کتاب از این جا تا ناکجا

کتاب از این جا تا ناکجا نوشتهٔ حسین بشیریه است. نشر نی این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر، دیباچه‌ای بر آسیب‌شناسی سیاسی است.

درباره کتاب از این جا تا ناکجا

حسین بشیریه توضیح داده است که کتاب از این جا تا ناکجا، گامی است در راه احیای علوم سیاسی و گسترش دانش و پیشهٔ سیاستگری. دانش سیاستگری معطوف به تدبیر و تغییر و اصلاح و تشخیصِ آسیب‌های جامعه است؛ ازاین‌رو نویسنده مفاهیم و بنیادهای فکری و نظری آسیب‌شناسی سیاسی و برخی از آسیب‌های سیاسی را در این کتاب بررسی کرده است. این کتاب که در دو بخش نوشته شده، ابتدا دانش آسیب‌شناسی را تبیین کرده و سپس به «آسیب‌شناسی سیاسی و اندیشهٔ آرمان‌شهری» و «آسیب‌شناسی سیاسی و تمثیل پزشکی» پرداخته است. حسین بشیریه در بخش دوم درمورد «آسیب‌شناسی مشروعیت سیاسی»، «آسیب‌شناسی کارایی سیاسی»، «آسیب‌شناسی فرهنگ سیاسی» و «آسیب‌شناسی نظم سیاسی» سخن گفته است.

خواندن کتاب از این جا تا ناکجا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره حسین بشیریه

حسین بشیریه، نویسنده و مترجم و جامعه‌شناس سیاسی در سال ۱۳۳۲ در همدان به دنیا آمد. مقطع کارشناسی را در رشتهٔ علوم سیاسی در دانشگاه تهران به اتمام رساند و سپس برای ادامهٔ تحصیل به انگلستان رفت. در سال ۱۹۷۹ کارشناسی‌ارشد خود را در رشتهٔ رفتارشناسی سیاسی از دانشگاه اسکس در انگلستان دریافت کرد و در سال ۱۹۸۲ در رشتهٔ تئوری سیاسی از دانشگاه لیورپول دکتری گرفت. به‌مدت ۲۴ سال مدرس علوم سیاسی در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بود و سپس در دانشکدهٔ علوم سیاسی دانشگاه سیراکیوز در نیویورک مشغول به تدریس شد. کتاب «لویاتان« با ترجمهٔ او در بیستمین دورهٔ کتاب سال (گروه علوم اجتماعی) شایستهٔ تقدیر شناخته شد. او یکی از اندیشمندان سیاسی مهم و تأثیرگذار ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ به شمار می‌آید. پژوهش‌های او بیشتر در حوزهٔ تئوری‌های انقلاب، جامعه‌شناسی سیاسی، جامعه‌شناسی سیاسی ایران، توسعهٔ سیاسی و اندیشهٔ سیاسی در غرب است. حسین بشیریه با نوشته‌های متعدد خود و نیز تدریس علوم سیاسی، بر مطالعه و عمل سیاسی در ایران تأثیر شایانی گذاشته است. از کتاب‌های او می‌توان به «درس‌های دموکراسی برای همه»، «گذار به دموکراسی»، «گذار به مردم‌سالاری»، «از این جا تا ناکجا»، «تاریخ اندیشه های سیاسی در قرن بیستم» (دو جلد) و «آموزش دانش سیاسی» اشاره کرد.

بخشی از کتاب از این جا تا ناکجا

«از آن‌جا که امروزه مردم‌سالاری شیوهٔ عمدهٔ حکومت در جهان است، بررسی مردم‌فریبی به عنوان آفت و آسیب و دلیل تباهی این نوع از حکومت مهم است. اندیشمندان سیاسی از دیرباز گزندهای مردم‌فریبی را گوشزد کرده‌اند. افلاطون که هوادار مردم‌سالاری مستقیم نبود با این حال مردم‌سالاری را بسیار بهتر از خودکامگی می‌دانست و هشدار می‌داد که حکومت مردم‌سالار چگونه به‌دست مردم‌فریبان فرصت‌طلب به تباهی کشیده خواهد شد. بر طبق تحلیل افلاطون، مردم‌فریبان از راه‌های مردم‌سالاری به قدرت می‌رسند و خود را قهرمان مردم می‌دانند و وعده‌های بسیار می‌دهند. هرکس با مردم‌فریبان مخالفت ورزد دشمن مردم شمرده می‌شود و کشته یا تبعید می‌گردد. چنین روش‌هایی دشمنان رهبر مردم‌فریب را پرشمارتر می‌کند و درنتیجه وی باید برای تأمین امنیت خود سپاهی از محافظان و پاسداران شخصی فراهم آورد. مردم‌فریبان برای آن‌که نیاز مردم به خود را افزایش دهند، به کشمکش‌ها و دشمنی‌های خارجی دامن می‌زنند. سود مردم‌فریبان در آن است که مردم را نیازمند و در هراس نگه دارند، و وقتی هم آن‌ها در اعتراض دست به شورش و طغیان بزنند رهبر مردم‌فریب آن‌ها را سرکوب می‌کند و حکومتی یکسره خودکامه برپا می‌دارد.

ارسطو پس از طبقه‌بندی حکومت‌ها به سلطنتی و اشرافی و حکومت طبقهٔ متوسط و انواع تباه‌شدهٔ آن‌ها، یعنی جباریت و حکومت توانگران و مردم‌سالاری، توضیح می‌دهد که در نظام اخیر (مردم‌سالاری) اکثریت آزاد اما تهیدست قدرت را در چنگ دارد، ولی قوهٔ قانون‌گذاری درحقیقت تصمیم‌های اساسی را می‌گیرد و درنتیجه حکومت قانون برقرار است، اما مردم‌فریبان حکومت تودهٔ مردم را جانشین حکومت قانون می‌سازند. آن‌ها در رابطه با هر موضوع و مسئله‌ای به رأی مستقیم توده‌ها مراجعه می‌کنند و درنتیجه قانون به بوتهٔ فراموشی افکنده می‌شود. مردم‌فریبان توده‌ها را با تحریک و وعده برمی‌انگیزانند و به‌دنبال خود می‌کشانند. اغلب توده‌های تهیدست و بیکار، که مشغلهٔ دیگری ندارند، به‌دنبال مردم‌فریبان راه می‌افتند. مردم‌فریبان برای پیشبرد کار خود میان تهیدستان و توانگران تفرقه می‌افکنند و درنتیجه فرقه‌ها و دسته‌های سیاسی پدید می‌آید. بدین‌سان مردم‌فریبی آفت اصلی مردم‌سالاری است. ارسطو حتی رهبر و سیاست‌مدار مردم‌فریب را به خرمگسی تشبیه می‌کند که جانوری را به ستوه می‌آورد و کلافه و دیوانه می‌سازد.»