نظرات کاربران درباره کتاب پلیس حافظه

دربیان احساسات بی نظیر عمل می کنه ؛ اما سوال های بسیاری و بی جواب می ذاره داستان عالی که پایانی نداره یعنی پایان داره اما انگار در میانه ی فیلم دوربین خاموش بشه و تنها پل ارتباطی ما با دنیا همین دوربین بوده ؛ یه جهان خلق می شه و بدون اینکه به چراها پاسخی داده بشه با خاموش شدن دوربین همه چیز تموم می شه ؛شایدم هدف نویسنده همین حسه اما کتاب سرشار از احساسِ و روون گیراست

ایده اصلی کتاب قشنگ و جدیده و از این نظر در مجموع شاید ارزش خوندن رو داشته باشه اما از نظر داستان برای من خیلی داستان جذاب و دلنشینی نداشت (مخصوصا در صفحات پایانی)، قسمت های رمانتیک لطیف نبود و با شخصیت اول داستان همزاد پنداری ایجاد نمیشد. بنده با توجه به نظرات مثبت کتاب رو خریدم ولی کتابی نبود که بعد از خوندنش حال دلم خوب شه یا دنیامو خیلی بزرگتر کنه. این کتاب با کتاب‌هایی مثل ۱۹۸۴ و دنیای قشنگ نو مقایسه میشه ولی من به مراتب اون دو کتابو ترجیح میدم.

موضوع داستان تازه و قشنگه. خیلی جذاب شروع میشه ولی بعدش یه جاهایی با اطلاعات قبلی که قصه داده انگار تناقض داره. آخرش حیف که جالب نیست. با همه تلاشی که شخصیت اصلی میکنه باز هم هیچ مسئله ای حل نمیشه.هیچ ابهامی برطر‌ف‌ نمیشه. یه عالمه سوال میمونه واسه آدم. آخرشم اون حال خوب که آدم کل داستان منتظرشه اتفاق نمیفته.

کاش انتهای کتاب به این قشنگی یه پاسخ و دلیلی هم برای چرایی این قضایا وجود داشت. چرا اصلا این اتفاقات میفتاد؟ کی باعثشون بود؟ ناامیدم کرد🥺

واقعا عالی بود من اولش فکر نمیکردم که اینقدر اثر خوب و جالبی باشه ولی با خوندن هر صفحه کتاب ناخوداگاه علاقمند به ادامه داستان میشدم. حتما بخونید واقعا عالی بود

من کتاب رو دوست داشتم. برداشت خودم از کتاب رو برای کسانی که می خوان بیشتر راجع به داستانش بدونن می نویسم:(شاید حاوی اسپویل) پلیس حافظه نماد حکومت های دیکتاتوری هست. حکومت های دیکتاتوری می خوان چیزهایی رو که برای مردم ارزش داره و حکومت با اون ها مخالفه از مردم بگیرن و گاهی به زور متوسل میشن. مثل سانسور کتاب ها، عدم آزادی ادیان، تحریف تاریخ، نادیده گرفتن حقوق اولیه انسان ها و حق انتخاب و ... حکومت می خواد انگیزه، امید، شوق زندگی و آگاهی رو از مردم بگیره و اون ها رو تحت سلطه خودش در بیاره. مردم به دو دسته تقسیم میشن: دسته اول کسانی هستن که مفاهیم با ارزش رو فراموش نمی کنند، در برابر زور می ایستن، اعتراض خودشون رو بیان می کنند و از حقوق خود آگاهند و به دنبال یه جامعه آرمانی هستن دسته دوم مردمی هستن که فراموشکارند و در برابر ظلم سکوت می کنند و زندگی روزمره خود را ادامه میدن و به دنیایی که حکومت ها براشون ساختن عادت می کنن و نمی تونن یه دنیای آرمانی رو برای خودشون متصور بشن.

سطح: عالی.... مناسب برای جوان به بالا . این کتاب موضوعی جدید داشت حداقل برای منی که زیاد کتاب می خوانم جدید بود. . چیزی که باید به آن توجه کرد نه ظاهر کلمات که مفهوم پنهان شده ورای هر کلمه است. داستان زیبا و مفهوم در پس آن بسیار تامل برانگیز است. . در خاتمه به یک عبارت زیبا از کتاب اشاره می کنم: "بعضی کتابها نباید تمام شوند"

نویسنده فضای بسیار مبهوت کننده ای خلق کرده که کاملا خواننده رو بین زمین و هوا تو داستان معلق نگه میداره.... کلی سوال به وجود میاد که باید با حل شدن در کتاب به جوابشون رسید.. ناامیدی، رخوت و تنهایی در قرن ۲۱ و فراموشی محض خیلی چیزها مثل گذشته، انسانیت و... پیام های زیادی داره کتاب دنیای موازی و وارونه شخصیت اصلی داستان و داستانی که داره مینویسه بسیار زیبا تصویر شده... عشق بی حد و حصر در دو فضای متفاوت با مضمونی یکسان... شخصیت اصلی داستان هم اسیر شده و هم اسیر کرده... اروم با روند داستان جلو برین تا تو کتاب حل بشین، اینجوری در اخر کتاب ناپدید میشین...

داستان خوبی بود و پتانسیل بالایی هم داشت ولی یه جاهایی به نظرم زیادی کش پیدا میکرد و یه چیزایی که مهم تر هستن، اصلا بهشون پرداخته نمیشد. کلی هم سوال تو ذهن آدم میذاره و در آخر داستان رو هول هولکی تموم میکنه، انگار خود نویسنده هم نمیدونسته آخر داستان رو چیکار کنه. خلاصه ای که درباره ش نوشته شده یه جاهاییش اشتباه هست.

یک رمان فوق العاده که هم میشه فقط به عنوان داستان خوندش و هم توش عمیق شد. تک تک شخصیت های کتاب سک مفهوم هستند. هر شخصیت نماینده گروهی از انسان هاست با تقکرات خاص.یک رمان اجتماعی مناسب برای عصر اطلاعات و شتاب زدگی و ناپدید شدن ارزش های انسانی

داستان به خوبی و با یه مرموزیت خاصی شروع میشه، ولی هرچقدر به پایان کتاب نزدیک میشیم داستان نامفهمو میشه و پایان گنگ کتاب هم باعث میشه تو ذوق ادم بخوره... اونقد داستان خوب شروع میشه که ادم میخواد پیشنهادش بده و اونقد بد تموم میشه که دلت نمیخواد پیشنهاد بدی اگر کتابی رو برای استراحت بین مطالعه دیگر کتاباتون میخواید پیشنهاد میکنم در غیر اینصورت پیشنهاد نمیکنم

محتوای کتاب راجب یه جزیره اس که اتفاقای عجیبی توش میوفته هیچ وقت انتظار همچین پایانی رو نداشتم نویسنده در لایه ای از ابهام قصد داره چیزی رو به خواننده بگه که هر کس با سطح فهم خودش اونرو درک میکنه احساساتی که من با خوندن این رمان حس کردم بی نظیر بود

موضوع داستان بسیار جدید و نوآورانه بود، با اینکه قسمتی از اون رفرنس خاطرات آن فرانک رو داره ولی اصلا کپی برداری نیست. نویسنده به خوبی تونسته بود دنیای داستانش رو با جزئیات کافی خلق کنه و هیچی کم نداشت. دوست داشتم عاقبت داستانی که خود دختر مینوشت و عاقبت ر رو هم بدونم. من تا لحظه آخر امید داشتم که پلیس حافظه یه جوری شکست بخوره اما مدام با ناپدید شدن چیزای جدیدتر وحشتم بیشتر شد و در آخر واقعا ناامید شدم و چندین روز بار فکری این کتاب باهام بود، که البته همین نشون میده چقدر کتاب تاثیرگذار و عمیقیه. و حقیقتا نمیشه پایان دیگه ای برای کتاب متصور شد. پایانش مهم نبود بلکه روح داستان مهم بود.

کتاب خوب با کشش زیادی همراه بود هیجان خوبی هم داشت ولی خیلی بد تموم شد نمیدونم شاید من متوجه پایانش نشدم یه جورایی وسط کار کتاب تموم شد دوس داشتم جور دیگه ای تموم میشد

جالب بود..پایانش میتونست بهتر باشه

بد نبود؛ زیاد جذاب هم نبود شاید وجه ممتازش ایده نسبتا جدیدشه

کتاب جالبی بود بنظرم خوبه که این کتابو بخونین ولی اخر داستان اشکمو در اورد هقق

موضوع کتاب برای من جدید و جذاب بود. ولی منتظر پایان خوش نباشید. یه جورایی منو یاد کتاب کوری انداخت.

کتاب ایده پردازی عالی ای داره از همون اول موضوع و متنش جذبم کرد واقعا حقش بوده فینالیست بهترین کتاب بشه حتما به رمان دوستا پیشنهاد میکنم

از خوندن این کتاب خیلی لذت بردم. با خوندن کتاب یاد کتابهای ۱۹۸۴، قصر و آثار موراکامی افتادم. نویسنده فضای جزیره را طوری توصیف کرده که کاملا با اهالی جزیره یکی میشین و میتونین ترس و وحشتی که پلیس حافظه ایجاد میکنه و جاهای خالی قلب که با ناپدید شدن ها در دل اهالی ایجاد شده را لمس کنید. کتاب خیلی خوبی بود.

۵۰ درصد اشتراک بی نهایتS99JKR22QJ9FN

کتاب خوبی بود.

پیشنهاد نمیکنم ! وقتتون رو تلف نکنین(2کتاب قبلی نویسنده انتقام،پروفسور وخدمتکار رو خونده بودم واقعا از اونهاخوشم اومده بود بعد اومدم سراغ این کتاب )(انتقام رو حتما پیشنها میکنم). کتاب ایده داستانی تازه ای داره (پادآرمانشهری ولی اصلا قابل قیاس نیست با رقبای خودش مثل 1984 یا دنیای قشنگ نو یا کوری و... ) ولی ایده رو نمیتونه خوب پرورش بده و به خاطر همین داستان پردازی ضعیفی داره. در داستان سردرگمی و موضوعات نپخته((مثلا بخش عاشقانه رمانتیک رو به خاطر سانسور هایی ! که داره اصلا متوجه نمیشی هی باخودت دو به شکی که این الان منظوری داره یا نه))باعث میشن دلسرد بشی از ادامه دادن، پایان کتاب هم بازه و اون انتظاری که براش کشیدی رو نابود میکنه. میشه یه هدف هایی از کتاب گرفت مثل ظلم پذیری مردم و اینجور حرف‌ها ولی باز کتاب رو پیشنهاد نمیکنم.

روند داستان خیلی جالب و جذاب بود منی که سلیقه خاصی دارم و هر کتابی جذبم نمیکنه ک بخونم این کتاب جذبم کرد ک بخونم اما همونجوری ک توی خود کتاب شخصیت اول میگه حفره ای خالی در وجودش باقی میمونه در تمام کتاب این حس حفره خالی وجود داره در کل که ایده جالبی بود که هدر رفت و نابود شد

قبل از مطالعه کتاب نظرات دیگران را خواندم و با توجه به اسم عجیب کتاب راغب شدم آن را بخوانم اما به نظرم ارزش چندانی برای خواندن ندارد. خیلی سعی کردم مفهوم و معنایی را که نویسنده در نظر داشته بفهمم اما خیلی موفق نبودم .تنها میتوانم بگویم که من را به یاد فضای زندگی در کره شمالی انداخت که گویی حکومت بر همه چیز مردم حتی خاطرات و ذهن آنها تسلط دارد و نمی‌گذارد چیزی در اختیار خود داشته باشند و نهایتا نتیجه می‌گیرد که تنها یه چیز در اختیار آدم‌هاست که کسی نمی‌تواند آن را از آنها بگیرد و آن چیزهایی است که فرد با قوت و قدرت در قلب و ذهن خود زنده نگه داشته. نتیجه دیگر اینکه حتی اگر وجود مادی همه اشیا و چیزهای زندگی انسان از دست برود یه چیز همیشه باقی است و آن تصویر ذهنی آن چیزها در ذهن و قلب آدمی است که می‌تواند تا ابد به حیات خود ادامه دهد.

ایده خوب بود، اما پرداخت به ایده نه تنها خوب نبود که بد هم بود. مفهومی که میخواست بگه رو آخر سر نقص کرد. خیلی جملات رو هی تکرار میکرد. با چندتا دوستان همخوانی کردیم و کسی خیلی خوشش نیومد.

موضوع کتاب بسیار جالب و جدید بود . ارزش خوندن داره

در تمام طول کتاب منتظر بودم و با پایان کتاب همچنان منتظر موندم ...

داستان ضعیفی داشت ، به نظرم یکی از قابلیت های داستان اینه آدم رو توی انتظار نگه داره که این قابلیت رو نداشت ؛ در کل کتاب ضعیفی بود .

واقعاً چیزی برای گفتن نداشت یک ایده کلی و نسبتا جالب در مورد از بین رفتن حافظه داشت و دیگر هیچ. اطناب بی فایده و توضیح روزمرگی های شخصیت اصلی داستان بدون اینکه اتفاق ویژه ای در سیر داستان بیافتد و بدون اینکه توضیحی در مورد پلیس حافظه بدهد.شخصا رمانی که دختر داستان داشت مینوشت رو بیشتر از خود رمان پلیس حافظه دوست داشتم.

به جز ایده عالی ،از سایر موارد اصلا مناسب نیست پرکشش نوشته نشده همذات پنداری ایجاد نمیکنه من نمی‌دونم چرا با کتاب عالی 1984 مقایسه میشه شاید فقط از نظر ایده شباهت دارد اما داستان پردازی اون با این قابل مقایسه نیست نتونستم از نیمه کتاب جلوتر بروم

پادآرمانشهری که پلیس حافظه هرچند وقت یکبار چیزی رو از حافظه ی جمعی پاک میکنه.اینطوری کم کم چیزای زیادی حذف میشن. راوی،زن جوان نویسنده ایه که پدر ومادرش رو از دست داده. ۱-راوی داستانهای مختلفی مینویسه و برای من سوال بود وقتی چیزهای زیادی پاک شدن،چطور هنوز میتونه داستانی بنویسه ۲-پلیس حافظه کیه واز کی شروع به کار کرده؟ که مشخص نمیشه ۳-انتهای داستان،بدون رسیدن نتیجه ای تموم میشه وحتی نمیفهمیم‌چرا تمام این ماجرا روایت شده. ۴-توصیفات و ماجراهای بی ارتباط زیادی در داستان وجود دارند.

آخر کتاب طوری تموم میشه که با خودت میگی کاش از اول نمی خواندم

خوشم میومد،حیف وقتی که برای خوندنش تلف کردم و پولی که بابت خریدنش دادم،خیلی بی معنی بود

سوژه جالبی بود ولی به نظرم خوب پرداخت نشده، می تونست خیلی بهتر از این باشه

از نطر من که خیلی بی معنی بود و تهش هم فاجعه تموم شد. یه که چی گنده تهش بود

اینقدر پشیمونم از خواندن این کتاب که اندازه نداره.من واقعا متوجه نمیشم اونایی که دوست داشتن این کتاب رو دقیقا از کدوم قسمتش خوششون اومده؟این کتاب بی محتوا،بی نقطه ی اوج بی کشش و دلمرده.من کتاب زیاد خواندم و این بی محتوا ترینشون بود.ترجمه هم کاملا واضح بود سانسور هاش باعث شده بود که همه چیز بیشتر گنگ بشه. تعجبم از نشر آموت

لطفاً در بی نهایت موجودش کنید

خیلی بد بود به سختی تمومش کردم ولی به همه توصیه میکنم وقتشون رو تلف نکن این کتاب رو بخونن

انتظار داشتم جور دیگه ای تموم بشه، شاید چون به پایان تلخ عادت نکردم...

نکات جالبی داشت.فقط آخرش می‌تونست بهتر تموم بشه .

ترسناک ترین کتابی بود که تا حالا خوندم...

اولش تصورم از این کتاب یه داستان جنایی و مرموز بود اما داستان درام هست و با وجود نثر روان و جذابیت و کشش خوبی که داره، فراز و فرود زیادی نداره و شروع و پایان هم طوری هست که قرار نیست به جای خاصی برسه. انگار یک برش از زمانی هست که بر این جزیره گذشته و اتفاقاتی که میفته توصیه میشه، اگر سبک درام دوست دارید و از فضای یه دنیای جالب لذت میبرید و دوست دارید مدتی در چنین فضایی در نقش یک آدم زندگی کنید توصیه نمیشه، اگر دنبال رمز و راز و هیجان و این سبک داستان‌ها هستین

اصلا این کتابو توصیه نمیکنم! اگر قصد دارید داستانی در زمینه آرمانشهر بخونید ^قیدار^ رضا امیرخانی رو بخونید.

اولا اگر رمان تخیلی دوست نداری اصلا سمت این کتاب نیا . دوماً اگر حوصله ی یه رمان طولانی رو نداری بازم سمت این کتاب نیا ! اما اگر با تخیلی بودن و طولانی بودن بیش از حد مشکلی نداری ، کتاب جالبی می‌تونه برات باشه . مفهوم خیلی عمیق و ظریفی رو منتقل می‌کنه هرچند نیازی به این همه اضافه کاری نداشت . داستان های بهتری رو میتونید پیدا کنید به نظرم :)

داستان ایده خیلی جذابی داشت، درباره ناپدید شدن یکباره چیزهایی از ذهن افراد. داستان ته‌مایه‌هایی از کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول و دنیای قشنگ نو از آلدوس هاکسلی رو داشت، با کتاب‌های دیگه یوکو اوگاوا فرق زیادی داره. متن کتاب می‌تونست صفحه‌های کمتری بگیره، بعضی جاها تکراری بودن متن خسته‌کننده می‌شد. مخصوصا در مورد اتاق که در هر صفحه با موضوع مرتبط از کوچک بودن اون حرف به میان می‌اومد. در کل کتاب جذابی بود، افرادی که کتاب‌هایی مثل ۱۹۸۴ و دنیای قشنگ نو رو دوست داشتن، از این کتاب هم مطمئنا خوششون می‌‌آد. نکات منفی: صفحه ۱۳۷ (نسخه چاپی)، تزاروس نوشته شده که بهتر بود از کلمه (اصطلاح‌نامه) استفاده بشه، یا در صورت استفاده از تزاروس با توجه به ندانستن بسیاری از مردم پانوشتی قرار بگیرد. اصطلاح‌نامه گویاتر است. کلمه اطاق که بارها و بارها در کتاب به کار برده شده و صورت درست این کلمه (اتاق) هست، با توجه به این که نشر آموت کتابی به همین نام داره (اما دون‌اهو). کلمه بلیط که صورت درست (بلیت) است. در مورد دو کلمه قبل می‌توانید به سایت فرهنگستان زبان و ادب پارسی مراجعه کنید.

داستان عجیبی بود، بر مبنای فلسفه شرقی ولی متن روان و جذابیت داستان سکون متن را جذاب کرده بود.

S99QTTAHMRPHP کد تخفیف ٪۴۰ خرید اشتراک بی نهایت

سلام خواهش میکنم از ورونیکا راث نویسنده کتاب هم پیمان کتاب بزارین ممنون.

واقعا افتضاح بود، فقط شروع جذابی داره ، و داستانش بی نهایت بی سر و ته ا، فقط وقت حروم کردنه خوندنش