کتاب عمیق‌ ترین چاه

کتاب عمیق‌ ترین چاه با عنوان اصلی «The deepest well: healing the long-term effects of childhood adversity» نوشتهٔ نادین برک هریس و ترجمهٔ نسرین امیراحمد است. انتشارات میلکان این کتاب را منتشر کرده است. کتاب حاضر در باب درمان اثرات بلندمدت تروماهای دوران کودکی است و دررابطه‌با تأثیر تجربه‌های دوران کودکی در بزرگ‌سالی توضیح داده است. این کتاب که جزو حوزهٔ روان‌شناسی کودک است، به قلم یک متخصص اطفال کانادایی - آمریکایی نوشته است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب عمیق‌ ترین چاه اثر نادین برک هریس

کتاب عمیق‌ ترین چاه نخستین‌بار در سال ۲۰۱۸ میلادی در آمریکا و در سال ۱۴۰۳ در ایران منتشر شد. این کتاب به موضوع تأثیر تجربه‌های دوران کودکی در بزرگسالی، تأثیر استرس مزمن در ابتلا به بیماری‌های سخت (دیابت، مشکلات قلبی و افسردگی) و اینکه تجربه‌های تلخ کودکی به‌جز تأثیرات ذهنی می‌تواند باعث آسیب‌های جسمی بسیار شود، پرداخته است. برخی بر این باورند که آسیب‌های روحی دوران کودکی فقط باعث احساسات منفی و تروما می‌شوند؛ درحالی‌که نادین برک هریس ثابت کرده است که سیستم ایمنی بدن، مغز و ژنتیک از این آسیب‌ها تأثیر می‌پذیرد. این نویسنده تلاش کرده تا علاوه‌بر مطالعات علمی، از تجربیات واقعی بیماران استفاده کند و تأثیر تجربه‌های کودکی را در تغییر هورمون‌های بدن نشان دهد. تجربه‌های تلخ دوران کودکی شامل اتفاقات استرس‌زایی است که فرد در سال‌های اول زندگی خود تجربه می‌کند و تأثیرات طولانی آن در جسم و روح او باقی می‌ماند. هر چقدر این تجربه‌های آسیب‌زا بیشتر باشد، احتمال ابتلای فرد به انواع بیماری‌های جسمی و روحی افزایش می‌یابد.

تجربه‌های تلخ خانوادگی مانند مشکلات روحی اعضای خانواده، اعتیاد والدین، خشونت، طلاق یا سؤاستفاده از کودک و نیز شرایط اجتماعی سخت مانند خشونت در مدرسه، تبعیض نژادی، بی‌خانمانی و فقر جزو تجربه‌های آسیب‌زا هستند. هنگامی که کودک دائم استرس بسیار را به‌دلیل شرایط بد خانوادگی یا اجتماعی تجربه کند، سیستم استرس بدن او به طور مداوم فعال است و باعث آسیب به قلب، مغز و سیستم ایمنی می‌شود. تأثیرپذیری برخی از افراد بیشتر است. چگونه باید از تأثیرات آسیب‌زای تجارب کودکی جلوگیری کرد؟ ابتدا باید اشخاصی مثل والدین، معلمان و پزشکان نسبت به اثرات مخرب این تجربه‌ها آگاهی پیدا کنند؛ سپس با حمایت‌های عاطفی و ایجاد یک محیط آرام، استرس کودک را کاهش دهند. افرادی که مشکلات مخرب بسیاری را تجربه کرده‌اند، باید زیر نظر پزشک متخصص برای بهبود و درمان اصولی قرار بگیرند. از روش‌هایی مثل مدیتیشن و فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توان کمک گرفت. نادین برک هریس در این کتاب کوشیده است با زبانی ساده و روان مفاهیم پیچیدهٔ علمی را توضیح دهد و داستان‌هایی را از بیماران واقعی تعریف کند. گفته شده است که ذهن شما با مطالعهٔ کتاب «عمیق‌ترین چاه» درگیر می‌شود و افرادی که تجربه‌های مشابه داشته باشند، درک بهتری از کتاب خواهند داشت.

چرا باید کتاب عمیق‌ ترین چاه را بخوانیم؟

مطالعهٔ این اثر کمک می‌کند از عمیق‌ترین چاه‌های زندگی بیرون آیید و کاری کنید تا فرزندانتان تجربه‌های آسیب‌زای کمتری داشته باشند.

کتاب عمیق‌ ترین چاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به معلم‌ها، مربی‌ها، والدین، دوستداران روان‌شناسی کودک و افرادی که می‌خواهند درمورد درمان اثرات بلندمدت تروماهای دوران کودکی بدانند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره نادین برک هریس

نادین برک هریس (Nadine Burke Harris) یک پزشک و مؤسس و مدیرعامل مرکز سلامت جوانان بِی‌ویو هانترز پوینت در سن‌فرانسیسکو است. او در سال ۲۰۱۶ میلادی جایزهٔ معتبر هینز را دریافت کرد. زندگی‌نامهٔ او در نیویورکر به چاپ رسیده و بخشی از فیلم «انعطاف‌پذیری» اثر «جیمز ردفورد» را شکل داده است. تدتاک (Ted Talk) او با عنوان «ترومای دوران کودکی چگونه سلامتی را در طول زندگی فرد تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؟» (How Childhood Trauma Affects Health Across a Lifetime) با بیش از سه میلیون بازدید، خلاصه‌ای از موضوع اولین کتابش به نام «عمیق‌ترین چاه» است.

بخشی از کتاب عمیق‌ ترین چاه

«چند دقیقه بیشتر طول نکشید که نانسی و جنت ماجرا را برایم تعریف کردند. معلوم شد که در خلاصهٔ گفت‌وگوی آن روز، درخواستم برای اجرای غربالگری همگانی ذکر شده بود و وقتی اجازهٔ صحبت به حضار داده شد، این موضوع با انتقادات نسبتاً شدیدی روبه‌رو شد. پرشورترین مخالفت‌ها ازسوی چند نفری بود که خیال می‌کردند من ناملایمات را از منظر پزشکی تحلیل می‌کنم؛ درحالی‌که خودشان در جایگاه فعالان جامعه، زمان زیادی را صرف رفع نابرابری‌هایی کرده بودند که باعث ناملایمات می‌شد. حتی از اصطلاح سنگین جبرگرایی بیولوژیکی هم استفاده کرده بودند.

انتقادات به چند دلیل برایم دردناک بود؛ اول از همه اینکه من در تمام زندگی شغلی‌ام دوشادوش همکاران اجتماعی کار کرده بودم تا سلامتی کودکان آسیب‌پذیر را بهبود ببخشم. همین باعث شد که اِی‌سی‌ای‌ها و استرس سمی را بشناسم. به‌هرحال، تمام آن تلاش‌ها نادیده گرفته شده بود و مرا به این شکل معرفی می‌کردند: «اون پزشک سن‌فرانسیسکویی می‌گه بچه‌های ما آسیب مغزی دیدن.» درست مثل وقتی که خواهر جی دربارهٔ خاک سمی در زمینمان هشدار داد، سردرگم و آشفته بودم.

جنت گفت: «باور کنین من نگرانی دربارهٔ برچسب‌زدن رو درک می‌کنم؛ اما موضوع اینه که واقعیت نداره.»

او مستقیماً تجربه کرده بود که وقتی غربالگری اِی‌سی‌ای در مقیاس بزرگ گسترش پیدا می‌کرد، چه اتفاقی می‌افتاد. جنت در آژانس‌های مختلفی که کریتنتون حامی‌شان بود، چه آژانس‌های رفاه کودکان چه کانون اصلاح و تربیت و چه گروهی که به مادران جوان یا نجات‌یافتگان قاچاق جنسی خدمت می‌کرد، دیده بود که اطلاعات دربارهٔ اِی‌سی‌ای‌ها، زنان جوان را تقویت کرده و حقیقتاً تغییر داده بود؛ به آن‌ها برچسب نزده بود.

او ماجرای سفر اخیرش را برایمان تعریف کرد که هجده زن و دختر از برنامه‌های مختلف کریتنتون واقع در هجده ایالت مختلف واشینگتن دی‌سی را همراهی کرده بود تا به سیاست‌گذاران دربارهٔ غربالگری اِی‌سی‌ای آموزش بدهند. جنت گفت وقتی اطلاعات را ارائه داد، زنی که درست روبه‌روی او نشسته بود، سرش را پایین گرفته و گریه می‌کرد. جنت با خودش فکر کرده بود این اولین باری است که فردی با شنیدن این اطلاعات ناراحت می‌شود. تابه‌حال چنین چیزی ندیده بود. او جلسه را متوقف کرده و به همه گفته بود استراحت کنند. به‌سمت زن جوان رفته و کنارش نشسته بود.»