کتاب دائو د جینگ
معرفی کتاب دائو د جینگ
کتاب دائو د جینگ نوشتهٔ لائو تزو و ترجمهٔ احسان عباسلو است و نشر ثالث آن را منتشر کرده است.
درباره کتاب دائو د جینگ
دائو دِ جینگ یا تائو تِ چینگ یک متن کلاسیک چینی است. در خصوص تاریخ نگارش آن جای تردید وجود داشته و دارد، اما قدیمیترین متن بهدست آمده به اواخر قرن چهارم پیش از میلاد بازمیگردد.
این اثر به همراه جوآنگتسی آثار اصلی و پایه در فلسفهٔ تائوئیسم محسوب میشوند و بسیاری دیگر از اندیشهها و مکاتب نظیر کنفوسیوسیسم و بودیسم چینی از این دو متن بهرهها بردهاند. جوآنگتسی مجموعهای از حکایات و افسانههای چین باستان است که به وسیلهٔ فردی به نام استاد جوآنگ به رشتهٔ تحریر درآمده است.
دائو دِ جینگ همواره منبع الهام بسیاری از هنرمندان در حوزههای مختلف نظیر نقاشی، خطاطی، شعر و غیره بوده و میتوان به طور مستقیم یا غیرمستقیم در آثار هنرمندان ذن و علاقهمندان به فلسفههای بودیسم و تائوئیسم اثر آن را رصد کرد.
Tao یا Dao به معنی طریق و راه است که البته در این فلسفه معنای خاص دارد تا عام؛ بدین ترتیب که منظور از طریق آن طریقی است که از هستی برآمده و به هستی ختم و با آن یکی میشود، طریقی خاص که در عین خاص بودن نامی بر خود نمیبیند.
Te یا De به معنای فضیلت و سرشت فردی یا قوای درونی است. همچنین معنای قدرت الهی و آسمانی نیز از آن گرفته شده است. این کلمه در متون مدرن، کمال اخلاق و خیر نیز معنا شده است.
Ching یا Jing هم مترادف کتاب بزرگ یا کلاسیک است که در مجموع معنای دائو دِ جینگ میشود: کتاب طریق فضیلت.
اثر منسوب به لائوتسه یا لائوتزو بوده که نامش در اصل لقب او و به معنای «استاد پیر» است. نام اصلی او را دان لی یا اِر لی گفتهاند. درخصوص تاریخ تولد وی نیز محل بحث فراوان است. وی فیلسوف و نویسندهای چینی است که بنیانگذار تائوئیسم نیز محسوب میشود. برخی او را متعلق به قرن ششم پیش از میلاد و همعصر کنفوسیوس دانستهاند؛ اما برخی دیگر اعتقاد دارند که لائو پیش از کنفوسیوس و در قرن چهارم یا پنجم میزیسته است. اولین اشارات به لائو در کتاب تذکره که توسط مورخ چینی سیما کیان به رشتهٔ تحریر درآمده دیده میشود که او را متعلق به قرن اول قبل از میلاد میداند اما قدیمیترین متنی که از خود دائو پیدا شده مربوط به قرن چهارم پیش از میلاد است.
این اثر ۸۱ بخش یا گفتار دارد. آن چنان که ادعا میشود دائو دِ جینگ ابتدا این نظم بخشبندی را نداشته و ساختاری پیوستهتر داشته. اما برای فهم بهتر و درک درستتر چنین بخشبندی انجام شده است.
سبک نگارشی این گفتارها ایجازی، مختصر و دو شیوهٔ نوشتاری در آن مشهود است: عبارات کوتاه و اخباری به همراه تضاد مفهومی. اولی شاید به واسطهٔ سلاست و روانی و ایجاز، به حفظ متن و خوانش کمک کند، اما دومی، یعنی آن تضاد مفهومی، ذهن را به کاوش و پویایی وا میدارد چرا که مدام داشتههای ذهنی را بر هم میریزد.
خواندن کتاب دائو د جینگ را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
از کتاب را به علاقهمندان به حکمت چین و فلسفههای بودیسم و تائوئیسم پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب دائو د جینگ
«او که زیبا را دیده باشد
هر دیگر را زشت یابد.
اگر خیر به راستی خیر باشد
هر چه غیر او، شر انگاشته شود.
زین روی هست و نیست با هم آیند،
و سهل و سخت مکمّل هم،
مطوّل و کوتاه با هم در ارتباط،
پست و بلند در انطباق،
صدا و آوا به هماهنگی،
و پیش و پس در یگانگی.
به راستی کردارِ مَردِ خِرَد
سعی است در عین سکون؛
او با واژگان به تعلیم نیاید
بل که با عمل خویش؛
همهچیز را در نظر دارد و
از هیچ غفلتش نباشد؛
زندگیِ خود را به همگان بخشد
و بر هیچ مالک نیاید
و هر آنچه به انجام رسد از او
از خود و بر خود اوست نه غیر او.
همچنان که پیش میرود
بر خود نامی نمیاندوزد
و چون خود را بر نام نمیبندد
نام او را ترک نگوید.»
حجم
۲۶۲٫۶ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحهها
۱۷۷ صفحه
حجم
۲۶۲٫۶ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحهها
۱۷۷ صفحه
نظرات کاربران
کتاب رو که میخونم احساس میکنم دارم یک کتابی مثله شاهنامه میخونم که فقط تفاوتش اینه که چینی ها نوشتنش