کتاب چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟

   کتاب چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟ نوشتهٔ مهاتما گاندی و ترجمهٔ شهرام نقش تبریزی است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب مرگ. آناند هینگورانی گردآوری این اثر را بر عهده داشته است.

درباره کتاب چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟

کتاب چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟ دربارهٔ مرگ است. این کتاب می‌گوید که از بین همهٔ ترس‌هایی که در زندگی زمینی ما را احاطه کرده‌اند، شاید بتوان گفت شدیدترین و فلج‌کننده‌ترین، ترس از مرگ است. در بیشتر موارد، فقط اندیشهٔ مرگ کافی است تا لرزه بر انداممان بیندازد. این اندیشه، چنان بر منطق و تعقل خدشه وارد می‌آورد که دیگر نمی‌توانیم این حقیقت را دریابیم که مرگ، نه پایان همه چیز، بلکه درِ ورودیِ معبدی است که به حیاتی جدید راه می‌برد. این جهان از جفت اضداد آکنده است. آن‌جا که روشنایی هست، تاریکی هم هست؛ آن‌جا که نور خورشید هست، سایه هم هست و همان‌گونه که شب، به‌ناچار و ناگزیر، از پس روز در می‌رسد، مرگ نیز پس از زندگی فرا خواهد رسید.

در نگاه مهاتما گاندی تولد و مرگ دو روی سکه‌ای واحد و دو جنبهٔ متفاوت از پدیده‌ای یکسان هستند. حال که حقیقتِ موجود در پس هر دوی آن‌ها حقیقتی واحد است، چگونه شایسته است انسان بر تولدْ شادمانی کند و بر مرگ اندوهناک شود؟ این جفتِ اضداد همواره و از همان ابتدا همراه ما بوده‌اند. چیزی در آن نیست که موجب شگفتی یا حتی نگرانی ما شود. این پدیده‌ها در زندگی آدمی اجتناب‌ناپذیر هستند. حال که به‌هیچ‌روی نمی‌توان از این اضداد گریخت، بهتر این است بیاموزیم چگونه می‌توان به چرخهٔ تولد و مرگ با چشمی یکسان نگریست و آن را پذیرفت.

خواندن کتاب چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران موضوعاتی پیرامون مرگ و زندگی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مهاتما گاندی

مهانداس کارامچاند گاندی (Mohandas Karamchand Gandhi) در ۲ اکتبر ۱۸۶۹ مصادف با ۱۰ مهر ۱۲۴۸ خورشیدی به دنیا آمد. او رهبر سیاسی و معنوی هندی‌ها بود که ملت هند را در راه آزادی از استعمار امپراتوری بریتانیا رهبری کرد. مهاتما گاندی در طول زندگی‌اش استفاده از هر نوع ترور و خشونت را برای رسیدن به مقاصد رد می‌کرد. فلسفهٔ بی‌خشونتی گاندی روی بسیاری از جنبش‌های مقاومت بدون خشونت در سراسر جهان و تا امروز تأثیر گذاشته است. مهاتما گاندی در ژانویهٔ ۱۹۴۸ برابر با ۹ بهمن ۱۳۲۶ خورشیدی درگذشت.

بخشی از کتاب چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟

«مرگ ما را به هم نزدیک‌تر می‌کند

دیولای: ۱۵ مه ۱۹۲۶

این چند روز جدایی، فرصتی است برای کسب آمادگی برای جدایی طولانی‌تری که مرگ موجب آن می‌شود. این جدایی در حقیقت جدایی‌ای سطحی و ظاهری است. مرگ ما را به هم نزدیک‌تر می‌کند. آیا جسم مانعی در میان ما نیست؟ هر چند که وسیله آشناییمان نیز هست.

بزرگ‌ترین توهم

ریواری: ۲۷ آوریل ۱۹۲۷

واقعیت این است که زندگی ما در اعمالمان متبلور می‌شود و ادامه می‌یابد. اگر به جای استفاده از جسم خود به عنوان وسیله‌ای گذرا و موقت، خود را با آن یکی بپنداریم، با نابودی و محو شدنش ما نیز محو و نابود می‌شویم. هر چه پدیده‌ها را بیش‌تر مشاهده می‌کنم و به آن‌ها می‌اندیشم، بیش‌تر به این حقیقت معتقد می‌شوم که اندوه بر جدایی و مرگ شاید بزرگ‌ترینِ توهم‌هاست. همان دم که دریابیم چنین تصوری جز توهم نیست، رهایی خود را رقم زده‌ایم. جوهر و درونمایه آدمی هرگز مرگ نمی‌پذیرد و جدایی را در آن راه نیست. با این حال، تراژدی این‌جاست که ما هرچند دوستان خود را به دلیل وجود همان جوهر که درونشان هست دوست می‌داریم، باز بر ویرانی آن پوشش خیالی و موهومی که موقتا آن جوهره را پوشانده است غم می‌خوریم. دوستی حقیقی باید در خدمت رسیدن به کل از طریق جزء باشد.

یک خواب و یک فراموشی

۲۵ ژانویه ۱۹۳۱

این که ما تولدهای پیشین خود را به خاطر نمی‌آوریم موهبت طبیعت است. چه فایده‌ای داشت اگر جزئیات بی‌شمارْ تولدهایی را که داشته‌ایم به یاد می‌آوردیم؟ اگر ناچار به کشیدن چنین بار حجیمی در حافظه خود می‌بودیم، زندگی برایمان سخت و تحمل‌ناپذیر می‌شد. انسان عاقل بسیاری چیزها را عامدا به فراموشی می‌سپارد، همان گونه که وکلا، به محض تمام کردن و کنار گذاشتن پرونده‌ها، آن‌ها را به همراه جزئیاتشان فراموش می‌کنند. آری «مرگ خواب و فراموشی است». »