تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب چگونه آزاد باشیم

نویسنده:اپیکتتوس .

مترجم:نسترن صارمی

انتشارات:نشر چرخ

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۰از ۶ رأیخواندن نظرات

۳٫۰

(۶)

خواندن نظرات

معرفی کتاب چگونه آزاد باشیم

کتاب چگونه آزاد باشیم نوشتهٔ اپیکتتوس و ترجمهٔ نسترن صارمی است. نشر چشمه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر درمورد آزادی از منظری باستانی و چهارمین جلد از مجموعهٔ «حکمت باستان برای خوانندگان امروزی» است.

درباره کتاب چگونه آزاد باشیم

چگونه آزاد باشیم؟ آیا این یک پرسش است یا یک نهیب؟ مانیفستی سیاسی است یا میل به پذیرش رسوم دیگران؟ شوق استقلال است یا راهی به رهایی از اسارت و بندگی؟ کتاب «چگونه آزاد باشیم» برداشت یکی از فیلسوفان یونان باستان به نام «اپیکتتوس» دربارهٔ آزادی است. در این برداشت، آزادی به‌معنای زیستن در توافق با طبیعت است و به‌معنای صاحب‌اختیار خویش بودن و بر خود فرمان راندن، شهروند جهان شدن، بدان معناست که همواره و تنها چیزی را طلب کنید که از به‌دست‌آوردن آن اطمینان دارید و بسیار بیش از این‌ها.

اپیکتتوس (۱۳۵ ـ ۵۵ میلادی)، نویسنده و راهنمای ما به زندگی رواقی، یک برده زاده شد (معنای نام یونانی او «زرخرید» است) و در خانهٔ اپافرودیتوس، سیاستمدار منتفذ در روم دوران پادشاهیِ نرون، که خود برده‌ای آزاد شده بود، به غلامی درآمد. زمانی که افکارش را دربارهٔ آزادی خطاب به عموم ایراد می‌کرد، سال‌ها بود که آزاد شده بود، اما تجربهٔ بردگی ردِ خود را در جای‌جای اندیشه‌هایش باقی گذاشته بود. او در نخستین درس کتابچهٔ راهنمای خود دربارهٔ رواقی‌گری تأکید می‌کند که هر آنچه به‌راستی عمل خود ما باشد، طبیعتاً آزاد، بدون مانع و محدودیت است.

خواندن کتاب چگونه آزاد باشیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه پیرامون مفهوم آزادی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چگونه آزاد باشیم

«پیام آزادی اپیکتتوس وقتی به عباراتی موجز و امروزی تقلیل پیدا می‌کند، ممکن است در حد توصیه‌هایی خودمانی از این‌دست به نظر برسد: «واقع‌بین باش»، «بالغ شو»، «نشان بده چند مرده حلاجی»، «رهایش کن»، «سرت به کار خودت باشد». می‌توانید معادل‌های کمابیش دقیقی برای این پندها در بخشی از محتوای این کتاب پیدا کنید. شباهت آن‌ها بیش‌تر به نحوه و میزان تأثیری برمی‌گردد که رواقیون باستان از همان زمانی که اولین‌بار اپیکتتوس، سنکا و مارکوس اورلیوس وارد فرهنگ اورپایی و امریکایی شدند، بر تفکر و آموزش غربی بر جای گذاشتند. این نویسندگان بودند که معنای مدرن «فلسفه» و «فلسفی» را در قالب نگرشی مبتنی بر آرامش، آسودگی یا کناره‌گیری و تسلیم در رویارویی با دشواری‌ها به وجود آوردند. این رویکردها امروزه رایج نیستند، زیرا با گرایش به اصالت، توقع، نمایش احساسات و ابراز وجود که شایع است چندان هم‌خوانی ندارند. اما در عمل، همان‌طور که متخصصان مدرن رواقی دریافته‌اند، این ایده‌ها فارغ از زمان به کار می‌آیند و به‌خصوص می‌توان آن‌ها را در دنیای پُرتب‌وتاب رسانه‌های اجتماعی، فایل‌های کوتاه صوتی، اعتبارسنجی، هتک حرمت، جلب‌توجه و اضطراب‌های خودساخته به کار گرفت.

امروزه نحوهٔ کاربرد عباراتی چون «واقع‌بین باش» ربط چندانی به مبنای رواقی‌ای ندارد که در گذشته واجد آن بودند. برای اپیکتتوس این عبارات توصیه‌هایی بودند مبنی‌بر آن‌که افراد چگونه می‌توانند زندگی‌های‌شان را طبق درک رواقی از طبیعت، روان‌شناسی و ارزش‌های انسانی سامان بدهند. هر چند لحن او صمیمانه و غیررسمی است، اما اهل شعار دادن نیست. او یک نظام فلسفی پیچیده را به زبان ساده و همه‌فهم ارائه می‌کند که مانند هر نظام فلسفیِ اصیلِ دیگری مبتنی بر مباحثات دقیق، انسجام درونی و توجیه تجربی است.»

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲)

ر.د.ب

۱۴۰۱/۱۰/۰۱

ترجمه خوب بود. کتاب کوتاه و مفیدی بود. بعضی نظرات خیلی قدیمی شدن و به درد امروز نمیخورن. مثلا اینکه حیوان باید در خدمت انسان باشه و ... در کل دید خوبی درباره آزادی و آزادی اراده به آدم میده. ممنون از انتشارات..

Amir G

۱۴۰۲/۰۸/۲۲

یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم و رفت جز کتابایی که از این به بعد هدیه میدم :) بخش کتاب راهنما پر از درس زندگی بود حداقل برای من، و این آدمو شگفت زده میکنه که توصیه ها و

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۵)

به یاد داشته باش آن‌چه به تو آسیب می‌رساند نه افراد گستاخ و پرخاشگر، که باور توست که آن‌ها به تو آسیب می‌رسانند. پس هر زمان کسی تو را خشمگین کرد، بدان که خشم تو در واقع از داوری خود تو نشئت می‌گیرد. پس بکوش تا اثر آن اختیار از کَفَت نبرد. اگر درنگ کنی و به خودت زمان بدهی به‌آسانی خود را مهار خواهی کرد.

shahram naseri

هیچ‌چیز به‌خودی‌خود موجب رنج و زحمت آدمیان نیست، بلکه این باورهای ما دربارهٔ آن‌هاست که موجب رنج‌مان می‌شوند. به عنوان مثال، مرگ امر هولناکی نیست (که اگر بود در نظر سقراط نیز سهمگین می‌آمد)، آن‌چه هولناک است باوری است که مرگ را دهشتناک می‌شمارد. پس هر زمان که ما ناامید، آشفته یا در عذاب هستیم، نباید کسی جز خودمان را، یعنی باورهای خود را، مسئول این پریشانی بدانیم. مردمان عامی وقتی گرفتار می‌شوند، دیگران را سرزنش می‌کنند. آن‌ها که در تحصیل دانش‌اند، خود را مقصر می‌دانند. اما آن که به‌راستی فرهیخته باشد، هیچ‌کس را مقصر نمی‌داند، نه خود و نه هیچ‌کس دیگر را.

shahram naseri

پس از همین لحظه بیاموز که با هر فکر یا تأثر آزارنده‌ای این‌گونه گفت‌وگو کنی: «تو تنها یک صورت ظاهری و به‌هیچ‌وجه واقعیت نداری.»

عرفان

بهای به دست آوردنِ توجه چاپلوسی و تملق است.

عرفان

شما می‌توانید به هماهنگی با طبیعت دست پیدا کنید، اگر ذهن یا اراده یا پذیرش‌تان را بر چیزهایی متمرکز کنید که تحت کنترل شماست (امیال، قضاوت‌ها، انگیزه‌ها) و به کمک عقل و درک طبیعت بیرونی خودتان را با باقی چیزها تطبیق بدهید.

shahram naseri

برای آن‌که بتوانیم تا حد امکان زندگی ثمربخشی داشته باشیم باید با تأثرات خود، خصوصاً آن‌ها که ما را به هم می‌ریزند، مواجه شویم و یاد بگیریم که آن‌ها را مدیریت کنیم، تفسیرشان کنیم و از وقوع‌شان سر دربیاوریم و بدین ترتیب آن‌ها را، یا دست‌کم واکنش‌مان به آن‌ها را، تحت کنترل اراده و قوهٔ پذیرش خود درآوریم.

shahram naseri

هم‌تر آن‌که از سرزنش، چاپلوسی یا قضاوت کردن دربارهٔ دیگران پرهیز کن.

عرفان

هر گاه در آستانهٔ آغاز کاری هستی، به خودت یادآوری کن که چه نوع کاری است. اگر به آب‌تنی می‌روی، تصور کن که در یک گرمابه چه چیز در جریان است: کسانی در آن‌جا به تو آب می‌پاشند، تنه می‌زنند یا گستاخی می‌کنند یا از تو چیزی می‌دزدند. بدین طریق آمادگی بیش‌تری برای کاری که قصد انجامش را داری پیدا می‌کنی، وقتی همان آغاز کار به خود می‌گویی: «می‌خواهم استحمام کنم، و همچنین بنا دارم ارادهٔ خود را در هماهنگی با طبیعت نگه دارم.» بگذار که این روال در هر کاری به عادت تو بدل شود. بنابراین، اگر پیشامدی مانع استحمام تو شد، این پاسخ را در آستین خواهی داشت: «خوب، این تنها خواستهٔ من نبود، من این قصد را هم داشتم که اراده‌ام در هماهنگی با طبیعت باشد. اگر از آن‌چه رخ داده خشمگین شوم، این هماهنگی را از دست می‌دهم.»

Babak

به خاطر امتیازی که از آن تو نیست بر خود مبال. اگر اسب آراسته بگوید: «من زیبا هستم»، پذیرفتنی است. اما آن هنگام که به خود می‌بالی و می‌گویی: «من یک اسب زیبا دارم»، بپذیر که به خاطر کیفیت نیکویی به خود بالیده‌ای که متعلق به اسب است. پس چه چیز از آن توست؟ تمهید و ادارهٔ تأثرات. بنابراین، هر گاه در شیوهٔ انجام این وظیفه در هماهنگی با طبیعت عمل کردی، می‌توانی به خود ببالی؛ آن زمان است که از متاعی نیکو برخورداری که متعلق به توست و می‌توانی بدان مباهات کنی.

عرفان

مخواه که چیزها آن‌گونه که تو دوست داری اتفاق بیفتد، بلکه آرزو کن چنان که حقیقتاً هستند روی دهند، و رضایت از آن تو خواهد بود.

عرفان

آموزه هایی از حکمت چین باستان