کتاب صد سال تنهایی

کتاب الکترونیکی صد سال تنهایی نوشتۀ گابریل گارسیا مارکز با ترجمۀ بهمن فرزانه در انتشارات امیرکبیر چاپ شده است. این رمان یکی از شاهکارهای ادبیات داستانی امریکای لاتین است که در سبک رئالیسم جادویی نگارش یافته است.

درباره کتاب صد سال تنهایی

رمان صد سال تنهایی روایتی چندنسلی از تاریخ خانواده بوئندیا است که در روستایی خیالی به نام ماکوندو زندگی می‌کنند. این اثر که از شاهکارهای ادبیات معاصر جهان محسوب می‌شود، داستان هفت نسل از یک خانواده را در بستر تحولات تاریخی و اجتماعی کلمبیا روایت می‌کند. گارسیا مارکز در این رمان از تکنیک رئالیسم جادویی استفاده می‌کند که در آن رویدادهای غیرواقعی و خیالی در کنار وقایع واقعی روایت می‌شوند. داستان با رخدادهای شگفت‌انگیز و اسطوره‌ای درمی‌آمیزد و مرز میان واقعیت و خیال را کمرنگ می‌کند.

خانواده بوئندیا در طول هفت نسل با چالش‌ها و سرنوشت‌های متفاوتی روبرو می‌شوند. از خوزه آرکادیو بوئندیا بنیانگذار روستای ماکوندو تا فرزندان و نوادگانش، هر یک سرگذشتی پرفراز و نشیب دارند. تکرار اسامی در نسل‌های مختلف و سرنوشت‌های مشابه، نوعی چرخه تراژیک را در داستان ایجاد می‌کند. رمان به موضوعات مهمی چون تاریخ، سیاست، جنگ، عشق، تنهایی و سرنوشت محتوم انسان‌ها می‌پردازد. مارکز با زبانی شاعرانه و روایتی پیچیده، خوانشی عمیق از تاریخ و فرهنگ امریکای لاتین ارائه می‌دهد. از جمله مضامین کلیدی رمان می‌توان به تأثیر استعمار، جنگ‌های داخلی، بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی کلمبیا اشاره کرد. نویسنده با استفاده از رئالیسم جادویی، واقعیت‌های تلخ تاریخی را با زبانی شاعرانه و خیالی بازسازی می‌کند.

کتاب صد سال تنهایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این رمان برای علاقه‌مندان به ادبیات جهان، رمان‌های تاریخی و مطالعات فرهنگی امریکای لاتین مناسب است.

درباره گابریل گارسیا مارکز

گابریل گارسیا مارکز در سال ۱۹۲۷ در شهر آراکاتاکا در کلمبیا به دنیا آمد.

او در کودکی از نوشتن شعر و طراحی کمیک‌استریپ لذت می‌برد و برخی از شعرهایش در روزنامهٔ دبیرستانش چاپ می‌شد. او در جوانی در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد؛ بااین‌حال بعدها تبدیل به یک روزنامه‌نگار شد؛ شغلی که پیش از رسیدن به شهرت ادبی از طریق آن امرار معاش می‌کرد. گابریل گارسیا مارکز همیشه خود را بیشتر یک روزنامه‌نگار می‌دانست تا رمان‌نویس و روزنامه‌نگاری به‌شدت بر حرفه‌ٔ داستان‌نویسی او تأثیر گذاشت. او معتقد بود که روزنامه‌نگاری اگر نگوییم بیشتر، به‌اندازه‌ٔ دیگر حوزه‌های ادبی ارزشمند است و امیدوار بود که به‌جای رمان‌هایش، به‌خاطر کار روزنامه‌نگاری‌اش به یاد مردم بماند.

پیش از ۱۹۶۷، مارکز ۲ رمان «توفان بزرگ» (۱۹۵۵) و «ساعت شوم» (۱۹۶۲) و چند داستان کوتاه نوشت. نخستین نوشته‌های مارکز با توجه چندانی مواجه نشدند، اما این نویسنده با رمان «صد سال تنهایی» بود که به شهرتی جهانی دست یافت. این رمان به‌عنوان یکی از برترین رمان‌های قرن بیستم و در سبک رئالیسم جادویی شناخته شده است. آمیختن حقایق و داستان‌های تاریخی با نمونه‌هایی از اوامر خارق‌العاده، عملی است که مارکز از استاد کوبایی خود «آلخو کارپنتیر» که یکی از بنیان‌گذاران رئالیسم جادویی نیز محسوب می‌شود، فرا گرفته بود.

مارکز در ادامه‌ی مسیر نویسندگی خود، کتاب‌های «پاییز پدرسالار» (۱۹۷۵)، «کرونیکل یک مرگ پیشگویی‌‌شده‌» (۱۹۸۵)، «عشق در زمان وبا» (۱۹۸۵)، «ژنرال در هزارتوی خود» (۱۹۸۹، سیاسی‌ترین رمان مارکز و روایتی تخیلی از آخرین روزهای زندگی «سیمون بولیوار» فرمانده‌ٔ انقلابی و سیاست‌مدار ونزوئلایی) و «از عشق و شیاطین دیگر» (۱۹۹۴) را منتشر کرد. یکی از بهترین‌ها در میان این آثار کتاب «عشق در زمان وبا» است که حول رابطه‌ای عاشقانه‌ که دهه‌ها طول می‌کشد تا به سرانجام برسد، می‌گردد. داستان رمان «عشق در زمان وبا» به موضوعاتی از جمله عشق، پیری و مرگ می‌پردازد و بین اواخر دههٔ ۱۸۷۰ و اوایل دههٔ ۱۹۳۰ در جامعه‌ای در آمریکای جنوبی رخ می‌دهد که روایتگر داستان زوجی است که به‌دلیل جنگ‌ها و همچنین شیوع وبا دچار مشکل شده‌اند. مارکز یک وقایع‌نگاری ژورنالیستی از آدم‌ربایی‌های مرتبط با مواد مخدر در زادگاهش کلمبیا و تحت‌عنوان «اخبار یک آدم‌ربایی» را نیز منتشر کرد.

در سال ۱۹۹۹ پزشکان تشخیص دادند که مارکز به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شده است. او پس از این تشخیص و در سال ۲۰۰۲، کتاب «برای نوشتن زندگی می‌کنم» را نوشت که بر ۳۰ سال نخست زندگی او تمرکز دارد و به نوعی یک اتوبیوگرافی محسوب می‌شود. او همچنین در سال ۲۰۰۴ کتاب «خاطرات دلبرکان غمگین من» را منتشر کرد که در اکثر نقاط جهان، به‌عنوان آخرین کتاب نوشته‌شده توسط مارکز شناخته‌ شده است.

گابریل گارسیا مارکز در سال ۲۰۱۴ درگذشت.