دانلود و خرید کتاب صوتی آدمی همان است که می‌ خواند

کتاب صوتی آدمی همان است که می‌ خواند نوشتهٔ رابرت دی‌یانی و ترجمهٔ علی‌ظفر قهرمانی‌نژاد و با صدای مهران نوروزی است و انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر آن را منتشر کرده است. این کتاب راهنمای عملی خوب‌خواندن است.

درباره کتاب صوتی آدمی همان است که می‌ خواند

عنوان کتاب آدمی همان است که می خواند را می‌توان به همان معنای لفظی ساده و سرراستش تعبیر کرد. ما حقیقتا همانی هستیم که می‌خوانیم. هر آدمی بی‌همتاست، ولی همهٔ ما قابلیت نامحدودی داریم. اگر خوب بخوری سالم‌تر خواهی بود. اگر خوب ورزش کنی قوی‌تر خواهی شد. اما اگر خوب بخوانی چه خواهی شد؟ باهوش‌تر؟ شاید. مطلع‌تر؟ قطعاً. ولی کتاب حاضر دربارهٔ این چیزها نیست. این کتاب می‌گوید با خوب‌خواندن، زنده‌تر خواهی بود.

خوب‌خواندن ذهن را بیدار و گشوده می‌کند. قلمرو گسترده‌ای از تجربهٔ درونی پدید می‌آورد که از زندگی روزمره به‌مراتب فراتر می‌رود. وقتی خوب بخوانی، همچنان خودت خواهی ماند، اما آدم بهتر و جالب‌تری از خود قبلی‌ات خواهی‌شد.‌

هدف رابرت دی‌یانی در این کتاب ارائهٔ رویکردهای مختلف به تجربهٔ عمیقاً لذت‌بخش خواندن، به‌ویژه خواندن ادبیات است. این راهکارها ممکن است به مواجهات متنی تأمل‌برانگیزی بینجامند که از بار عاطفی نیز برخوردارند. آدمی همان است که می‌خواند در ستایش ارزش خواندن برای آموختن و زندگی‌کردن است. این کتاب راه‌وروشی پیش می‌گذارد که به‌واسطهٔ آن می‌توانید عادات خواندنتان را غنی‌تر و لذتتان از خواندن را دوچندان کنید.

ماهیت این کتاب نظری نیست، بلکه عملی است و هدفش بهبودبخشیدن به درک و شناخت خواننده از ادبیات است. مباحث کوتاه نظری در فصول آخر کتاب مزایای خواندن را توضیح می‌دهند. در این کتاب به نظریه‌ها تنها تا جایی پرداخته می‌شود که به ارتقای قوهٔ تشخیص ادبی، عمق‌بخشیدن به درک ادبی و افزایش لذت ادبی کمک کنند.

ادعای کتاب این است که خواندن، آنگاه که قرین مهارت و اعتمادبه‌نفس باشد، زندگی ما را بهبود می‌بخشد و کمکمان می‌کند از آن به‌شکلی بی‌کم‌وکاست‌تر لذت ببریم. چنین لذتی حاصل از تقویت قوای مشاهده‌گری ما و افزایش ظرفیتمان برای خوب فکرکردن است. خلاصه آنکه ما با خواندن راه به زندگی بهتری خواهیم برد.

ما از خواندن چندین هدف داریم‌: کسب اطلاعات، لذت‌بردن، برآوردن خواسته‌هایمان، رشد شخصی؛ آموختن، سرگرم‌شدن، به هیجان‌آمدن و الهام‌گرفتن. ما می‌خوانیم که به درک و شناخت برسیم که رشد و تحول پیدا کنیم. آدمی همان است که می‌خواند می‌کوشد به خوانندگان در دستیابی به این اهداف کمک کند.

به‌ویژه در دنیای امروز، که همه با چالش‌های پیچیده روبه‌روییم، خواندن مزایای خاصی دارد.

خوب خواندن‌با مهارت، اعتمادبه‌نفس و حتی تخصص‌ اینک بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد. خواندن ادبیات همراه با درک و لذت می‌تواند راه‌ورسم عبور از میان آشوب‌های بی‌شماری را که از سر می‌گذرانیم نشانمان دهد. خواندنْ مسائل بیش‌ازپیش بغرنج زندگی را حل نمی‌کند ولی می‌تواند نگاه ما را به آنها ژرف‌تر کند و سبب تسکینمان شود. خوب‌خواندن به ما کمک می‌کند چالش‌های مشترکمان را بهتر درک کنیم و درد و رنجمان را کاهش دهیم. درضمن می‌تواند ذهنمان را برای مدتی از این مسائل دور کند.

ارزش یادگیریِ خوب‌خواندن به لذت‌های گونه‌گونی است که به همراه می‌آورد، به دانشی که در اختیارمان می‌گذارد و به وسعت خیال‌انگیزی که به زندگی می‌بخشد. آموختنِ خوب خواندن و لذت‌بردن از مطالعه به آن دشواری‌ای نیست که اغلب مردم فکر می‌کنند. هر فصل از این کتاب راه‌هایی برای دستیابی به این هدف به‌ظاهر بلندپروازانه ارائه می‌کند. هر یک به‌روشنی نشان می‌دهد که خواندن چگونه درک ما را از زندگی بالا می‌برد.

این ۶ فصل مجموعه‌راهکارهایی برای خوب خواندن ارائه می‌دهند که با هم ارتباطی متقابل دارند و یکدیگر را تقویت می‌کنند.

فصل ۱ متمرکز بر گوش‌دادن است. این فصل نشان می‌دهد اینکه پیش و بیش از هرچیز درپی معنای متن باشیم، فایده‌اش به‌مراتب کمتر از آن است که در برابر خیزبرداشتن برای به‌چنگ‌آوردن «معنا» مقاومت کنیم و درعوض، کار را با این پرسش آغاز کنیم که متون به‌طور مستقیم و غیرمستقیم چه می‌گویند، چه چیزی را نشان‌می‌دهند و چه‌کار می‌کنند.

فصل ۲ دو سؤال می‌کند و به آنها پاسخ می‌دهد: «متن‌ها چه حقایقی را بیان می‌کنند؟» «خواندن ما چگونه باشد تا به آن حقایق متنی واقف شویم؟»

فصل‌های ۳ و ۴ نشان می‌دهند که چطور می‌توانیم با متون غیرداستانی و داستانی ارتباطی مؤثر و لذت‌بخش برقرار کنیم.

فصل ۵ برای کاربست‌های عملی خواندن زمینه‌هایی نظری ایجاد می‌کند. این فصل لذت‌های متناقض خواندن را از طریق انرژی‌های دیالکتیکی یا جدلی‌ای بررسی می‌کند که میل به خواندن آثار ادبی را در ما برمی‌انگیزند و به آن جان می‌بخشند.

فصل ۶ نشان می‌دهد که خواندن ادبیات چطور می‌تواند به زیستـی رضایتمندانه‌تر بینجامد. این فصل درکنار فصل ۵ مضامین اصلی کتاب را جمع‌بندی می‌کند و بر پیوند تنگانگ میان خواندن و زندگی تأکید می‌گذارد.

شنیدن کتاب صوتی آدمی همان است که می‌ خواند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به عاشقان «کتاب» پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی آدمی همان است که می‌ خواند

«ادبیات سه هدف کلی را دنبال می‌کند: آموزش‌دادن، لذت‌بخشیدن و برانگیختن؛

ادبیات به ما آموزش می‌دهد، سرگرممان می‌کند و به‌لحاظ فکری و عاطفی درگیرمان می‌سازد. می‌توانیم این سه نتیجه را فواید ادبیات بدانیم. در این فصل به فواید دیگری که ادبیات برای خوانندگان دارد می‌پردازم، و بررسی می‌کنم که ادبیات از چه راه‌هایی با زندگی ما پیوند می‌خورد.

ادبیات جز آموزش‌دادن، لذت‌بخشیدن و درگیرکردنمان چه چیز دیگری برای ارائه به ما دارد؟ ادبیات به ما امکان می‌دهد بصیرت و درایت ادبی خود را افزایش دهیم‌فرصتی ایجاد می‌کند که ظرفیت‌های انتقادی‌مان را بالا ببریم. تبحر یافتن در این امر می‌تواند یک عمر به طول بینجامد.

وانگهی می‌توانیم بپرسیم ادبیات چگونه ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و چرا این امر مهم است. یک پاسخ این است که به ما کمک می‌کند زندگی‌مان را آن‌طور که می‌خواهیم پیش ببریم. پاسخ دیگر این است که بینشی از زندگی به ما عرضه می‌کندبینش‌هایی مختلف درمورد امکانات بالقوهٔ زندگی. اما این پاسخ‌ها، به‌طور ویژه و در عمل به چه معنا هستند؟

ویل شوالب در اثر خود با نام کتاب‌هایی برای زندگی می‌گوید خواندن جزو بهترین روش‌هایی است که ما برای بررسی زندگی‌مان در اختیار داریم. ما از طریق مقایسهٔ خودمان با شخصیت‌های ادبی‌با آنچه انجام می‌دهند و نمی‌دهند، با آنچه آنها را برمی‌انگیزد تا به شکل خاصی عمل کنند، با نحوهٔ احساس‌کردن و اندیشیدنشان‌از چیزهایی دربارهٔ خودمان آگاه می‌شویم. به‌گفتهٔ او، خواندن حس تنهایی‌مان را نیز کاهش می‌دهد، چراکه ما را با دیگران پیوند می‌دهد. همچنین شوالب می‌گوید اگر هر روزِ هفته، تمام‌وقت و دیوانه‌وار، در حال کار و فعالیت باشیم،‌ کتاب‌خواندن راهی است تا «رابطهٔ خود را با ضرب‌آهنگ و عادات زندگی روزمره تغییر دهیم». کتاب‌ها نیازمند توجه ما هستند؛ از ما می‌خواهند حین کاری که سرگرم انجامش هستیم درنگ کنیم و بر آنها متمرکز شویم. کتاب‌ها ما را وامی‌دارند به حرفی که نویسندگانشان برای گفتن دارند، گوش فرادهیم‌حتی وقتی کتاب نویسنده‌ای ما را کلافه و خشمگین کند و مغایر با معیارهای اندیشه یا باورهایمان باشد. چنان‌که در فصل دو، «خواندن برای کشف حقیقت»، گفتیم کتاب‌ها به ما کمک می‌کنند تبدیل به آن کسی شویم که هستیم. آنها به‌طرز جدایی‌ناپذیری با زندگی‌مان عجین می‌شوند. نه می‌توانیم از تأثیراتشان در امان بمانیم و نه خواهان چنین چیزی هستیم. ما همان چیزی می‌شویم که می‌خوانیم.

کتاب‌ها با نقل داستان‌هایشان، داستان‌هایی دربارهٔ خودمان برایمان نقل می‌کنند. خوانش ما می‌تواند سمت‌وسوی خودشناسی پیدا کند و دربارهٔ خودمان پی به چیزهایی ببریم که قبلا نمی‌دانستیم. مارسل پروست هم این حقیقت را تأیید می‌کند. اینگه ویمرز در کتاب بوطیقای خواندن قطعه‌ای از رمان در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته اثر پروست را نقل می‌کند. برگردان او از آن قطعه چنین است: «در واقع، هر خواننده‌ای، مادامی که سرگرم خواندن است، دارد خودش را می‌خواند. نویسنده تنها کارش این است که نوعی ابزار بصری در اختیار خواننده قرار دهد تا او را قادر به درک و تشخیص چیزی کند که شاید بدون خواندن این کتاب هرگز آن را در خودش نمی‌دید». از نظر پروست، کتاب‌ها به ما امکان می‌دهند خود را به شیوه‌هایی ببینیم که بدون وساطت آنها دسترس‌ناپذیر خواهند بود.

جین تامکینز در کتاب خواندن در طول شب نظر راوی پروست را تکرار می‌کند و تأکید دارد که خواندن نه‌تنها بر خودشناسی ما، که بر احساساتمان نسبت به خود نیز تأثیر می‌گذارد. او اثرات درمان‌گرانهٔ خواندن را بررسی می‌کند. تامکینز در پی بیماری مزمنی که او را از پا انداخته بود به‌سوی شیوه‌ای از خواندن سوق پیدا کرد که رابطهٔ او را با کتاب‌هایی که می‌خواند، و با خودش در مقام خواننده، دگرگون کرد. بااینکه زمانی خواندن برای تامکینز راهی برای یافتن مأمن یا نوعی ماجراجویی بود و در مقام منتقدی ادبی و فرهنگی به مطالعه می‌پرداخت، بعدها در زندگی با هدف خودشناسی و درک خویشتن شروع به خواندن کرد. تکه‌هایی از یک گفت‌وگو یا توصیف برای او مکاشفه‌ای غیرمنتظره می‌شد و احساسات و افکاری را برمی‌انگیخت که پیش‌تر به آنها بی‌توجه بود یا سرکوبشان می‌کرد. تامکینز نقش کتاب‌ها را در زندگی‌اش تا جایی بسط داد که خواندن دیگر بر سطح انرژی‌اش نیز تأثیر می‌گذاشت و انگیزه‌ای بود برای تغییر نظر و عملش. کتاب برای او به مسیری در جهت تحول و به «ابزاری برای درک‌وفهم» بدل شد.

خواندن به این طریق، محرکی است برای تأمل بر خویشتن. خواندن به شکلی از درمان‌به کتاب‌درمانی‌بدل می‌شود. می‌توانیم آنچه را کتاب‌ها به ما می‌گویند بپذیریم یا نپذیریم؛ در جواب آنها می‌توانیم خود را تغییر دهیم یا ندهیم. بااین‌حال، ظرفیت درمانگری آنها به قوت خود باقی خواهد ماند.»