کتاب سنگ، کاغذ، قیچی

کتاب سنگ، کاغذ، قیچی نوشتهٔ «رؤیا رستمی» (روها) رمانی معاصر و ایرانی است که نشر شقایق آن را منتشر کرده است. این رمان با محوریت روابط خانوادگی، تعصبات سنتی و چالش‌های اجتماعی، داستانی پرحادثه را روایت می‌کند. فضای داستان در بستر جامعه‌ای سنتی و شهری شکل می‌گیرد و شخصیت‌های متعددی با دغدغه‌های متفاوت در آن حضور دارند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سنگ، کاغذ، قیچی اثر رویا رستمی

رمان معاصر و ایرانیِ «سنگ، کاغذ، قیچی» به زندگی چند خانواده و درگیری‌های اخلاقی و عاطفی آن‌ها پرداخته است. این رمان با نگاه به روابط پیچیدهٔ میان اعضای خانواده، تعصبات فرهنگی و تأثیرات تصمیمات فردی بر سرنوشت جمعی، فضایی پرتنش و پرحادثه خلق کرده است. داستان از زاویهٔ دید شخصیت‌های مختلف پیش می‌رود و با زبان محاوره‌ای و توصیف‌های دقیق، فضای شهری و روستایی را به تصویر می‌کشد. ساختار رمان به‌گونه‌ای است که هر فصل، بخشی از زندگی و دغدغه‌های شخصیت‌ها را بازگو می‌کند و به‌تدریج گره‌های داستانی را شکل می‌دهد. این اثر با تمرکز بر موضوعاتی چون ناموس‌پرستی، خشونت، قضاوت‌های اجتماعی و نقش زنان در جامعه، تصویری از کشمکش‌های درونی و بیرونی شخصیت‌ها ارائه داده است. کتاب «سنگ، کاغذ، قیچی» با بهره‌گیری از دیالوگ‌ها و موقعیت‌های پرتنش، خواننده را به دل ماجراهای شخصیت‌ها می‌برد و او را با انتخاب‌های دشوار و پیامدهای آن‌ها روبه‌رو می‌کند.

خلاصه داستان سنگ، کاغذ، قیچی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

رمان با صحنه‌ای پرتنش آغاز می‌شود؛ «باراد» جوانی با گذشته‌ای پر از خشونت و تعصب، درگیر ماجرایی می‌شود که سرنوشت چند نفر را به هم گره می‌زند. او برای دفاع از ناموس خانواده‌اش، «پیام» را با ضربهٔ چاقو زخمی می‌کند. این حادثه نقطهٔ آغاز زنجیره‌ای از اتفاقات است که زندگی او و اطرافیانش را دستخوش تغییر می‌کند. شاهد این ماجرا دختری به نام «ماهور» است که ناخواسته وارد بازی خطرناکی می‌شود و برای حفظ جان خود، توسط باراد و دوستانش ربوده و به روستایی دورافتاده منتقل می‌شود تا از شهادت‌دادن او جلوگیری کنند. در این میان، خانوادهٔ ماهور در اضطراب و نگرانی به‌دنبال او هستند و پدرش با تعصبات و سخت‌گیری‌هایش فضای خانه را متشنج‌تر می‌کند. ماهور در روستا با شرایطی سخت و محدودیت‌های فراوان روبه‌رو است. او تلاش می‌کند راهی برای رهایی پیدا کند. رابطهٔ میان او و باراد از خصومت و ترس آغاز می‌شود، اما به‌تدریج پیچیدگی‌های بیشتری پیدا می‌کند. هر دو شخصیت با گذشته و باورهای خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در کنار این خط اصلی، داستان زندگی «پری»، دختری که قربانی خشونت پیام شده و دیگر اعضای خانواده و دوستان باراد نیز روایت می‌شود. رمان با پرداختن به موضوعاتی چون قضاوت، انتقام، بخشش و هویت فردی، خواننده را با فرازونشیب‌های عاطفی و اخلاقی شخصیت‌ها همراه می‌کند.

چرا باید کتاب سنگ، کاغذ، قیچی را بخوانیم؟

«سنگ، کاغذ، قیچی» با روایت داستانی پرحادثه و شخصیت‌هایی چندلایه به موضوعاتی چون تعصب، خشونت، نقش زنان در جامعه و تأثیر تصمیمات فردی بر سرنوشت جمعی می‌پردازد. این کتاب خواننده را با انتخاب‌های دشوار شخصیت‌ها و پیامدهای آن روبه‌رو می‌کند. مواجهه با تضادهای اخلاقی، کشمکش‌های درونی و بیرونی شخصیت‌ها و تلاقی سنت و مدرنیته، ازجمله ویژگی‌هایی است که این رمان را برای علاقه‌مندان به داستان‌های اجتماعی و خانوادگی خواندنی می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی و معاصر و ایرانی مناسب است؛ به‌ویژه کسانی که دغدغه‌هایی چون تعصبات فرهنگی، نقش زنان در جامعه، خشونت خانگی و تأثیر تصمیمات فردی بر جمع را دنبال می‌کنند.

بخشی از کتاب سنگ، کاغذ، قیچی

«تمام مدارکی که دنبالش بود را جمع کرده بود. با دایی‌ای که ضربهٔ چاقویش پهلوی فرخ را پاره کرده بود هم قرار گذاشته بود. چاقوی خونی درون پلاستیک پوسیده در دل زمینی کنار همان خانه قدیمی حیدری پیدا شد. تمام مدارک را به دادستانی سپرد. حس آرامش داشت. احتمالا روح فرخ هم به آرامش رسیده بود!

افشار باید تاوان تمام خطاهایش را پس می‌داد. دنیا دار مکافات است. وارد کلانتری شد. افشار بازداشت بود. دلش ابدا برایش نمی‌سوخت. اصلا چرا بسوزد؟

مگر او دلش برای تمام بدبخت‌هایی که خنجر عقدهٔ افشار در بدنشان فرو رفته بود، سوخته بود که حالا محتاج دلسوزی باشد؟ با سرگرد که صحبت کرد، به دنبال افشار فرستادند. بالاخره از آدم‌های سرشناس شهر بود.

بدی ماجرا جمع شدن خبرنگارهایی بود که عین مگس دور شیرینی جمع می‌شدند. افشار دستبند به دست، نگاهش هنوز شرارت داشت. کینه و انتقام در چشمان زاغش بیداد می‌کرد.

با افشار روبرو شد، افشار پوزخندی زد و گفت:

- خوب حق پسری و پدری رو به جا آوردی!»