کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید

کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید نوشتهٔ آلیس فینی، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ٔ بریتانیایی و ترجمهٔ پریا خوارزمی است و نشر نون آن را منتشر کرده است. این کتاب تریلری به‌شدت جذاب و دیوانه‌کننده و عجیب است. «سنگ، کاغذ، قیچی» از دیگر کتاب‌های آلیس فینی است.

درباره کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید

کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید داستان یک قتل است؛ قتلی که باید در طول داستان کشف کنیم به دست چه کسی رخ داده. داستان دو راوی دارد: آنا و جک. آن‌ها طلاق گرفته‌اند. آنا خبرنگار و مجری اخبار و جک کارآگاه سربازرس است.

به جک اطلاع داده می‌شود که زنی به قتل رسیده. جک متوجه می‌شود شب پیش با آن زن بوده است. بنابراین از قبول پروندهٔ قتل این زن امتناع می‌کند. همکارش در ادارهٔ پلیس به او شک کرده و مرموزانه او را رصد می‌کند.

از سوی دیگر، آنا هم متوجه می‌شود مقتول سال‌ها پیش دوست او بوده است. او برای پوشش خبر قتل دوستش راهی محل جرم می‌شود. جایی که همسر سابقش را دوباره از نزدیک می‌بیند.

هم آنا و هم جک داستان را از دید خودشان روایت می‌کنند؛ اما همیشه یک نفر دروغ می گوید. باید کشف کنیم که کدام‌یک از آن‌ها دروغ می‌گوید و در انتها به هویت قاتل پی ببریم. 

خواندن کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان‌های جنایی، معمایی و هیجان‌انگیز با رگه‌های عاشقانه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلیس فینی

آلیس فینی، نویسنده و روزنامه‌نگار بریتانیایی است. او کار خود را به‌عنوان تهیه‌کننده و خبرنگار از ۲۱سالگی در شبکه‌ٔ «بی‌بی‌سی» آغاز کرد. فینی پس از گذراندن بک دوره‌ٔ نویسندگی، از سی‌سالگی شروع به نوشتن رمان کرد.

اولین رمان او با ‌نام «گاهی دروغ می‌گویم» در سال ۲۰۱۸ منتشر شد. رمانی که آن را در اوقات فراغت و زمان‌های آزادی که بین کار و رفت‌وآمد پیدا می‌کرد، نوشت. رمان دومش «من می‌دانم تو کی هستی» در سال ۲۰۱۹ چاپ شد. «او و او»، «سنگ، کاغذ، قیچی» و «دیزی دارکر» عناوین دیگر رمان‌های منتشرشده و محبوب آلیس فینی است.

آثار داستانی او در ژانر تریلر و هیجان‌آور است و داستان‌هایش عموما پرطرفدارند. از این روست که بسیاری از کمپانی‌های فیلم و تهیه‌کنندگان مشهور برای اقتباس از آثار فینی اقدام کرده‌اند.

بخشی از کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید

«می‌توانم این را متوجه شوم، حتی اگر جک نتواند.

مشخص است که کارآگاه جوان خوشگل یک‌جورهایی خاطرخواه جک است و با وجود اینکه دیگر زن و شوهر نیستیم، هنوز هم تماشا کردنش حس خیلی عجیبی دارد. راستش، آزاردهنده و کمی دردناک است. ساده‌لوح نیستم. کاملاً می‌دانم که او حتماً از زمانی که دیگر با هم زندگی نمی‌کنیم، به‌طرق مختلف به زندگی‌اش ادامه داده، ولی هنوز هم دیدن زن دیگری که این‌طوری نگاهش می‌کند باعث می‌شود دلم بخواهد چشم‌هایش را دربیاورم. وقتی کسی حواسش نیست، یواشکی از آنجا دور می‌شوم و به جنگل می‌روم. دقیقاً به‌طرف همان جایی می‌روم که گاهی اوقات همراه با ریچل برای اینکه با هم وقت بگذرانیم، از کلاس‌های درس جیم می‌شدیم و به آنجا می‌رفتیم.

خبر داشتم که دخترهای دیگر در دارودستۀ کوچکمان، یعنی هلن وانگ و زویی هارپر، بیش از پیش داشتند به میزان زمانی که من و ریچل با هم می‌گذراندیم حسادت می‌کردند. حسادتشان را چندان پنهان نمی‌کردند، نه اینکه برایم مهم باشد. برای اولین بار در زندگی‌ام احساس زیبا بودن می‌کردم.

پس از گذشت دو ماه، دیگر داشتم از درس‌هایم عقب می‌افتادم. شب‌های خیلی زیادی را در خانۀ یکدیگر می‌ماندیم، یا به خرید لباس‌هایی می‌رفتیم که فقط ریچل از پس پرداخت پولشان برمی‌آمد؛ یا زمانی که می‌بایست سر کلاس می‌بودیم، با همدیگر توی جنگل پشت مدرسه قایم می‌شدیم. می‌خواستم هر کاری که می‌توانم بکنم تا او را شبیه خودم کنم و از این می‌ترسیدم که ممکن است ادامه ندهد. سپس مادرم فهمید که در درس زبان انگلیسی نمرۀ نُه گرفتم، چون نتوانسته بودم مقاله را به‌موقع تحویل دهم.

پیش از آن دانش‌آموزی بودم که همیشه نمرۀ بیست می‌گرفت. مامانم را تا به آن روز آن‌قدر ناراحت ندیده بودم و دو هفته مرا داخل خانه حبس کرد. قول داده بود که می‌توانم برای جشن تولد شانزده‌سالگی‌ام مهمانی بگیرم، که فقط چند نفر از دخترها به خانه‌مان بیایند و به این معنا بود که مجبور بودم برنامه را لغو کنم. برای همین از شنیدن خبر برآشفته شدم.

ریچل اصرار داشت که می‌تواند اوضاع را درست کند و هلن کمک می‌کند. صبح روز بعد پیش از حضوروغیاب، با قدم‌های تند یک‌راست به‌سمت هلن رفت.»