آنتونیو بوئرو بایخو

آنتونیو بوئرو بایخو (اسپانیایی: Antonio Buero Vallejo‎) در ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۶ زاده شد. او نمایشنامه‌نویسی اهل اسپانیا بود و همراه «فدریکو گارسیا لورکا» و «رامون ماریا دل بایه اینکلان» از تحول‌آفرینانِ ادبیات نمایشی اسپانیا در قرن ۲۰ محسوب می‌شود. فعالیت او در عرصهٔ تئاتر که از ۱۹۴۹ و با اجرای «داستان یک پلکان» آغاز شد، تا اجرای آخرین اثرش «مأموریت به دهکدۀ متروک» در ۱۹۹۹، ۵۰ سال بی‌وقفه به طول انجامید و تأثیرش از نظر اجتماعی و هنری تا حدی بود که او را به مطرح‌ترین نمایشنامه‌نویس اسپانیایی نیمهٔ دوم قرن ۲۰ تبدیل کرد. او نخستین نمایشنامه‌نویسی بود که معتبرترین جایزهٔ ادبی اسپانیایی‌زبان، جایزهٔ «سروانتس» را در سال ۱۹۸۶ دریافت کرد. او دیدگاه‌های نو دربارهٔ مفاهیمی همچون تقدیر تراژیک، خوش‌بینی و بدبینی و امید ارائه داد. «نورگیر»، «پنجرهٔ زیرزمین» و «نشانه‌ای که انتظارش می‌رود» از جمله آثار این نمایشنامه‌نویس اسپانیایی هستند. نمایشنامه‌های نورگیر و داستان یک پلکان او به‌ترتیب در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۸۸ در ایران به روی صحنه رفتند. آنتونیو بوئرو بایخو در نهایت در ۲۹ آوریل ۲۰۰۰ از دنیا رفت.