب، می‌توانیم ببینیم که متفکری رشد می‌کند. آثار او مانند چراغی بودند که مسیر زندگیش را روشن می‌کردند.

کتاب من چگونه اروین یالوم شدم فقط داستان زندگی یک مرد نیست و برداشت‌های اروین یالوم از زندگی‌اش و فرآیند شکل‌ گرفتن تفکرات او، ما را تشویق می‌کنند که زندگی خود را بازنگری کنیم و معنی زندگیمان را بفهمیم.

چرا باید کتاب من چگونه اروین یالوم شدم را مطالعه کنیم؟

کتاب من چگونه اروین یالوم شدم به‌گونه‌ای نوشته شده که در همین صفحات اول، خواننده جذب کتاب و متوجه صداقت نویسنده می‌شود. در همان ابتدای مطالعه خواننده متوجه می‌شود که فقط با یک زندگی‌نامه روبه‌رو نیست و می‌تواند درس‌های روان‌درمانی یاد بگیرد.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

در این کتاب گفت‌وگوهای جالبی بین یالوم پزشک و یالوم جوان رخ می‌دهد که برای علاقه‌مندان به روان‌درمانی و طرفداران یالوم می‌تواند بسیار خواندنی باشد.

درباره اروین یالوم

اروین یالوم در نیویورک به دنیا آمده است. او در سال ۱۹۵۶در دانشگاه بوستون در رشته‌ی پزشکی و در سال ۱۹۶۰ در رشته‌ی روان‌شناسی فارغ‌التحصیل شد و او در سال ۱۹۶۳ مشغول به تدریس در دانشگاه استنفورد شد. او در همین دانشگاه توانست روانشناسی هستی‌گرا یا اگزیستانسیال را ابداع کند. اروین یالوم با نبوغی که در روان‌شناسی دارد از بقیه روان‌شناسان جلوتر است، او تابه‌‌حال چندین کتاب نوشته و با داستان‌هایی ساده از تجربیات زندگی خودش صحبت کرده است. او اولین روان‌شناسی است که توانسته با دانش زیاد و مطالعه فلسفه‌ی فیلسوفانی مانند ارسطو و سقراط به نحوه‌ی متفاوت و جدید به روان‌شناسی نگاه کند و موفق شود در سال ۲۰۰۲ برنده‌ی جایزه‌ی انجمن روان‌شناسی آمریکا شود.

اروین یالوم با سبک منحصربه‌فرد خود توانسته مردم عادی را با خود همراه کند و هم‌چنین از بین دیگر روان‌شناسان نیز طرفداران زیادی دارد. او عقیده دارد در دنیای فعلی با این همه امکانات اکتفا کردن به آموزه‌های فقط شخص به‌خصوصی اشتباه است و باور دارد روح و روان آدمی آنقدر پیچیده شده است که باید به ‌دنبال راه جدیدی برای حل و روبه‌رو شدن با مسائل خود پیدا کند. مخاطبان اصلی این نویسنده‌ی بزرگ معمولا روان‌کاوان، روان‌شناسان حوزه‌‌ی نوجوانان و نوپایان در سراسر دنیا هستند.

از رمان های روان‌شناسانه‌ی او می‌توان به «مامان و معنی زندگی»، «دروغ‌گویی روی مبل»، «وقتی نیچه گریست»، «هر روز نزدیک‌تر از پیش»، «جلاد عشق و دیگر داستان‌های روان‌شناسی»، «درمان شوپنهاور»، «پلیس را خبر می‌کنم»، «مسئله اسپینوزا» و «خلق‌ شدگان در یک روز و داستان‌های روان‌ درمانی دیگر» اشاره کرد. از آثار روان‌شناسانه غیر‌ داستانی او نیز می‌توان «موهبت درمان»، «تئوری و عمل در روان‌ درمانی گروهی» و «روان درمانی اگزیستانسیال» را نام برد.

تکه هایی از کتاب من چگونه اروین یالوم شدم

ساعت هشت صبح چهارشنبه است. صبحانه‌ام را خورده‌ام و پیاده به دفتر کارم آمدم. فقط قبل از شروع کارم کمی مکث کردم و به گلدان بونسای خودم صبح بخیر گفتم و چندتا علف هرزش را هرس کردم. می‌دانم که آن علف‌های هرز کوچولو هم حق حیات دارند ولی نمی‌توانم اجازه بدهم آبی را که بونسای من به آن احتیاج دارد بمکند. احساس رضایت و خوشحالی می‌کنم چون چهار ساعت آینده را باید بی‌وقفه بنویسم. باید نوشتن را شروع کنم ولی مثل همیشه نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم و اول از همه ایمیل‌هایم را چک می‌کنم. درحالی‌که ایمیل‌ها را باز می‌کنم به خودم قول می‌دهم فقط نیم ساعت برای این کار وقت بگذارم. اولین ایمیل به من چشمک می‌زند:

«امشب بازی خانه‌ی ماست. 6:15 اونجا باش. غذای خوشمزه و گرانی حاضر کرده‌ام. سریع شام می‌خوریم چون بازی رأس ساعت 6:45 شروع می‌شه. یک گونی پول بیار!» کوین

اولین عکس‌العمل غیرارادی‌ام این است که پیام را حذف کنم ولی جلوی خودم را می‌گیرم و سعی می‌کنم احساسات و خاطراتی را که منتظرند خودشان را به من برسانند به یاد بیاورم.