کتاب آنتیگون

کتاب آنتیگون نوشته ژان آنوی است با ترجمه داریوش سیاسی است. آنتیگ.ن یک نمایشنامه قدیمی مربوط به سوفوکل است که داستانی غم‌بار را روایت می‌کند اما این اثر یک بازآفرینی تازه از داستانی کهن است.

درباره کتاب آنتیگون

این نمایشنامه در زمان حال و در حال اجرای نمایشنامه آنتیگونه روایت می‌شود. بازیگران روی صحنه می‌روند و راوی داستانی دیگر را برای مخاطبان روایت می‌کند. داستانی جذاب از اتفاقاتی متفاوت. این نمایشنامه در زمان جنگ جهانی نوشته شد و داستانی عجیب است. این کتاب زمان منتشر شدن نظر منتقدان را به خود جلب کرد. بسیاری بر این باورند که آنوی شخصیت آنتینگون را بر الگوی رزمندگان فرانسوی درون سرزمین اشغالی آفریده است.

خواندن کتاب آنتیگون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب آنتیگون

دایه: وقتی بلند شدم هوا هنوز تاریک بود. آمدم به اتاقت ببینم لحافت پس نرفته باشد، دیدم از تو خبری نیست!

آنتیگون: باغ هنوز خاموش و آرام بود. من سرزده واردش شدم. بدون این‌که بفهمد دیدمش. نمی‌دانی اول صبح باغی که هنوز پای آدم بهش نرسیده چقدر قشنگ است.

دایه: تو از باغ بیرون رفته بودی. من حتا تا ته باغ رفتم، لای در را هم باز گذاشته بودی.

آنتیگون: تمام کشتزارها نمناک بود و انگار انتظار چیزی را می‌کشید، همه چیز در حال انتظار بود. من تک و تنها بودم و روی جاده صدای زیادی راه می‌انداختم. این صدا ناراحتم می‌کرد چون می‌دانستم این انتظار برای من نیست. آن وقت کفش‌های صندلم را درآوردم و بدون این‌که کشتزار متوجه شود آهسته سریدم توش... .

دایه: پس قبل از این‌که دوباره بخوابی، برو پاهایت را بشوی.

آنتیگون: دیگر نمی‌خوابم.