دانلود و خرید کتاب فرزند سیمرغ آتوسا صالحی
تصویر جلد کتاب فرزند سیمرغ

کتاب فرزند سیمرغ

معرفی کتاب فرزند سیمرغ

کتاب فرزند سیمرغ نوشتهٔ آتوسا صالحی در نشر افق منتشر شده است. این کتاب یکی از آثار مجموعهٔ قصه‌های شاهنامه است.

درباره کتاب فرزند سیمرغ

شاهنامه مهم‌ترین و ارزشمندترین حماسهٔ زبان فارسی است. کتاب فرزند سیمرغ از یکی از مبارزه‌های فریدون آغاز می‌شود و به ماجرای تولد زال می‌رسد. زال فرزند سام نریمان است که چون زمان تولد موها و ابروها و مژه‌هایش سفید بوده او را در کوه رها کرده‌اند.

داستان زال یکی از مشهورترین داستان‌های شاهنامه است که کودکان می‌توانند آن را در کتاب فرزند سیمرغ به زبان روان و ساده، همراه با تصاویر زیبا بخوانند. 

خواندن کتاب فرزند سیمرغ را به چه کسانی پییشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان ایران پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره آتوسا صالحی

آتوسا صالحی متولد ۱۳۵۱ شاعر، نویسنده، مترجم و ویراستار کتاب‌های کودکان و نوجوانان است. صالحی از سال ۱۳۶۹ فعالیت حرفه‌ای خود را با مجله سروش نوجوان آغاز کرد و بعدها با نشریه‌هایی چون مجله همشهری، هفته‌نامه و روزنامه آفتابگردان، روزنامه شرق و ایران همکاری کرد. از آن سال تا امروز، او مسئولیت‌هایی چون مدیریت باشگاه کتاب افق، عضویت در شورای مباحث نظری و رمان نوجوان کانون پرورش فکری و دبیری مجموعه‌های رمان‌هایی که باید خواند (نشر پیدایش) و کارگروه بازآفرینی (انتشارات نردبان) را بر عهده داشته است. هم‌چنین، داوری جایزه‌هایی مانند پروین اعتصامی و کتاب سال وزارت ارشاد، جشنواره‌ی سپیدار، جشنواره‌ی کتاب برتر و ادبیات کودک شیراز و کتاب سال کانون پرورش فکری نیز از مسئولیت‌های او بوده‌است.

از آثار او می‌توان به کتاب‌های مجموعه‌ٔ ۱۲ جلدی بازآفرینی قصه‌های شاهنامه، مجموعه‌ٔ ۴ جلدی داستان‌های جیرک و جورک، ماشین قشنگ من کاهو، حتی یک دقیقه کافی است، کوچ روزبه و مجموعه‌ٔ ۴ جلدی ماجراهای نارگل اشاره کرد. 

بخشی از کتاب فرزند سیمرغ

«تند برمی‌گردم. قارن از اسب پایین می‌پرد. در آغوشش می‌گیرم: «باور نمی‌کنم! قارن، این تویی؟ اینجا چه می‌کنی؟»

قارن می‌خندد: «گمان کردی در ایران، تو تنها پهلوان هستی؟ نه، اینک فریدون مرا نیز به خود خوانده است.»

می‌گویم: «تو خود را با من نسنج! تو پسر کاوه‌ای و همین در پهلوانی تو را بس.»

- کاش در سرزمین تور بودم یا سلم. آن‌گاه رقیبی بزرگ چون تو نداشتم. آن‌گاه من تنها سپهدار بودم.

- هنوز هم تو یگانه‌ای قارن! تو خوب می‌اندیشی و من خوب می‌جنگم. اما سپاه ایران اینک تنها نیازمند اندیشه است. امروز دشمنان دیگر به زور بازو نمی‌جنگند آنان از پشت خنجر می‌زنند و تو...

قارن بر اسب می‌پرد: «فریدون بی‌دلیل ما را به خود نمی‌خواند. بتاز پهلوان که بی‌تردید اینک او سخت چشم به راه است!»

دهانهٔ اسبش را نگه می‌دارم: «نه قارن، کمی دیگر بایست. مردم پیکی را دیده‌اند که از توران آمده است. امروز، روز سرنوشت است. سلم و تور، منوچهر را در ایران می‌پذیرند یا نه؟ صلح و آرامش، یا جنگ و خونریزی؟ اگر نپذیرند چه؟ آن‌وقت چه می‌کنی؟»

- می‌جنگم. پوزهٔ تور و سلم را به خاک می‌مالم و سرانجام کین ایرج را می‌گیرم.

- اما اگر فریدون پشیمان شود؟ اگر آتش قهرش ما را بسوزاند؟ تور و سلم نیز فرزندان اویند، همچنان که ایرج بود.

- تو می‌گویی فرزندانش، اما من می‌گویم قاتلان پسرش.

قارن این را می‌گوید و می‌تازد و من نیز. پهلو به پهلوی هم می‌تازیم.»

fuzzy
۱۴۰۱/۰۹/۱۲

برای کودکان و نوجوانان مجموعه ی ارشمندیه ، اما متاسفانه کتاب های شماره ی ۳،۴،۵ و ۷ در طاقچه موجود نیست . لطفا اضافه کنید

گمشده در دنیای کتاب ها :(
۱۴۰۲/۰۴/۱۳

وای عالیه

yosef
۱۴۰۱/۰۸/۱۰

بیست سال پیش خوندمش هنوز دارمش

زال است. می‌گوید: «پدر! این منم، زال، همان فرزند سپیدمو، همان پروردهٔ سیمرغ، که جز ننگ و سختی برای تو سودی نداشت.» می‌گویم: «زال! و این منم، پدرت، پهلوانی که دیگر هیچ‌کس او را به نگین انگشتر نخواهد شناخت!» دست زال را در دست می‌گیرم و انگشترم را در انگشتش می‌کنم. به چشم‌هایش می‌نگرم. زندگی خوابی است شیرین. فرزندم، سراسر آینه‌ای شده. در او خود را می‌بینم.
fuzzy
من، سیندخت، مادر رودابه‌ام؛ مادر همان دختری که پسر تو از مهرش آتشی در دل افروخته است. پس بر خاک می‌افتد: «اگر گناه از دختر من است، بی‌گناهان کابل را به آتش خشم نسوزان! اینک من، پیش روی تو ایستاده‌ام و مرا همراهی نیست. خواهی ببند، خواهی بکش!» روی برمی‌گردانم. سیندخت فریاد می‌کشد: «مرا بکش، اما چیزی بگو!» - پیمان من هنوز پابرجاست. سر می‌بازم، اما پیمانم را نخواهم شکست. مرا با مهراب جنگی نیست که از پیش به زال گفته‌ام به پیوندش با رودابه خشنودم. سیندخت برمی‌خیزد: «چگونه باور کنم؟ خبر جنگ تو، به کابل رسیده بود.» - آن فرمان منوچهر بود. و اینک بودن یا نبودن، سازش یا جنگ، همه‌چیز ݢݢݢ‌و همه‌چیز در گرو فرمان اوست. زال با نامهٔ من به سوی منوچهر تاخت. اینک به کابل برگرد و به مهراب بگو! به کابل می‌آییم، اما با پیام جنگی سخت یا خبر ݢݢݢݢ‌پیوندی خوش؟ نمی‌دانم.
fuzzy
زن پیشتر می‌آید: «ای بزرگ‌ترین پهلوانان! از جنگ کابل، دست بشوی! که اگر کسی گناهکار است، او مهراب است. بی‌گناهان کابل چه چاره کنند؟ مردمان کابل آرزوی دیدار تو را دارند. آیا سزاوار است که خون آن‌ها را بریزی؟ خدای تو و من یکی است و در جنگ ما، هیچ خشنودی برای یزدان نیست. از خشم برگرد!» - تو کیستی؟ از مهراب و رودابه چه می‌دانی؟ - همه را خواهم گفت. تنها پیمان ببند که جانم را در امان داری! - بگو و بدان که سام پهلوان است و پهلوانان را با زنان، جنگی نیست.
fuzzy
می‌خواهم پیش روم و او را در آغوش کشم. زال خود را عقب می‌کشد: «اگر به مهر آیی، دیگر نمی‌توانی شمشیر بکشی! خشمگین باش! خیال کن من دشمنم! و بدان که پیش از آن‌که پای بر خاک کابل بگذاری، باید مرا از میان برداری!» بر جا می‌نشینم و اندیشه می‌کنم: «زال، نزدیک‌تر بیا! من هم‌اکنون نامه‌ای برای منوچهر می‌نویسم؛ با او از همهٔ جنگ‌هایم می‌گویم. شاید دلش به مهر آید. تو خود این نامه را به او بده. اگر یزدان با تو یار شود، جهان به کامت می‌گردد.»
fuzzy
دلم آرام می‌گیرد. پیشتر می‌روم. می‌خواهم از زال و پیوندش با رودابه بگویم. اینک منوچهر در کنار من است. سر پیش می‌برم. می‌خواهم بگویم، که منوچهر در گوشم زمزمه می‌کند: «اما اینک زمان جنگ دیگری است. ای سام، ای تنها سردار! می‌خواهم به کابل روی و کاخ مهراب را با خاک یکسان کنی. او از نژاد ضحاک اژدهاست. و تا زنده است در دل من قراری نیست. سرش را از تن جدا کن و زمین را از خون ضحاکیان بشوی!» خیره در چشمانش می‌نگرم. فریاد می‌زند: «در فرمان من درنگ می‌کنی؟» در چشمانش می‌خوانم که همه‌چیز را می‌داند. کسی از پیوند زال و رودابه به او چیزی گفته است. یک لحظه، تنها اگر یک لحظه زودتر گفته بودم... برمی‌خیزم، اما مرا توان راه رفتن نیست. می‌گویم: «دلت را از کین مهراب پاک خواهم کرد!»
fuzzy
موبدان و ستاره‌شناسان را گرد می‌آورم: «سرانجام زال و دختر مهراب چه خواهد شد؟ پاسخ این پرسش را از ستارگان بخواهید!» چیزی در دلم می‌جوشد. چشم‌هایم را بر هم می‌گذارم و چون باز می‌کنم، موبدی را می‌بینم که خندان پیش می‌آید: «بر سام بزرگ، مژده باد! که از این دو، خورشیدی پدید می‌آید چون پیلی توانمند و چون شیری ژیان. فرزندی که همهٔ دشمنان ایران را از میان برمی‌دارد. فرزندی که در روم و هند و ایران‌زمین، نامش را بر نگین سرخ خواهند نگاشت!»
fuzzy
پیک دست پیش می‌آورد: «مرا ببخش! نمی‌توانم. این فرمان سرورم، زال است. هیچ‌کس نباید از آن آگاه شود. هیچ‌کس، جز سام بزرگ!» نامه را می‌گیرم و بی‌درنگ می‌خوانم. نه، باور نمی‌کنم. چون کوهی از یخ بر جا خشک می‌شوم. دست‌هایم می‌لرزند. خود را به تخت می‌رسانم و می‌نشینم. می‌غرّم: «چگونه ممکن است؟ او به دختر مهراب، مهراب کابلی دل باخته؟ مهراب کابلی که از نوادگان ضحاک خونریز است؟ و اینک از من می‌خواهد که به این ننگ تن در دهم؟ نه، هرگز!»
fuzzy
«تو را نزد موبدان و بزرگان می‌گذارم. آن‌ها راه و رسم جنگ را به تو می‌آموزند. زابل خانهٔ توست. کلید گنج‌هایش را به تو می‌سپارم. می‌دانم. نام تو از تمامی پهلوانان ایران‌زمین بلندتر خواهد شد.» زال همچنان که سر به زیر انداخته، آرام زمزمه می‌کند: «به من بگو پدر! چه گناهی از من سر زده که همیشه سزاوار تنهایی‌ام؟ انگار قلم سرنوشت جز این برای من ننوشته!»
fuzzy
آرام می‌گویم: «این منم، سام، پدرت!» در من به درد می‌نگرد و می‌گوید: «و من کیستم؟ فرزند تو؟» چشمانم می‌سوزد. پاسخی نمی‌دهم. دستش را پیش می‌آورد. پری در مشت دارد. می‌گوید: «می‌دانی چیست؟ پر او! او که سوار بر بالش به سوی تو آمدم؛ سیمرغ! پرنده‌ای که مرا در کوهی خشک با مهربانی زیر ݢݢݢݢ‌پر و بال گرفت. او مرا به تو سپرد. با پری از بال‌هایش که چون آتش بزنم، در دم کنارم خواهد بود. می‌بینی؟ او مرا رها نکرد! اینک من کیستم؟ فرزند سام که از او تنها جز یک نام، چیز دیگری نمی‌دانم، یا فرزند سیمرغ که مرا از مرگ باز خرید؟»
fuzzy
اگر سپیدی ننگ است، چرا از موی سپید خود شرم نمی‌کنی؟»
fuzzy
منوچهر زانو می‌زند و فریدون خود به دست خویش تاج بر سرش می‌گذارد. همهٔ سپاهیان بر خاک می‌افتند. فریدون می‌گوید: «از این پس، تو به راستی بر سرزمینت ایران، فرمان خواهی راند و گنج من تا همیشه شما را بس خواهد بود.»
fuzzy
«نهالی که از خون ایرج روییده، اینک تنومند شده و ما امروز به خونی تازه، برگ‌وبارش را خواهیم شست.»
fuzzy
فریدون لبخند می‌زند: «ولی اینک پیک رفته و از البرز نیز گذشته است. پیام من این بود: خون را تنها خون می‌شوید. من مهرشان را نپذیرفتم. و شما، برخیزید که زمان می‌گذرد. برخیزید سپهداران! برخیزید و سپاه‌تان را از پا تا به سر زره رزم بپوشانید!»
fuzzy
«زبانی که از دل فرمان نبرد، بریده باد!»
fuzzy
و باز می‌اندیشم: «گناه فریدون چه بود؟ مهر بی‌اندازه‌اش؟ او که سرزمینش را، همهٔ دارایی‌اش را، میان آنان قسمت کرد. اما نه، همه مانند هم نیستند. ایرج هم فرزند او بود. او به خاطر آنان از ایران گذشت. او شمشیر خود را شکست، تا یک برادر در آغوشش بگیرد و برادر دیگر خنجر در پشتش فرو کند. ایرج پستی آنان را تا به این اندازه باور نداشت. نه، این‌ها دروغ نیست. من خود حقیقت را از نزدیک دیده‌ام. سرزمین توران برای تور و روم برای سلم. مگر یک انسان چقدر زمین می‌خواهد؟ حرص کورشان کرده است. هنوز هم چشم‌شان پی سرزمینی است که ندارند: ایران! و چه خوب است که من در سپاه ایرانم!»
fuzzy

حجم

۱۴٫۷ مگابایت

سال انتشار

۱۳۷۶

تعداد صفحه‌ها

۵۶ صفحه

حجم

۱۴٫۷ مگابایت

سال انتشار

۱۳۷۶

تعداد صفحه‌ها

۵۶ صفحه

قیمت:
۱۰,۰۰۰
۳,۰۰۰
۷۰%
تومان