یوجین اونیل

یوجین اونیل در ۱۶ اکتبر ۱۸۸۸ در هتلی در برادوی که منطقه‌ای از نیویورک و مرکز فعالیت‌های هنری و تماشاخانه‌های مهمی در آمریکا است، به دنیا آمد. او نمایشنامه‌نویس برجستهٔ آمریکایی است که برندهٔ جایزهٔ ادبی نوبل در سال ۱۹۳۶ میلادی بوده است. اونیل پیوسته در جست‌وجوی شناخت شخصیت انسان و معنای زندگی بود. او از سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ در نقاط دوردست و خطرناک به سیروسفر پرداخت و به مشاغل عجیبی چون جاشویی کشتی‌های قاره‌پیما، استخراج طلا از معادن هندوراس در آمریکای لاتین، خبرنگاری روزنامه‌ها و... دست زد. ابتلای او به بیماری سل به این ماجراجویی‌ها و تکاپوهای فیلسوفانه پایان داد. در دوران اقامت نسبتاً طولانی در آسایشگاه معلولین، به خواندن و نوشتن پرداخت و چند نمایشنامه‌ای که در سال ۱۹۱۴ به نام «تشنگی» انتشار داد، محصول خواندن و نوشتن در همین دوره است. پس از ترخیص از بیمارستان، در سمینار نمایشنامه‌نویسی پروفسور «جرج پییرس بیکر» شرکت کرد. این کلاس‌ها به نام «کارگاه نمایشنامه‌نویس چهل‌وهفت» به‌مدت یک سال ادامه یافت. نمایشنامه‌هایی که اونیل پس از طی این دورۀ آموزشی نوشت، ۴ جایزهٔ پولیترز دریافت و سرانجام در سال ۱۹۳۶ جایزۀ ادبی نوبل را نصیب او کرد. اونیل در همه مکاتب، سبک‌ها و گونه‌های ادبی - نمایشی طبع‌آزمایی کرد و با موفقیت، استقبال و تحسین منتقدان روبه‌رو شد. نمایشنامۀ «گوریل پشمالو» اثر او به‌عنوان یکی از چند تراژدی مدرن در ادبیات نمایشی جهان شناخته و ستایش شده است. برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ زندگی یوجین اونیل می‌توان به یکی از آثارش به نام «سفر دراز روز در شب» که نمایانگر زندگی شخصی و خانوادگی او است، مراجعه کرد. یوجین اونیل در ۲۷ نوامبر ۱۹۵۳ پس از نوشتن بیش از ۳۰ نمایشنامه در شهر بوستون درگذشت. چند نمایشنامه از یوجین اونیل که به فارسی ترجمه شده عبارتند از «گوریل پشمالو»، «تار عنکبوت»، «تشنگی»، «پیش از ناشتایی» (پیش از صبحانه)، «مرد یخین می‌آید»، «نخستین آدم»، «مارکوپولی»، «خداوندگار براون»، «امپراتور جونز»، «عزا برازنده الکتراست» و «آنا کریستی».