کتاب به وقت عشق

کتاب به وقت عشق نوشته‌ی اروین د. یالوم و بنجامین یالوم، با ترجمه‌ی سمیرا قاسم‌زاده، اثری در حوزه‌ی روان‌درمانی و روابط انسانی است که نشر قطره آن را منتشر کرده است. این کتاب با رویکردی داستانی و روایی، تجربه‌های شخصی و حرفه‌ای یالوم را در قالب روایت‌هایی از جلسات درمانی و زندگی روزمره‌اش به تصویر می‌کشد. نویسندگان با بهره‌گیری از سال‌ها تجربه در روان‌درمانی، به بررسی عمیق روابط بین‌فردی، چالش‌های وجودی و اهمیت ارتباط در زندگی انسان می‌پردازند. به وقت عشق نه‌تنها به دغدغه‌های بیماران و درمانگران می‌پردازد، بلکه به مسائل بنیادین مانند تنهایی، مرگ، معنای زندگی و پیری نیز توجه دارد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب به وقت عشق

کتاب به وقت عشق اثری است که در مرز میان خاطره‌نویسی، روایت درمانی و تاملات فلسفی حرکت می‌کند. اروین د. یالوم، روان‌درمانگر شناخته‌شده، در کنار پسرش بنجامین، با نگاهی صادقانه و بی‌پرده به تجربه‌های شخصی و حرفه‌ای خود می‌پردازد. ساختار کتاب مبتنی بر مجموعه‌ای از داستان‌های واقعی جلسات درمانی است که هرکدام به یکی از جنبه‌های مهم روابط انسانی و روان‌درمانی می‌پردازد. نویسندگان با روایت‌هایی از بیماران مختلف، از جمله کسانی که با فقدان، تنهایی، احساس گناه، یا بحران‌های هویتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، تلاش کرده‌اند نشان دهند که چگونه ارتباط انسانی و حضور فعال در لحظه می‌تواند به بهبود و رشد فردی منجر شود. کتاب به وقت عشق همچنین به دغدغه‌های شخصی یالوم در دوران پیری، زوال حافظه و مواجهه با مرگ عزیزان می‌پردازد و این موضوعات را با صداقت و آسیب‌پذیری خاصی روایت می‌کند. در کنار روایت‌های درمانی، کتاب به مسائل حرفه‌ای روان‌درمانگران، چالش‌های آموزش و انتقال تجربه به نسل‌های بعدی نیز توجه دارد. این اثر، هم برای علاقه‌مندان به روان‌شناسی و درمانگری و هم برای کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تری از روابط انسانی هستند، قابل توجه است.

خلاصه داستان به وقت عشق

کتاب به وقت عشق مجموعه‌ای از روایت‌های درمانی و تاملات شخصی اروین د. یالوم است که با همکاری پسرش بنجامین نوشته شده است. دغدغه‌ی اصلی کتاب، اهمیت ارتباط انسانی و نقش آن در درمان و رشد فردی است. یالوم با مرور تجربه‌های چند دهه فعالیت حرفه‌ای خود، به این نتیجه رسیده است که اشتیاق برای برقراری ارتباط، نیروی محرکه‌ی اصلی در جستجوی کمک و درمان است. او در روایت‌هایی از بیماران مختلف، مانند جری که با روابط عاطفی شکست‌خورده دست‌وپنجه نرم می‌کند، یا سوزان که با فقدان همسر و احساس گناه و خشم روبه‌روست، نشان داده است که چگونه مواجهه‌ی صادقانه با احساسات و پذیرش آسیب‌پذیری می‌تواند راهی برای بهبود باشد. در بخش‌هایی از کتاب، یالوم به تجربه‌ی شخصی خود از پیری، زوال حافظه و از دست دادن همسرش می‌پردازد و این موضوعات را با صداقت و آسیب‌پذیری روایت می‌کند. او همچنین به چالش‌های حرفه‌ای درمانگران، مانند محدودیت‌های درمان کوتاه‌مدت و فشارهای نظام سلامت روان، اشاره کرده است. روایت‌هایی از بیماران دیگر، مانند جولیا که با آسیب‌های دوران کودکی و اعتیاد دست‌وپنجه نرم می‌کند، یا سوفیا که در برقراری ارتباط عاطفی مشکل دارد، هرکدام جنبه‌ای از پیچیدگی‌های روابط انسانی و درمان را آشکار می‌سازند. در مجموع، کتاب به وقت عشق با تاکید بر اهمیت حضور فعال در لحظه، صداقت در ارتباط و پذیرش آسیب‌پذیری، تصویری انسانی و ملموس از روان‌درمانی و زندگی ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب به وقت عشق را بخوانیم؟

کتاب به وقت عشق با روایتی صادقانه و بی‌پرده، تجربه‌های واقعی از جلسات درمانی و زندگی شخصی نویسنده را به تصویر می‌کشد. این اثر با تمرکز بر اهمیت ارتباط انسانی، نه‌تنها برای درمانگران و علاقه‌مندان به روان‌شناسی، بلکه برای هرکسی که به دنبال فهم عمیق‌تری از روابط و احساسات خود است، قابل توجه است. ویژگی شاخص کتاب، تلفیق روایت‌های درمانی با تاملات وجودی درباره‌ی مرگ، پیری، تنهایی و معنای زندگی است. همچنین، نگاه انتقادی نویسنده به روندهای رایج درمانی و تاکید بر نقش رابطه‌ی درمانگر و بیمار، این کتاب را از آثار مشابه متمایز می‌کند. خواندن این کتاب فرصتی برای مواجهه با آسیب‌پذیری، پذیرش خود و یادگیری مهارت‌های ارتباطی عمیق‌تر فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که با دغدغه‌هایی مانند تنهایی، فقدان، بحران‌های هویتی یا مشکلات ارتباطی روبه‌رو هستند. همچنین برای دانشجویان و فعالان حوزه‌ی روان‌شناسی، درمانگران و افرادی که به دنبال درک عمیق‌تری از روابط انسانی و فرایند درمان هستند، مناسب است. کسانی که با پیری، زوال حافظه یا سوگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند نیز می‌توانند از تجربه‌های نویسنده بهره ببرند.

بخشی از کتاب به وقت عشق

«در شش دههٔ اخیر عمرم در کسوت درمانگر، چیزی که همیشه برایم استمرار داشته این بوده است که اشتیاق برای برقراری ارتباط انسانیْ نیروی اصلی سوق دادن مددجویان برای دریافت کمک محسوب می‌شود. مردم همواره خواستار روابط نزدیک‌تر و بهترند. کلید توسعهٔ این روابط ارزشمند نیز توانایی و تمایل فرد برای ایجاد فرصت گفتمان و فضای صمیمی با دیگران است. شاید این موضوع بسیار ساده به نظر برسد، اما اکثریت قریب‌به‌اتفاق بیمارانی که با آن‌ها روبه‌رو شده‌ام در انجام همین کار با مشکلات زیادی مواجه‌اند. مسلماً صمیمیتْ مستلزم نداشتن حالت تدافعی است: نمی‌توانید انتظار داشته باشید که دوستان، خویشاوندان یا شریک زندگی‌تان پذیرای شما باشند، مگر اینکه خود شما نیز پذیرای آن‌ها باشید. البته این تدافعی نبودن به‌تعبیری چندان هم اطمینان‌بخش نیست. برخی از ما ـ اغلب ما ــ تجربیاتی داشته‌ایم که در آن‌ها نداشتن سپر دفاعیِ عاطفی به شکست انجامیده است. در آن تجربیات، حس بسیار ناخوشایندی داشته‌ایم و فوراً در لاک دفاعی خود فرورفته‌ایم، و از همه مهم‌تر یاد گرفته‌ایم که دیگر به خودمان اجازه ندهیم به‌لحاظ عاطفی به‌راحتی پذیرای کسی باشیم. اما افسوس، اگر هرگز به خودمان اجازه ندهیم که کسی را بپذیریم، هیچگاه به ارتباطی که به دنبالش می‌گردیم دست نخواهیم یافت.»