کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز
معرفی کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز
کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز نوشتهٔ استفن ترزسیاک و آنتونی مازارلی و ترجمهٔ حمید زعیمی است و نشر نوین آن را منتشر کرده است. کتاب به این پرسش پاسخ میدهد که چرا خدمت به دیگران بهترین دارو برای خودمان است؟
درباره کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز
اگر قرار باشد دارویی اختراع کنیم که تمام دردهای دنیا را التیام ببخشد، آن نوع دوستی و شفقت است. کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز دقیقا روی همین موضوع جالب دست میگذارد.
اما نوعدوستی یعنی چه؟ نوع دوستی یعنی: توجه و دغدغهٔ غیرِخودخواهانه برای دیگران و خدمت در جهت سلامتی و خوشحالی آنها.
نوع دوستی و شفقت در میان کادر درمان و بین بیماران و پزشکان و پرستاران جواب میدهد. اگر بخشندگی به کادر مراقبت از سلامت کمک میکند که تابآوری بیشتری داشته باشند، آیا برای سایر افراد نیز همینگونه خواهد بود؟
باید بپرسیم:
عامل اساسی در تابآوری فیزیکی و عاطفی چیست؟
روابط.
عامل اساسی در داشتن روابط بهتر چیست؟
بخشندگی. شما با خدمت به دیگران چیزی را از دست نمیدهید، فقط به دست میآورید. بخشندگی یک درمان مؤثر برای هر فرد بخشندهای است.
در کتاب نوع دوستی، پرسش بزرگ این است: آیا شفقت واقعاً مهم است؟
بله. خدمت به دیگران بهترین درمان در هر محیطی است.
چه میشود اگر هرچه که تابهحال در مورد شادمانی و کامروایی به ما یاد دادهاند اشتباه باشد؟
چه میشود اگر راز موفقیت آن چیزی نباشد که فکر میکنیم؟
چه روشی مبتنی بر شواهد علمی وجود دارد که ما بتوانیم طبق آن زندگی کنیم؟
تفکر متعارف میگوید که برای خودیاری و کمک به خود، باید روی خودمان تمرکز کنیم. (راستی، این نوع تفکر برای شما چقدر مؤثر بوده است؟) این توصیه معقول به نظر نمیرسد. انبوهی از شواهد علمی به الگوی فکریِ دیگری اشاره دارند که تمامِ مدت پیشِ رویمان بوده است.
فرهنگ خودمحوری و خودیاری نخواهد توانست موفقیت، کامروایی یا شادمانی واقعی را برایتان به ارمغان بیاورد. ولی خدمت به دیگران چنین نتایجی در پی دارد و این کتاب آن را اثبات میکند.
کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز میخواهد شروع به تغییر الگوی فکریِ متعارف بکند: با خدمت کردن و سود رساندن به دیگران، از هر لحاظ، به بهترین شکل گشایشهایی در زندگیتان حاصل خواهد شد. ولی نکتهٔ ظریف و پیچیده اینجاست که اگر این کار را صرفاً به دلایل خودخواهانه انجام دهید، خودتان نیز فراموشش خواهید کرد. برای اینکه از مزایای روشی بهرهمند شوید، واقعاً باید در عمل همینطور باشید. این کتاب از شما میخواهد به دیگران (به معنای واقعی) اهمیت بدهید و اعمالتان نیز در همین جهت باشد. این کار هنرِ ظریفی نیست، علم است. این کتاب خدمت کردن به دیگران را بهخوبی با علم تأیید کرده و اگر میخواهید مغزتان را برای شادمانی دوباره تنظیم کنید و بدنتان را برای طول عمر و سلامتی تغییر دهید، شما نیز باید به آن کاملاً اعتماد کنید.
خواندن کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
اگر میخواهید دیدگاه تازهای نسبت به شفقت و نوع دوستی پیدا کنید و حال خودتان هم بهتر شود این کتاب را حتما بخوانید.
بخشی از کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز
«فرهنگ منمحور برای حس توانمندیِ شخصیِ ما جذاب است. ما دلبستگیِ زیادی به خودشایستگی داریم. بالاخره، کلمهٔ "استقلال" اولین اعلامیهٔ ایالاتمتحدهٔ آمریکا بود. آرمان خشن و عملگرای آمریکایی در فرد گاوچرانی تجلی یافته است که تنها و سوار بر اسب است و زیاد صحبت نمیکند، ولی کارهای لازم برای بقا را انجام میدهد.
ازآنجاییکه در دههٔ ۱۹۷۰، فرهنگ منمحور غالب بود، عجیب نیست که کلینت ایستوود بهترین ستارهٔ فیلمهای آن دوران بود. او مظهر "فردگراییِ خشن" بود. همهٔ فیلمهای وسترنش از فیلم ولگرد دشتهای مرتفع در سال ۱۹۷۳ به بعد، داستان ولگردی مرموز با اخلاق بحثبرانگیزی را روایت کردند که همواره تعداد زیادی مرده و دلشکستگی از خودش بر جا میگذاشت. حرفهای بامزهٔ مختصر و چپچپ نگاه کردنهای ایستوود پیام واضحی به طرفدارانش انتقال میداد که برای شجاع و قوی بودن باید چگونه باشند: نشان ندهید که برایتان مهم است، گرفتار چیزی نشوید و مستقیم شلیک کنید.
چارلز داروین در کتاب ارزشمندش با عنوان خاستگاه گونهها، در سال ۱۸۵۹، نوشت: «افزایش تعداد افرادی که چنین ویژگیهایی دارند، از طریق انتخاب طبیعی، تقریباً ناممکن است.» دقیقاً همینطور است! اگر ما از روابط بدمان بیاید و مشتاق نبردهای مسلحانه باشیم، احتمالاً آنقدر زنده نمیمانیم که تولیدمثل کنیم. بااینحال، بسیاری از فردگرایان خشن ظاهراً معتقدند که تلاش برای نفر اول شدن کلید بقای آنهاست.»
حجم
۴۰۵٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۲
تعداد صفحهها
۳۵۲ صفحه
حجم
۴۰۵٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۲
تعداد صفحهها
۳۵۲ صفحه
نظرات کاربران
نویسندههای کتاب دو پزشک هستند که تحقیقهای علمی در مورد موضوع شفقت و همدردی را بررسی میکنند. ابتدا تمرکز تحقیقها روی جامعهٔ پزشکی بود و نشان میداد که هرچقدر پزشکها با بیمارشان همدردی بیشتری نشان دهند نه تنها برای بیمار بلکه
عالی بود