دانلود و خرید کتاب درست و نادرست دیوید ممت ترجمه علی منصوری
تصویر جلد کتاب درست و نادرست

کتاب درست و نادرست

معرفی کتاب درست و نادرست

«درست و نادرست: بدعت و عقل سلیم برای بازیگر» نوشته دیوید مَمِت( -۱۹۴۷)، نویسنده و کارگردان آمریکایی است. او در این کتاب دیدگاه‌های انتقادی خود را در صنعت سینما و تئاتر مطرح می‌کند و بسیاری از ساختارها و روندهای کنونی را ناکارآمد و نادرست توصیف می‌کند. وی می‌کوشد بر اساس تجربیات سال‌ها کار حرفه‌ای در این صنعت، رویکرد و دورنمای متفاوتی پیش روی نسل نو بازیگران بگذارد.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

«دل‌مشغولی بازیگر امروزی به کاراکتر، صرفاً برگردانی مدرن از یک اشتغالِ خاطر قدیمی به اجرا/ عملکرد است، که به‌عبارت دیگر یعنی به خود. هر عصری که باشد، چشم‌انداز قدیمی هنرپیشه‌ی بد همین است.

این که مدام از خود بپرسیم «کارم چطور است»، پسندیده و پربارتر از آن نیست که این سؤال را از تماشاگر بپرسیم. وقتی چنین می‌کنیم، به یک «کمال» جادویی و اساطیری لبیک می‌گوییم و با این کار از مسئولیتمان برای قصه‌گوییِ صرف دست می‌کشیم. این بازیگری نیست. این هم یک بازارگرمی برای خود و پز دادن است، و بهترین گزینه برای کسانی است که گمان می‌کنند یک مصحلت در آینده‌ای خیالی می‌تواند دروغ گفتن را توجیه کند.

این که به طور کل دروغ‌گویی توجیه‌پذیر هست یا نه، مسأله‌ای است برای اخلاقیون. روی صحنه این کار به هیچ وجه قابل توجیه نیست. بهتر است یک خنده، «پناهگاه عاطفی»، لحظه یا ضرب از دست برود تا این که یک سر سوزن به «اجرا» اضافه شود تا بتوان از این نکته اطمینان کسب کرد که تماشاگر «فهمیده». آن‌ها برای تماشای یک نمایش آمده‌اند، نیامده‌اند تا طرحِ مستدلِ «عاطفی» آن‌چه را که ایده‌ی شما از یک کاراکتر ممکن است در شرایط مطرح‌شده در نمایشنامه احساس کند، ببیند.»

هادی نظری
۱۳۹۶/۰۱/۱۵

دیوید ممت، یک کتاب عالی درباره: روش کارگردانی، داره لطفا اون رو هم قرار بدید به نظرم فوق‌العاده است.

sara
۱۴۰۰/۰۲/۱۰

کتاب خوبیه و نظر ما رو نه تنها درباره بازیگری و مولف و نمایشنامه نویس بلکه راجع تمام آن دانش های پذیرفته شده و از پیش تعیین شده عوض میکنه

Mehdi.M.Sh
۱۳۹۹/۰۱/۱۵

عالی

pockethead
۱۳۹۷/۰۴/۰۸

وقتی یک استاد بزرگ تئاتر از صمیم دل برای بازیگرا راهکار میده و...

کاربر ۶۸۷۲۵۱۴
۱۴۰۲/۰۷/۱۴

ترجمش افتضاح بود

حسن محمدی
۱۴۰۱/۰۵/۰۴

ترجمه ضعیف. مطالب سطحی

بهزاد
۱۳۹۵/۰۶/۱۸

چقدر جای کتابای تئوری سینما توی طاقچه خالیه. من البته هنوز اینو نخوندم و امتیازم همینجوریه

این روزها تشخیص مرض جدیدی در اطفال باب شده که اسم آن اختلال کمبود توجه است. دوستی می‌گفت: «عجیب است؛ در روزگار ما به آن می‌گفتند خیال‌بافی.»
farzane
اگر می‌خواهید در تئاتر باشید، به تئاتر بروید. اگر می‌خواهید پیش از رفتن به سراغ معاملات ملکی یا دانشگاه حقوق یا ازدواج با یک آدم ثروتمند، برای ورود به تئاتر تلاشی دلاورانه از خود بروز دهید، پس شاید باید در مدرسه بمانید.
behzadfn
تعلق‌خاطر بازیگر به استعداد، مثل علاقه‌مندی ورق‌باز به بخت و اقبال است. اقبال، اگر اصلاً چنین چیزی وجود داشته باشد، یا به همه به یک میزان روی خوش نشان می‌دهد یا درخصوص شخصِ آماده یک برتری قائل می‌شود.
farzane
یک بار من در یک مراسم عروسی بودم که دو طرف در آن قسم می‌خوردند تا «سعی کنند به هم وفادار بمانند، سعی کنند نسبت به هم باملاحظه باشند...» پیداست که آن ازدواج محکوم به فنا بود. دست یافتن به هر هدف ارزشمندی دشوار است. کسانی که با «سعی می‌کنم» به خواسته‌های ما جواب می‌دهند، قصد دارند دست رد به سینه‌مان بزنند و ما را به شرکت در این دورویی دعوت می‌کنند؛ انگار فضیلتی در قصد انجام چیزی غیر از آن خواسته وجود دارد.
آروین
تهیه‌کننده‌ها علاقه‌ای به کشف تازه‌واردها ندارند. کدام آدم عاقلی می‌آید و بیست میلیون دلارش را روی یک بازیگر ناآزموده شرط‌بندی می‌کند؟ آن‌ها قدیمی‌ها را می‌خواهند؛ و اگر دستشان به اصل نرسد کپی آن را طلب می‌کنند.
آروین
گذران زندگی در تردید و بلاتکلیفی، وقف کردن خود در راه هنر به‌جای یک مسیر کاری و برگزیدن یک آرمان به‌جای یک نهاد، امری کودکانه نیست. کاری‌ است دلیرانه و این شجاعت را می‌طلبد که بپذیریم کسانی که به پشتوانه‌ی یک نهاد به‌جایی رسیده‌اند، از ساز و برگ مناسب برای ادراک برخوردار نیستند.
mr.khodaveisi
دل داشته باشید. به دنیای پیرامون خودتان نگاه کنید: روی صحنه و بیرون از آن. منطق خود را فراموش نکنید. خودتان را سرکوب نکنید. نیروهای خلاقه‌ی حقیقی شما در تخیلتان نهفته؛ که بی‌نهایت پر بار است، اما زیر بار زور نمی‌رود، و همچنین در اراده‌تان، یعنی کاراکتر حقیقی شما، که می‌تواند با تمرین رشد پیدا کند.
omid naderi
ما به کسانی حسادت می‌کنیم که «خوش‌اقبال» هستند، کسانی که ظاهراً از «تکنیک» برخوردارند و از آن‌جا که ما خود فاقد این «تکنیک» هستیم، موفقیت‌های آن‌ها را به‌پای بخت و اقبال بلندشان می‌گذاریم. لذا هرچه بیشتر و بیشتر روی یک «تکنیکِ شانس‌محور» سرمایه‌گذاری می‌کنیم و این در نتیجه به یک خرافات، یک نوع سرمایه‌گذاری در خودآگاهی و درون‌گرایی بدل می‌شود.
آروین
بازیگر به این خاطر روی صحنه است که نمایشنامه را به تماشاگر انتقال دهد. بازیگر برای انجام این کار نیاز به صدایی رسا، بیان عالی، بدنی انعطاف‌پذیر و متناسب و یک درک ابتدایی از نمایشنامه دارد.
آروین
گرایش فلسفی و تجربه‌ی سی‌ساله‌ام به من می‌گوید که هیچ‌چیز بی‌جاذبه‌تر از بازیگری نیست که روی صحنه احساسات شخصی‌اش را دخیل کرده. همین تلاش برای خلق یک حالت احساسی در فرد، او را از نمایش خارج می‌کند. این همان خودآگاهی ا‌ست وگرچه این خودآگاهی ممکن است در خدمت یک کمال مطلوب باشد، اما این چیزی از ملال‌انگیزی آن نمی‌کاهد.
آروین

حجم

۰

سال انتشار

۱۳۹۲

تعداد صفحه‌ها

۱۳۶ صفحه

حجم

۰

سال انتشار

۱۳۹۲

تعداد صفحه‌ها

۱۳۶ صفحه

قیمت:
۱۲۵,۰۰۰
تومان