کتاب مرگ در توکیو

کتاب مرگ در توکیو نوشته کیگو هیگاشینو و با ترجمه سعیده قاسمیان، توسط انتشارات چترنگ منتشر شده است. این رمان خارجی در ژانر معمایی و جنایی قرار می‌گیرد و داستانی پرکشش را در بستر شهر توکیو روایت می‌کند. محور داستان حول یک قتل اسرارآمیز و تحقیقات پلیسی شکل گرفته و شخصیت‌های متعددی از جمله کارآگاهان، خانوادهٔ قربانی و مظنونان در آن حضور دارند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مرگ در توکیو

کتاب مرگ در توکیو اثری از کیگو هیگاشینو است که در قالب رمان معمایی و جنایی نوشته شده و فضای شهری توکیو را به‌عنوان بستر رخدادهای خود انتخاب کرده است. داستان با قتل مردی به نام «تاکئاکی آئویاگی» آغاز می‌شود و پلیس توکیو، به‌ویژه کارآگاه «کیویچیرو کاگا»، مسئولیت حل این پرونده را بر عهده می‌گیرد. 

روایت کتاب مرگ در توکیو چندلایه است و از زاویه‌دید شخصیت‌های مختلف، از جمله اعضای خانواده‌ی قربانی، کارآگاهان و مظنونان، پیش می‌رود. ساختار رمان به‌گونه‌ای طراحی شده که همزمان با پیشرفت تحقیقات پلیسی، لایه‌های پنهان زندگی شخصیت‌ها و روابط پیچیده‌ی آن‌ها نیز آشکار می‌شود. این اثر با تمرکز بر جزئیات زندگی روزمره، دغدغه‌های اجتماعی و روان‌شناسی شخصیت‌ها، تصویری واقع‌گرایانه از جامعه‌ی معاصر ژاپن ارائه می‌دهد. «مرگ در توکیو» با بهره‌گیری از عناصر کلاسیک داستان‌های جنایی و معمایی، فضایی پرتعلیق و پرابهام خلق کرده است که خواننده را تا پایان با خود همراه می‌سازد.

خلاصه داستان مرگ در توکیو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان مرگ در توکیو با کشف جسد مردی میانسال به نام «تاکئاکی آئویاگی» روی پل نیهونباشی آغاز می‌شود. او در حالی پیدا می‌شود که آثار جراحت چاقو بر بدنش دیده می‌شود و پلیس به سرعت وارد عمل می‌شود. کارآگاه «کیویچیرو کاگا» و همکارانش مسئولیت بررسی پرونده را بر عهده می‌گیرند. خانوادهٔ آئویاگی، شامل همسر و دو فرزند نوجوانش، با شوک و اندوه عمیق مواجه می‌شوند و در جریان تحقیقات پلیس قرار می‌گیرند. در روند تحقیقات، پلیس به مرد جوانی به نام «فویوکی یاشیما» مشکوک می‌شود که سابقهٔ کار در کارخانهٔ فلزات کانسکی، محل کار قربانی، را دارد. 

یاشیما پس از حادثه، در حال فرار با پلیس تصادف می‌کند و به کما می‌رود. کیف پول و وسایل شخصی آئویاگی نزد او پیدا می‌شود و همین موضوع او را به مظنون اصلی تبدیل می‌کند. در کنار این خط اصلی، داستان زندگی شخصی یاشیما و دوست‌دخترش «کائوری ناکاهارا» نیز روایت می‌شود؛ زوجی که با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در طول داستان، کارآگاهان با بررسی شواهد، بازجویی از خانواده و همکاران قربانی و پیگیری سرنخ‌ها، تلاش می‌کنند انگیزهٔ قتل را کشف کنند. درعین‌حال، روایت‌هایی از زندگی روزمرهٔ شخصیت‌ها، روابط خانوادگی و فشارهای اجتماعی، لایه‌های عمیق‌تری به داستان می‌بخشد. معمای اصلی حول این پرسش می‌چرخد که آیا یاشیما واقعاً قاتل است یا حقیقتی پیچیده‌تر در پس این جنایت نهفته است. داستان با پیشرفت تحقیقات و آشکار شدن جزئیات تازه، خواننده را در تعلیق نگه می‌دارد و تا پایان، پاسخ قطعی را به تعویق می‌اندازد.

چرا باید کتاب مرگ در توکیو را بخوانیم؟

کتاب مرگ در توکیو با فضاسازی دقیق و روایت چندلایه، تجربه‌ای متفاوت از رمان‌های معمایی و جنایی ارائه می‌دهد. این کتاب نه‌تنها به معمای قتل و روند تحقیقات پلیسی می‌پردازد، بلکه با پرداختن به زندگی شخصیت‌ها، دغدغه‌های اجتماعی و روان‌شناسی افراد، تصویری ملموس از جامعهٔ شهری ژاپن ترسیم می‌کند. روایت داستان از زاویه‌دیدهای مختلف، امکان هم‌ذات‌پنداری با شخصیت‌ها را فراهم می‌آورد و خواننده را به تفکر دربارهٔ عدالت، حقیقت و تأثیرات یک جنایت بر زندگی افراد مختلف وامی‌دارد. همچنین، پیچیدگی روابط انسانی و تأثیر شرایط اقتصادی و اجتماعی بر رفتار شخصیت‌ها، از نقاط قوت این اثر به‌شمار می‌آید.

خواندن کتاب مرگ در توکیو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معمایی، جنایی و داستان‌هایی با محوریت تحقیقات پلیسی مناسب است. همچنین کسانی که به روایت‌های چندلایه، شخصیت‌پردازی عمیق و بررسی مسائل اجتماعی و روان‌شناختی علاقه دارند، از مطالعهٔ این اثر لذت خواهند برد. هم‌ذات‌پنداری به‌ویژه برای کسانی که به ادبیات معاصر ژاپن و فضای شهری توکیو علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌شود.

کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

کیگو هیگاشینو در طول فعالیت ادبی خود موفق به کسب جوایز و افتخارات متعددی شده است. او نخستین بار در سال ۱۹۸۳ برای رمان «خانه‌ی عروسک» نامزد جایزه‌ی «ادگاوا رامپو» شد و در سال ۱۹۸۵ با رمان «بعد از مدرسه»، برنده‌ی این جایزه گردید. در سال‌های بعد، آثار او همچون «قتل در شهرک دانشگاه»، «نقشه‌ی چوجین»، «مجموعه‌ی گوش فرشته»، «در آینه»، «در عمارت پوشیده از برف»، «شبِ افسر ترافیک» و «زنبورِ در آسمان»، نامزد دریافت جوایز مهمی چون جایزه‌ی «ایجی یوشی‌کاوا» و جایزه‌ی «انجمن نویسندگان داستان‌های جنایی ژاپن» شدند. در سال ۱۹۹۹، فیلم اقتباسی «راز» برنده‌ی جایزه‌ی «انجمن نویسندگان داستان‌های جنایی ژاپن» شد. هیگاشینو در سال ۲۰۰۶ با رمان شاخص «فداکاری مظنون ایکس» به موفقیت بزرگی دست یافت و برنده‌ی جوایز «نائوکی»، «هونکاکو» و نیز نامزد جایزه‌ی «بزرگ بوک‌استور» شد. او همچنین در سال ۲۰۰۸ با رمان «پیوند ستاره‌ی دنباله‌دار» برنده‌ی جایزه‌ی «New Wind» شد، و در سال ۲۰۱۰ با اثر «خانه‌ای که در آن مرده بودم»، جایزه‌ی «پری پولار» را از آن خود کرد. در سال ۲۰۱۱، او برنده‌ی جایزه‌ی «Book Reader» شد و در سال ۲۰۱۲ نیز برای «فداکاری مظنون ایکس» برنده‌ی جایزه‌ی «بهترین رمان معمایی انجمن کتابخانه‌های آمریکا» شد. این اثر همچنین در همان سال نامزد جوایز «ادگار» و «بری» شد. افزون بر این، «معجزات فروشگاه بزرگ نامیا» نیز در سال ۲۰۱۲ برنده‌ی جایزه‌ی «هونکاکو» گردید.

در سال‌های بعد، رمان «گلِ آرزو» در سال ۲۰۱۳ برنده‌ی جایزه‌ی «شیبتا رنزوبارو» شد و رمان «وقتی که پرده‌ی دعا فرو می‌ریزد» در سال ۲۰۱۴، جایزه‌ی «ایجی یوشی‌کاوا» را از آن خود کرد. آثار هیگاشینو در رده‌بندی‌های ادبی ژاپن نیز جایگاه‌های برجسته‌ای داشته‌اند؛ از جمله در سال ۲۰۰۶، رمان «فداکاری مظنون ایکس» به‌عنوان «بهترین داستان جنایی سال» انتخاب شد و در سال ۲۰۱۰ نیز این عنوان به «تازه‌وارد» تعلق گرفت. همچنین در سال ۲۰۱۲، رمان «فداکاری مظنون ایکس» رتبه‌ی سیزدهم و «سفر در زیر نور خورشید نیمه‌شب» رتبه‌ی هجدهم را در فهرست «صد رمان جنایی برتر تاریخ ادبیات ژاپن» به‌دست آوردند. در نهایت، در سال ۲۰۱۸، رمان «رژه‌ی خاموش» رتبه‌ی نخست رده‌بندی «ده داستان برتر هفتگی مجله‌ی Bungeishunjū» را کسب کرد. این جوایز و افتخارات، گواهی بر جایگاه برجسته‌ی هیگاشینو در ادبیات معمایی ژاپن و جهان است.

اقتباس‌ از آثار کیگو هیگاشینو

درباره کیگو هیگاشینو

کیگو هیگاشینو (東野 圭吾)، نویسنده‌ی ژاپنی در حوزه‌ی رمان‌های جنایی و معمایی است که با آثارش به شهرت جهانی دست یافته. او در سال ۱۹۵۸ در اوساکا به دنیا آمد و در خانواده‌ای کارگری بزرگ شد. در ابتدا مهندسی برق خواند و مدتی در شرکت خودروسازی دنسو کار کرد. اما پس از دریافت جایزه‌ی ادبی «ادگاوا رامپو» برای رمان «بعد از مدرسه»، نویسندگی را به شکل حرفه‌ای دنبال کرد.

در دهه‌های بعد، هیگاشینو آثار فراوانی منتشر کرد که بسیاری از آن‌ها به زبان‌های مختلفی ترجمه شدند. او رئیس انجمن جنایی‌نویسان ژاپن از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ بود و جوایز معتبر بسیاری مانند جایزه نائوکی را برای رمان «فداکاری مظنون ایکس» دریافت کرد. این اثر به همراه «نجات یک قدیس»، «تازه‌وارد» و «معجزات فروشگاه بزرگ نامیا» از آثار برجسته‌ او به شمار می‌روند.

برخی آثارش، از جمله «راز»، «در شب سفید» و «هتل ماسکراد»، الهام‌بخش ساخت فیلم‌ها و سریال‌های ژاپنی، کره‌ای، فرانسوی و چینی شده‌اند. هیگاشینو در کنار رمان، مقاله، کتاب کودک و داستان کوتاه نیز نوشته است.

او در آثارش به روابط انسانی، احساسات پیچیده، انگیزه‌های روانی و عناصر فرهنگی ژاپنی توجه دارد. سبک او در گذر زمان تحول یافته و همیشه تلاش کرده تا خواننده را غافلگیر کند. با وجود شهرت گسترده، زندگی شخصی‌اش را از رسانه‌ها دور نگه داشته و علاقه‌ای به دیده شدن در اجتماع ندارد.

بخشی از کتاب مرگ در توکیو

«درست قبل از ساعت نه شب بود که مرد از جلوی ادارهٔ پلیس پل نیهونباشی رد شد. افسر وظیفه که اندکی پیش از آن بیرون آمده بود تا نگاهی به خیابان بیندازد، او را از پشت دید. افسر با خودش فکر کرد: برای این‌قدر مست بودن، خیلی زوده. مرد آشکارا تلوتلو می‌خورد. از آنجا که افسر نمی‌توانست چهره‌اش را ببیند، سخت می‌توانست سنش را حدس بزند، اما از مدل مو و باقی ظواهرش پیدا بود که در اواخر میان‌سالی است. نه چاق بود و نه لاغر، نه بلندقامت بود و نه کوتاه‌قد و بسیار آراسته لباس پوشیده بود. حتی از دور می‌شد فهمید که جنس کت‌وشلوار قهوه‌ای تیره‌اش مرغوب است. در نهایت افسر به این نتیجه رسید که نیازی نیست سروقتش‌برود. مرد تلوتلوخوران به سمت پل می‌رفت. پل نیهونباشی بود، بنایی تاریخی که قدمتش به سال ۱۹۰۷ می‌رسید. مرد قدم روی پل گذاشت تا از آن عبور کند و به نظر می‌رسید به طرف فروشگاه بزرگ میتسوکوشی می‌رفت که سوی دیگر پل قرار داشت. افسر نگاهش را برگرفت و اطراف را برانداز کرد. به نظرش رسید تعداد عابران پیاده مقداری کمتر از قبل است، اما تعداد ماشین‌هایی که از پیچ‌وخم جاده‌های مقابلش عبور می‌کردند، مثل همیشه بود. با اینکه رکود اقتصادی بود  نه، اتفاقاً به دلیل اینکه رکود اقتصادی بود  مردم مجبور بودند تا آن‌موقع هنوز کار کنند. دیروقت بود، اما باز هم تعداد زیادی کامیون و وسایل نقلیهٔ تجاری دیگر در جاده بودند. تنها تفاوتش با دوران رونق اقتصادی این بود که احتمالاً ارزش کالاهایی که جابه‌جا می‌کردند، کمتر شده بود. اینجا نقطهٔ شروع بود؛ جایی که همهٔ کاسب‌ها و تاجرهای سخت‌کوش از آنجا عازم جای‌جای ژاپن می‌شدند.»