کتاب باغ آلبالو

باغ آلبالو اثر دیوید ممت اقتباسی از نمایشنامه نویسنده نام‌دار روس، آنتوان چخوف است.

 درباره کتاب باغ آلبالو

 داستان درباره باغ آلبالویی است که قرار است به علت بدهی صاحبش به فروش گذاشته شود. همه اعضای خانواده دور هم جمع می‌شوند تا فکری برای رفع این مشکل بزرگ بکنند اما حتی در این موقعیت بحرانی هم دست از خوشگذرانی و تفریح برنمی‌دارند پنداری هیچ کدام از اعضای خانواده متوجه اتفاقی که دارد می‎افتد، نیست. تنها در انتهای نمایش است که آنها متوجه فروپاشی‌ای می‎شوند که همه از فهمیدن آن سر باز می‎زدند.

 خواندن کتاب باغ آلبالو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به خواندن نمایش‌نامه به ویژه دوست‌داران آثار چخوف.

 بخشی از کتاب باغ آلبالو

باغ. خورشید به زودی غروب خواهد کرد. شارلوتا، یاشا و دونیاشا نشسته‌اند روی نیمکت. یپیخدف نزدیک آن‌ها ایستاده و گیتار می‌نوازد. شارلوتا تفنگی را از روی شانه‌هایش برمی‌دارد و بند آن را داخل سگک میزان می‌کند.

شارلوتا: فکر می‌کنین یه آدم بدون پاسپورت و شناسنامه مثل من، می‌خوره چند ساله‌ش باشه؟ کی می‌دونه؟ از وقتی که بچه بودم همیشه تو مسافرت بودیم. می‌رفتیم بازارای مکاره و نمایش اجرا می‌کردیم. تو کارناوالای شادی کارای جورواجور و عجیب غریب می‌کردن. (مکث) مامان مرد. پدرم با یه زن آلمانی آشنا شد. کسی که چیزای خیلی خوبی به من یاد داد. بعدش من یه معلم سرخونه شدم. من از کجا می‌آم؟ کی‌اَم؟ این یه رازه؟ پدر مادرم کی بودن؟ اصلاً اونا باهم ازدواج کرده بودن...؟ نمی‌دونم (خیار گاز می‌زند) نمی‌دونم هر کی یه جورایی از این بلاتکلیفی خوشش می‌آد. اما هیچ کس سر حرفو با من باز نمی‌کنه. وقت‌هایی که دلت می‌خواد حرف بزنی کی هست که باهاش صحبت کنی؟ مگه نه؟ هر کی واسه خودش یکی رو داره دیگه...؟

یپیخدف: (می‌نوازد و آواز می‌خواند) من به هیچی توجه نمی‌کنم. تو این دنیای پُرغصه، ای دوست ای دشمن ای نمایش تو خالی... من از خدا می‌خوام که عشق، به روح و روانم قدرت بده و زندگی‌مو قشنگ کنه اما دریغا عشق. چی از ماندولین زدن تو دنیا بهتره؟

دونیاشا: م‌م‌م؟...گیتار.

یپیخدف: برای یه مرد دیوونهٔ عاشق، ماندولین بهترین چیزه. (می‌خواند)... من از خدا می‌خوام که عشق تو روح و روانم لونه کنه و زندگی‌مو قشنگ کنه اما دریغا عشق.

یاشا به او می‌پیوندد و آن‌ها با هم می‌خوانند.

شارلوتا: این آدما مثل خوک می‌خونن.

دونیاشا: (به یاشا) نه. چرا آدما باید برن