کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها

کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها نوشته دکتر محمدرضا سرگلزایی، اثری خواندنی است که با زبان ساده به نقد عادات فکری کهنه و تاریخ مصرف گذشته می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها

تا به حال از خودتان پرسیده‌اید چرا میلی به خواندن روزنامه‌ی دیروز نداریم؟ چرا سراغ دارویی که تاریخ مصرفش گذشته است نمی‌رویم؟ همه‌ی ما به خوبی می‌دانیم که تمام وقایع و اتفاقات تحت تاثیر زمان قرار می‌گیرند. جهان به سرعت پیشرفت می‌کند و مدام در حال تغییر و تحول است. بنابراین لازم است که ما هم همگام با جهان پیشرفت کنیم. در غیر این صورت سردی و جمودت وجودمان را فرا می‌گیرد. 

دکتر محمدرضا سرگلزایی در کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها با زبانی ساده سعی در روشن کردن این مطلب دارد. او ابتدا تفاوت‌های زندگی امروزی و زندگی‌های گذشته را برمی‌شمارد و به این نتیجه می‌رسد که نمی‌توان با اطمینان گفت تمام آموزه‌ها گذشتگان صحیح است یا در زندگی حال حاضر ما می‌تواند تاثیرگذار باشد. بعد فرایند تصمیم‌گیری را که متناسب با زندگی شهری باشد،  تشریح می‌کند و مراحل آن را توضیح می‌دهد. فصل پایانی کتاب هم به پیش‌بینی آینده انسان و جهان اختصاص دارد و باورهای مذهبی و اخلاقی فعلی را با این پیش بینی به نقد می کشد. 

یکی دیگر از نکات مثبت کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها تمرین‌ها و سوالاتی است که در انتهای هر فصل قرار دارد. این سوالات باعث می‌شود تا به موضوعات عمیق‌تر فکر کنیم و بتوانیم آن را متناسب با شرایط زندگی خودمان، شخصی‌سازی کنیم

کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از مطالعات روانشناسی لذت می‌برید، حتما کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها را بخوانید.

درباره‌ی محمدرضا سرگلزایی

دکتر محمدرضا سرگلزایی ۴ آبان ۱۳۴۹ در زابل به دنیا آمد. او روان‌پزشک، شاعر و نویسنده و پژوهشگر حوزه‌های فلسفه و اسطوره‌شناسی است. او عضو هیئت علمی انجمن علمی هیپنوتیزم بالینی ایران (هیپنوتیزم درمانگر) است و تا کنون کتاب‌های بسیاری در زمینه‌های  روان‌شناسی، روان‌پزشکی، فلسفه و علوم اجتماعی منتشر کرده است. کتاب دکتر سرگلزایی با عنوان «ترک اعتیاد موفق» در سال ۱۳۸۰ موفق به کسب عنوان برگزیده کتاب برتر در زمینه اعتیاد از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور شد.

بخشی از کتاب حرف‌هایی برای امروزی‌ها

«سهیل» می‌پرسد: «پدر، آیا خوشبختی، فاصلهٔ بین دو بدبختی است یا بدبختی فاصلهٔ بین دو خوشبختی؟!»

تأمل می‌کنم و می‌اندیشم، انگار هر دو جمله یک معنا دارد:

با این حال، احساس ما نسبت به این دو جمله یکی نیست:

«زبان» بر احساس و افکار و رفتار ما تأثیر عمیقی دارد.

می‌گویند مردی از کشیش پرسید: «پدر روحانی، آیا می‌توان در حال دعا کردن سیگار کشید؟» پدر روحانی بلافاصله جواب داد: «هرگز! این کار اهانت است!» مرد دیگری به سراغ پدر روحانی رفت و پرسید: «پدر، آیا می‌شود در حال سیگار کشیدن هم دعا کرد؟»، این بار پدر روحانی پاسخ داد: «آری فرزندم، چه نیکوست که در همه حال با خدا راز و نیاز کنی!»

و باز می‌گویند پادشاهی خواب دید که همهٔ دندان‌هایش ریخته‌اند. خوابگزاری را فرا خواند و از او تعبیر رؤیایش را خواست.

«خوابگزار» پاسخ داد: متأسفانه معنای این رؤیا این است که همهٔ اطرافیان و بستگان شما فوت می‌کنند و شما تنها می‌مانید. پادشاه به خشم آمد و دستور داد «خوابگزار» را شلاق بزنند! سپس خوابگزار دیگری را احضار کرد. خوابگزار دوم، رؤیا را چنین تعبیر کرد: «خوشبختانه، عمر پادشاه از عمر همهٔ اطرافیان‌شان درازتر خواهد بود». پادشاه شادمان شد و به خوابگزار سکه‌های طلا بخشید!

«اختراع زبان» سرنوشتی نو برای انسان رقم زد. با اختراع زبان، جهان جدیدی برای انسان خلق شد!

به‌قول «ژاک لاکان»، روان‌پزشک فرانسوی، آدمی تا پیش از اختراع زبان، تصویر و تصوری از جهان واقعی داشت که این جهانِ تصویرها و تصورات را لاکان «جهان فانتزی» نام نهاد:

اما پس از خلق زبان، انسان وارد حیطهٔ جدیدی شد که «لاکان» آن را «جهان نمادین» نامید:

در جهان نمادین چیزهایی وجود دارند که در جهان حقیقی یا جهان تصورات «وجود عینی» ندارند. در واقع در جهان نمادین کلمات معانی کاملاً شخصی و درونی و ذهنی پیدا می‌کنند. برای کسی که در یک آپارتمان ۶۰ متری زندگی می‌کند، «تصور» زندگی در یک آپارتمان ۸۰ مترمربعی ممکن است کلمهٔ «رفاه» را «تداعی» کند در حالی‌که برای کسی که در یک خانهٔ ویلایی ۵۰۰ متری زندگی می‌کند، «تصور» زندگی در همان آپارتمان ۸۰ مترمربعی ممکن است کلمهٔ «فقر» را «تداعی» کند. بنابراین گرچه به قول «لودویک ویتگنشتاینِ» زبان‌شناس؛ «ما زبان خصوصی نداریم و زبان امری است جمعی»، لیکن ما با زبان وارد یک «دنیای خصوصی» می‌شویم که کاملاً منحصر به فرد است. ما در «واکنش‌های غیرزبانی» بسیار به هم شبیه هستیم.