کتاب بالماسکه

کتاب بالماسکه نوشتهٔ فاطمه عصائی (مهدیس) است. انتشارات شقایق این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی یک رمان عاشقانه و اجتماعی ایرانی است.

درباره کتاب بالماسکه

کتاب بالماسکه روایت ازدواج زودهنگام «ترگل» است. او وارد مسیر جدیدی و با اتفاقات عجیبی از سوی همسرش مواجه می‌شود. در گیرودار طلاق است که با مرد جوانی به نام «سامیار» در دانشگاه آشنا می‌شود و این خودش سرآغاز شروع قضاوت‌ها دربارهٔ ترگل و زندگی اوست.

رمان عاشقانهٔ بالماسکه نوشتهٔ فاطمه عصائی (مهدیس) در ۳۱ فصل نوشته شده است.

خواندن کتاب بالماسکه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب بالماسکه

«درد بی‌درمانی که به جانش افتاده بود، قلبش را به درد آورد. از همان دردها که در جشن نامزدی حمید در سینه‌اش پیچید. از همان‌هایی که پنبه‌ای آغشته در بتادین روی زخمش فشار داده شد و او سوخت. آخ که چه بد انوش وجودش را به شعله کشیده بود.

در ماشین به رویش باز شد و ترگل خود را با حجم عظیمی از درد، روی صندلی انداخت. در جواب سلام خستهٔ سامیار، تنها نگاهش کرد. به سامیاری که از او بدتر، لاغر شده بود. استخوان‌های گونه‌اش بیرون زده بود. سامیاری که حالا آشفته بود. سامیاری که حالا کمی بوی بدنش با عطرش مخلوط شده بود. لبخند سامیار را دید و تلخی‌اش را در هوا گرفت. پلک زد. این جوان را با همهٔ گرفتاری‌هایش و همهٔ بدخلقی‌های اخیرش، بدهی‌هایش، وامی که برای ضمانتش به بهزاد رو نینداخت و از دستش پرید، دوست داشت.

اهمیتی به درد راه گرفته در کمرش نداد. به زمان و مکان و به غرورش، فقط فرار می‌خواست. فرار از قضاوت‌ها و پیشنهادهای پنهانی تهوع‌آور. از دست دوم بودنش. از پیشنهاد ازدواج ندادن سامیار به خودش و مجهول بودن ته رابطه‌شان.

با دمی عمیق نگاهش را به روبرو داد. ماشین را با کمی مکث به حرکت درآورد. مسیرش را از کافی‌شاپ شاتوت و اولین رویارویی‌اش با ترگلی که گمان نمی‌کرد به اندازهٔ این روزهایش عزیز شود کج کرد و ترجیح داد در خانه از آن همه لرز و آشفتگی ترگل سر درآورد.

بی‌حرف و هیچ اعتراضی کتانی‌هایش را در آورد، دیگر از ترس و بی‌اعتمادی روزهای اول خبری نبود. روی اولین راحتی ولو شد. هنوز پوست لب می‌جوید و سکوت داشت. روسری‌اش عقب رفته بود و وسوسهٔ لمس سیاهی‌ها داشت سامیار را دیوانه می‌کرد.

چای‌ساز را به برق زد و از آشپزخانه بیرون آمد. بی‌آنکه ترگل را از اوهامی که درگیرش بود بیرون بکشد، وارد حمام شد. زیر دوش ایستاد و اجازه داد قطرات سرد آب به تمام جانش نفوذ کند. زیر آب چنگی به موهایش زد. حق آن همه دویدنش این نبود که دو دستی مغازه را تقدیم حامد کند.»