کتاب اعتراف باز

کتاب الکترونیکی اعتراف‌باز نوشتهٔ «شهلا زرلکی» در سال ۱۴۰۳ از نشر چشمه منتشر شده است. این اثر در قالب ناداستان و با رویکردی شخصی، به روایت زندگی، خاطرات و تجربه‌های نویسنده می‌پردازد. «زرلکی» با زبانی صریح و بی‌پرده، به موضوعاتی چون هویت، خانواده، کودکی، ترس، حسادت، دروغ و نقش خاطره در شکل‌گیری شخصیت انسان می‌پردازد. این کتاب در دسته‌بندی ادبیات اعترافی قرار می‌گیرد و با نگاهی انتقادی و طنزآمیز، مرز میان واقعیت و خیال را در زندگی روزمره بررسی می‌کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اعتراف باز اثر شهلا زرلکی

کتاب «اعتراف‌باز» اثری ناداستان و خودزندگی‌نامه‌نویسانه است که در آن «شهلا زرلکی» با الهام از سنت ادبیات اعترافی، به بازگویی تجربه‌های زیستهٔ خود می‌پردازد. کتاب در قالب مجموعه‌ای از روایت‌های کوتاه و پیوسته، زندگی نویسنده را از کودکی تا بزرگسالی دنبال می‌کند و در هر بخش، به موضوعی خاص مانند خانواده، ریشه‌های قومی، خاطرات مدرسه، ترس‌ها و دغدغه‌های روزمره می‌پردازد. ساختار کتاب بر پایهٔ خاطره‌نویسی و خودافشاگری استوار است و نویسنده با نگاهی نقادانه و گاه طنزآمیز، به واکاوی احساسات و رفتارهای خود و اطرافیانش می‌پردازد.

این اثر در قالب ناداستان و با بهره‌گیری از عناصر داستانی، مرز میان واقعیت و خیال را بارها جابه‌جا می‌کند و خواننده را به تماشای صحنه‌هایی از زندگی روزمره و ذهنیات نویسنده دعوت می‌کند. «شهلا زرلکی» در کتاب «اعتراف‌باز» نه‌تنها به روایت زندگی شخصی می‌پردازد، بلکه با ارجاع به متون کلاسیک و شخصیت‌های ادبی، گفت‌وگویی میان گذشته و حال، فرد و جامعه و حقیقت و دروغ برقرار می‌کند.

خلاصه داستان اعتراف باز

در کتاب «اعتراف‌باز»، «شهلا زرلکی» با روایتی صریح و بی‌پرده، زندگی خود را از کودکی تا میانسالی مرور می‌کند. نویسنده با الهام از ادبیات اعترافی، به بازگویی تجربه‌هایی می‌پردازد که بسیاری از افراد از بیان آن‌ها پرهیز می‌کنند. او از کودکی ناخواسته و حسرت داشتن اسمی ساده و بی‌دردسر آغاز می‌کند و به ریشه‌های قومی و خانوادگی خود در خراسان و لرستان می‌پردازد. خاطرات مدرسه، احساس دستپاچگی، ترس‌های کودکانه و نخستین تجربه‌های حسادت و دزدی بخش‌هایی از روایت‌های کتاب را شکل می‌دهند. در ادامه، «زرلکی» به موضوعات عمیق‌تری مانند نقش دروغ در زندگی، ترس از دست دادن مادر، تجربه‌های زیسته در حاشیهٔ شهر و تأثیرات جنگ و مهاجرت بر خانواده می‌پردازد. او با نگاهی انتقادی و طنزآمیز، خاطرات خانوادگی، روابط والدین و تأثیرات تربیت و جغرافیا بر هویت فردی را بازخوانی می‌کند.

«شهلا زرلکی» در بخش‌هایی از کتاب، به تجربه‌های مادرانه، افسردگی پس از زایمان و چالش‌های بزرگسالی نیز اشاره می‌کند و با ارجاع به متون ادبی و فلسفی، تلاش می‌کند معنای راست‌گویی، صداقت و خودافشاگری را در زندگی روزمره جست‌وجو کند. در مجموع، «اعتراف‌باز» مجموعه‌ای از اعترافات، خاطرات و تردیدهاست که با زبانی صریح و گاه طنزآمیز، به واکاوی هویت، خانواده، ترس‌ها و امیدهای نویسنده می‌پردازد و تصویری چندلایه از زیست زنانه در جامعهٔ معاصر ایران ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب اعتراف باز را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی بی‌پرده و صادقانه، تجربه‌های زیستهٔ یک زن ایرانی را در بستر خانواده، جامعه و تاریخ معاصر روایت می‌کند. «اعتراف‌باز» با پرداختن به موضوعاتی چون هویت، خاطره، ترس، حسادت و نقش دروغ در زندگی، فرصتی برای بازاندیشی در احساسات و تجربه‌های شخصی فراهم می‌کند. نویسنده با نگاهی انتقادی و طنزآمیز، مرز میان واقعیت و خیال را به چالش می‌کشد و خواننده را به تأمل دربارهٔ نقش خاطره و خودافشاگری در شکل‌گیری هویت فردی و جمعی دعوت می‌کند. این اثر برای کسانی که به ادبیات اعترافی، خودزندگی‌نامه و روایت‌های شخصی علاقه دارند تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان ادبیات اعترافی، ناداستان و خاطره‌نویسی پیشنهاد می‌شود. «اعتراف‌باز» برای کسانی که دغدغهٔ هویت، خانواده، ریشه‌های قومی، تجربه‌های زیسته و مسائل زنان را دارند مناسب است. همچنین مخاطبانی که به روایت‌های صریح و بی‌پرده از زندگی روزمره و تجربه‌های شخصی علاقه‌مندند می‌توانند از خواندن این اثر بهره‌مند شوند.

درباره شهلا زرلکی

«شهلا زرلکی» در ۲۲ مرداد ۱۳۵۵ در تهران متولد شد. او نویسنده، منتقد ادبی و پژوهشگر ایرانی است و در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی تحصیل کرده است. «زرلکی» در سال ۱۳۸۵ به پاس «آثار دارای ارزش کیفی و قدرت تأثیرگذاری بر جامعه»، جایزهٔ «نقد ادب و هنر» بنیاد نویسندگان و هنرمندان وابسته به سازمان فرهنگی ـ هنری شهرداری تهران را دریافت کرد.

فعالیت مطبوعاتی او از سال ۱۳۷۷ با نگارش یادداشت‌ها و نقدهای سینمایی در روزنامهٔ «سلام» آغاز شد. از سال ۱۳۷۸ به‌طور پیوسته به نوشتن مقاله‌ها و نقدهای ادبی در نشریات فرهنگی مختلف مانند «نقد سینما»، «بیدار» و «کتاب ماه ادبیات و فلسفه» پرداخت و همچنین با روزنامه‌هایی چون «همشهری»، «صبح امروز» و «شرق» همکاری داشت. عضویت در شورای سردبیری فصلنامهٔ «نگره» و ویراستاری فصلنامهٔ «رسانه» در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۵ از دیگر سوابق مطبوعاتی اوست.

«زرلکی» تا کنون مجموعه‌داستان‌ها و پژوهش‌های ادبی متعددی منتشر کرده و حوزهٔ زنان نیز یکی از زمینه‌های اصلی پژوهش‌های او به‌شمار می‌رود. کتاب «در خدمت و خیانت زنان» (۱۳۹۲) با نگاهی روان‌شناختی و جامعه‌شناختی به موضوع زن، بازتاب گسترده‌ای داشت و به بررسی مسائلی چون ضرورت یا عدم ضرورت ازدواج، تجربه‌های زیستی زنان (قاعدگی، هستی زنانه، یائسگی)، روابط میان‌زنان، فمینیسم، ریشه‌های پسرخواهی و جایگاه زن در خانه و اجتماع پرداخت. اثر دیگر او، «زنان، دشتان و جنون ماهانه»، پژوهشی تاریخی و اسطوره‌ای دربارهٔ قاعدگی و پیش‌نشانگان آن در دین، تاریخ و فرهنگ است. کتاب «خلسهٔ خاطرات» نیز تحلیلی بر آثار «گلی ترقی» محسوب می‌شود.

«زرلکی» در دههٔ ۱۳۸۰ در عرصهٔ داوری جوایز ادبی و هنری حضوری پررنگ داشت و در جشنواره‌ها و جوایزی چون «یلدا»، «مهرگان»، «روزی روزگاری»، «پروین اعتصامی»، «صلح و دوستی»، «هنر مسیحی ایران»، «مشارکت ادبی اصفهان»، «جشنوارهٔ بین‌المللی کودکان و نوجوانان» و جایزهٔ ادبی «والس» حضور داشت. او در کنار این فعالیت‌ها، جوایز ادبی گوناگونی نیز دریافت کرده است.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

انتشارات ققنوس نیز در سال ۱۴۰۰ این کتاب را منتشر کرده است.

بخشی از کتاب اعتراف باز

«اعتراف می‌کنم من یک اعتراف‌بازم! یعنی دلم می‌خواهد با کلمهٔ اعتراف بازی کنم. البته وسط این بازی چیزهایی هم می‌گویم که واقعاً اعتراف است. چیزهایی که خیلی‌ها از روی ترس یا خجالت یا ملاحظات خانوادگی فرضاً نمی‌گویند. حق هم دارند. اما واقعیت این است که من به طرز ابلهانه‌ای از حرف زدن دربارهٔ خودم لذت می‌برم. البته این حرف من نیست. حرف اعتراف‌بازِ بزرگ روسو است در کتاب اعترافاتش: «خواننده‌ها! من از فکر کردن به خودم لذت می‌برم و در همان حال که فکر می‌کنم می‌نویسم.»

این حرف روسو آدم را یاد صادق هدایت می‌اندازد و نفرتش از این نوع خودافشاگری‌های خودخواهانه! در یکی از آن نامه‌های زیبای پر از فحش دربارهٔ این مسخره‌بازی می‌نویسد: «این توضیحات همیشه مرا یاد بازار چهارپایان می‌اندازد که یابوی پیری را در معرض فروش می‌گذارند و برای جلب مشتری به صدای بلند جزئیاتی از سن و خصایل و عیوبش می‌گویند.»»