کتاب روایت شناسی

کتاب روایت شناسی نوشتهٔ مانفرد یان و ترجمهٔ محمد راغب است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. در این اثر مبانی نظریهٔ روایت بیان شده است.

درباره کتاب روایت شناسی

مانفرد یان کتاب روایت شناسی را در نه فصل به رشتهٔ تحریر درآورده است. او در این کتاب از مبانی نظریهٔ روایت سخن گفته است. خواندن این کتاب برای کسانی که می‌خواهند روایت بنویسند و یا کسانی که می‌خواهنذ ساختارهای روایت را بشناسند، مفید خواهد بود. برای شناخت روایت نخست باید خود روایت تعریف شود. عناصر اصلی روایت چیست؟ یک روایت برای این‌که روایت شمرده شود، چه باید داشته باشد؟ پاسخ ساده این است که بگوییم همه روایت‌ها داستانی را عرضه می‌کنند. داستان پیرفتی از رویدادهاست که شامل شخصیت‌ها می‌شود. از این رو، روایت شکلی از ارتباط است که پیرفتی از رویدادها به دست می‌دهد، رویدادهایی که شخصیت‌ها ایجاد و تجربه کرده‌اند. در داستان‌های کلامی، یک داستان‌گو، راوی، نیز داریم. برای شناخت بهتر و کامل‌تر روایت این اثر را بخوانید.

خواندن کتاب روایت شناسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ مبانی نظریه روایت پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روایت شناسی

«۹.۱. مثل بسیاری از روایت‌های اول‌شخص، «تابلوی قایق ماهیگیری» سیلیتو یک خودزندگی‌نامه داستانی است. هری راوی بالغی است که به زندگی گذشته‌اش می‌نگرد. اگرچه او در زمان نوشتن داستان تنها پنجاه و دو سال دارد، احساس می‌کند زندگی‌اش تقریباً تمام شده است. مثل بسیاری از راویان اول‌شخص، او نه‌تنها بزرگ‌تر بلکه عاقل‌تر هم شده است. به گذشته زندگی‌اش می‌نگرد و درمی‌یابد که اشتباهات فراوانی به‌ویژه در رفتار با همسرش کتی داشته است. وضعیت روایت اول‌شخص داستان تنها برای بازنمایی بصیرت‌های هری درباره زندگی تلف‌شده‌اش مناسب است.

۹.۲. داستان به شیوه زمانی سرراستی گفته شده است و خط زمانی‌اش را می‌توان نسبتاً دقیق کشید. کنش داستان با «قدم زدن در اسنکی‌وود» آغاز می‌شود. کتی پس از شش سال هری را که سی‌ساله است ترک می‌کند؛ پس در آغاز او باید بیست و چهارساله باشد. با توجه به «بیست و هشت سال [...] است که من ازدواج کرده‌ام»، سنِ فعلی منِ روایتگر باید پنجاه و دو سال باشد. دیدارهای هفتگی کتی پس از ده سال جدایی آغاز می‌شود، زمانی که هری چهل‌ساله است. دیدارهای کتی شش سال ادامه می‌یابد و وقتی او می‌میرد و خط داستانی اولیه پایان می‌پذیرد، منِ تجربه‌گر چهل و شش‌ساله است. چند کنایه تاریخی که شش سال پایانی هری و کتی را نشان می‌دهند همزمان با جنگ دوم جهانی هستند. کنش روایت خودش در سال ۱۹۵۱، شش سال پس از مرگ کتی، روی می‌دهد.

۹.۳. بخش‌های کنش داستان بر کتی تمرکز می‌کنند با گزینشی از اولین مواجهه جنسی آن‌ها، مشاجره خشنی که منجر به ترک خانه توسط او شد، بازگشتش پس از ده سال، دیدارهای هفتگی متعاقب آن، گرو گذاشتن‌های چندباره تابلوی قایق ماهیگیری و مرگ و مراسم خاکسپاری او. هری در طول رابطه‌شان «هیچ چیزی ناراحتش نمی‌کند» و با بی‌احساسی و بی‌تفاوتی در اوج کرِختی باقی می‌ماند. از نظر هری جوان ازدواج به این معنا بود «که من یک خانه و مادر را با خانه و مادری دیگر عوض کردم» . اگرچه هری هرگز از ناتینگهام خارج نشد، اما فکر اصلی و خوشگذرانی‌اش خواندن کتاب‌هایی درباره کشورهای خیلی دوری مانند هند و برزیل بود. او حتی در خاکسپاری کتی گریه نمی‌کند («اما سعادت این کار را نداشتم»). در عین حال، مرگ شرم‌آور کتی ــ که در حالت مستی زیر کامیون می‌رود ــ تغییری در او ایجاد می‌کند. حالا هری نمی‌تواند کتی را فراموش کند آن‌طوری که بعد از فرار او کرد؛ تنها کاری که می‌تواند بکند بازبینی وسواسی اشتباهاتی است که انجام داده. در آخرین تجلی مبتنی بر گذشته، سه چیز را با وضوحی ویرانگر درمی‌یابد: عاشق کتی بوده اما هرگز این را نشان نداده. با کتی، که نیازمند تماس و ارتباط عاطفی بوده، بی‌احساس رفتار کرده و مرگ کتی معنای زندگی را از او ربوده است.»