کتاب ترس و لرز

کتاب ترس و لرز نوشتهٔ سورن کیرکگور و ترجمهٔ عبدالکریم رشیدیان است. نشر نی این کتاب مشهور فلسفی و دینی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب ترس و لرز

کتاب ترس و لرز هم در تاریخ اندیشهٔ فلسفی و هم در تاریخ اندیشهٔ دینی یک متن کلاسیک به شمار می‌رود. این کتاب به‌دلیل ارائهٔ چشم‌انداز فلسفی اصیل دربارهٔ مفاهیمی نظیر عشق، تنهایی، شهامت، حقیقت، خدا، ایمان و آزادی، خوانندگانش را به درنگ و پرسش وا می‌دارد. سورن کیرکگور که او را بی‌چون‌وچرا یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین اندیشمندان قرن نوزدهم دانسته‌الند، کتاب «ترس‌ولرز» را بهترین اثر خود می‌دانست و می‌گفت این کتاب برای جاودانه‌کردن نامش کافی است. این کتاب اولین‌بار در سال ۱۸۴۸ میلادی منتشر شد. نویسنده که امروزه به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین روان‌شناسان و فلاسفهٔ قرن نوزدهم شناخته می‌شود، علاوه بر خلق آثاری ارزشمند در حوزهٔ فلسفه، منادی و پرچم‌دار اگزیستانسیالیسم بود. این فیلسوف بزرگ در کتاب «ترس و لرز»، به کاوش در روان‌شناسی دین پرداخته و پرسش «ایمان چیست؟» را در بستر ارتباط عاطفی و روان‌شناختی میان انسان و خدا مطرح کرده است. کیرکگور با نثری روان و روشن، این مسئلهٔ سخت و پیچیده را بررسی کرده و از روش‌های مختلف تفسیر داستان کهن ابراهیم، به‌منظور انتقال مفاهیم مورد نظر خود بهره گرفته است. سورن کیرکگور علاوه بر تأثیری شگرف بر الهیات مسیحیت پروتستان، اگزیستانسیالیسمِ سدهٔ بیستم را پیش‌بینی کرد و بسیاری از جان‌مایه‌های این مکتب فکری را بنیان گذاشت.

خواندن کتاب ترس و لرز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علم فلسفه و حوزهٔ دین پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سورن کیرکگور

سورن کیرکگور در سال ۱۸۱۳ به دنیا آمد و در سال ۱۸۵۵ درگذشت. او فیلسوفی مسیحی و دانمارکی بود که با مفاهیی همچون ایمان، وجود، انتخاب و تعهد یا سرسپردگی انسان سروکار داشت و اساساً بر الهیات جدید و فلسفه، به‌ویژه فلسفهٔ وجودی (اگزیستانسیالیسم) تأثیر گذاشت. از او به‌عنوان «پدر اگزیستانسیالیسم» یاد می‌شود. گفته می‌شود که آثار کیرکگور تعمداً بی‌نظام است و مشتمل بر مقالات، سخنان کوتاه، گفتارهای حکیمانه، نامه‌های ساختگی، روزنامه‌ها، و دیگر شکل‌های ادبی است. او اصطلاح وجودی (اگزیستانس) را برای فلسفه‌اش برگزید؛ زیرا این فلسفه را به‌عنوان بیانی از یک زندگی فردی شدیداً آزمون‌شده ملاحظه کرده بود و نه به‌عنوان ساختاری از یک نظام یکپارچه در روش فیلسوف آلمانی قرن نوزدهمی یعنی گئورگ ویلهلم فریدریش هگل که کیرکگور در جایی به او تاخته است. عنوان برخی از آثار سورن کیرکگور عبارت است از: مفهوم آیرونی؛ با ارجاع مدام به سقراط، یا این/ یا آن (۱۸۴۳)، ترس و لرز (۱۸۴۳)، تکرار، مفهوم دلهره (۱۸۴۴)، پاره‌های فلسفی (۱۸۴۴)، مراحلی در مسیر زندگی (۱۸۴۵)، پی‌نوشت‌های ناعلمی پایانی بر پاره‌های فلسفی (۱۸۴۶)، تجربه در مسیحیت (۱۸۵۰)، بیماری تا سر حد مرگ (۱۸۴۹).

درباره عبدالکریم رشیدیان

عبدالکریم رشیدیان در سال ۱۳۲۷ در دزفول به دنیا آمد. او پژوهشگر حوزهٔ فلسفه و مترجمی ایرانی است که پس از گذراندن تحصیلات اولیه و گرفتن دیپلم طبیعی در سال ۱۳۴۵ و دریافت مدرک کارشناسی شیمی در سال ۱۳۴۸ راهی فرانسه شد. دورهٔ کارشناسی و کارشناسی‌ارشد فلسفه را در دانشگاه پاریس به اتمام رساند و دکتری فلسفه را در سال ۱۳۵۷ از دانشگاه سوربن دریافت کرد. او مدرس و عضو هیئت‌علمی گروه فلسفه در دانشگاه شهید بهشتی بوده است. در سال ۱۳۸۵ برای تألیف کتاب «هوسرل در متن آثارش»، جایزهٔ کتاب سال در حوزهٔ فلسفه را دریافت کرد و کتاب‌های «نقد قوهٔ حکم» و «از مدرنیسم تا پست‌مدرنیسم» با ترجمهٔ او به‌ترتیب در سال‌های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۲ از سوی کتاب سال به‌عنوان کتاب برگزیدهٔ تشویقی انتخاب شدند.

بخشی از کتاب ترس و لرز

«روزگاری، وقتی بازار ادویه در هلند کساد بود تاجران چند محموله ادویه را در دریا خالی کردند تا قیمت‌ها را بالا نگاه دارند. این ترفندی قابل بخشایش و چه‌بسا ضروری بود. آیا به چنین چیزی در جهان روح نیاز داریم؟ آیا چنان از رسیدن به نقطه اوج مطمئن شده‌ایم که کاری جز این برایمان نمانده است که پارسایانه به خود بباورانیم که هنوز تا بدان جا نرسیده‌ایم، تا لااقل چیزی برای پر کردن وقت داشته باشیم؟ آیا این همان گونه خودفریبی است که نسل کنونی به آن نیاز دارد، آیا باید هنر خودفریبی را به او آموخت؛ آیا خود او هم‌اینک در هنر خودفریبی به قدر کافی به کمال نرسیده است؟ آیا آنچه بیش از هر چیز به آن نیاز دارد جدیتی صادقانه نیست که بی‌هراس و بی‌تحریف وظایفی را که باید انجام گیرد نشان دهد، جدیتی صادقانه که عاشقانه از این وظایف مراقبت کند، که با ترساندن آدم‌ها آن‌ها را به پرتاب کردن خود به سوی اوج تحریک نکند، بلکه وظایف را در مقابل دیدگان ما جوان و زیبا و گیرا نگاه دارد، وظایفی که برای همه جذاب اما در عین حال دشوار و الهام‌بخش اذهان والایند، زیرا شور طبایع والا فقط با دشواری‌ها برانگیخته می‌شود؟ هر اندازه نیز نسلی از نسل دیگر بیاموزد باز هم هرگز نمی‌تواند عنصر اصالتاً انسانی را از نسل پیش فراگیرد. از این حیث هر نسلی از ابتدا آغاز می‌کند، هیچ نسلی وظیفه تازه‌ای فراتر از وظیفه نسل قبلی ندارد و از آن پیش‌تر نمی‌رود، به شرط آن‌که این نسل به وظیفه خود خیانت نکرده و خود را فریب نداده باشد. این عنصر اصالتاً انسانی همانا شور است، که در آن هر نسلی کاملا نسل دیگر و خود را درک می‌کند. از این رو هیچ نسلی دوست داشتن را از نسل دیگری فرا نگرفته، هیچ نسلی جز از ابتدا نمی‌تواند آغاز کند، وظیفه هیچ نسلی کوتاه‌تر از وظیفه نسل قبلی نیست و اگر نخواهند همانند نسل‌های پیشین با عشق بمانند بلکه بخواهند از آن فراتر روند این جز سخنی بیهوده و احمقانه نیست.»