کتاب دریا؛ دریا

جین آیریس مرداک نویسنده ایرلندی متولد دوبلین، در دانشگاه آکسفورد تاریخ باستان و فلسفه خواند. او که شاگرد ویتگنشتاین بود، سال‌ها در همان دانشگاه به تدریس فلسفه پرداخت. اثار اول او رساله‌های اگزیستانسیالیستی و سارترگونه بودند اما رمان‌نویسی را از دهه ۵۰ آغاز کرد و تا پایان عمرش ۲۶ رمان نوشت که محتوای اصلی‌شان رویارویی خیر و شر، روابط بین زن و مرد، ضمیر ناخودآگاه و رسالت هنرمند در جامعه بود. رمان «دریا؛ دریا» مهم‌ترین اثر ادبی مرداک است که در سال ۱۹۷۸ جایزه بوکر را از آن خود کرد. مرداک در این اثر در کمال هنرمندی، هم‌آغوشی ادبیات و فلسفه را به نمایش گذاشته است. او در «دریا؛ دریا» ادبیات و فلسفه را آنچنان با هم درآمیخته که مشکل بتوان آنها را از یکدیرگ تمیز داد. یک مدیر شصت‌ساله و خودرای تئاتر برای نوشتن زندگی‌نامه‌اش به ساحلی خلوت می‌رود و آنجا عشق دوران جوانی‌اش را بازمی‌یابد و مفاهیمی همچون عشق، رابطه و زندگی را از نو برای خود معنا می‌کند. مرداک در این اثر تابلویی از ادبیات، فلسفه و امیال انسانی خلق کرده است. «راجع به خاطرات حرف زدم. آیا خاطرات وجود سرنوشت و قسمت را اثبات نمی‌کند؟ زمان این موضوع را نشان خواهد داد. در حال حاضر، بعد از نوشتن یک صفحه، نوشته‌ام بیشتر به دفتر روزانه شبیه شده تا زندگی‌نامه. خب، پس بگذاریم همان دفتر خاطرات باشد. چقدر حسرت می‌خورم که زودتر دفتر خاطرات درست نکردم؛ چه چیزها که در آن ثبت نمی‌شد! اما حالا اتفاق‌های مهم و اصلی زندگی‌ام تمام شده و چیزی جز «تفکر در آرامش» باقی نمانده است؛ تفکر دربارهٔ پشیمانی از یک زندگی خودخواهانه؟ نه دقیقاً؛ ولی چیزی شبیه به این.»