بریده‌هایی از کتاب عمیق‌ ترین چاه

هرگز نمی‌خواستم لحظات اضطراب‌آور و پیش‌بینی‌ناپذیر دوران کودکی‌ام تکرار شود؛ اما نمی‌توانستم آن‌ها را نادیده بگیرم.

بیست سال تحقیقات پزشکی نشان می‌دهد که ناملایمات دوران کودکی به معنای واقعی به زیر پوست افراد نفوذ می‌کند و آن‌ها را طوری تغییر می‌دهد که ممکن است در بدنشان تا چندین دهه دوام بیاورد. ممکن است مسیر رشد کودک را تغییر داده یا فیزیولوژی را تحت‌تأثیر قرار دهد. ممکن است موجب شروع التهاب مزمن و تغییرات هورمونی‌ای شود که تا آخر عمر ماندگار باشند. ممکن است تقسیم سلولی ونحوهٔ خوانده‌شدن اطلاعات ژنتیکی موجود در دی‌ان‌ای را تغییر دهد. ممکن است خطر حملهٔ قلبی، سکته، سرطان، دیابت و حتی آلزایمر را افزایش دهد.

اگر نوزادی ارتباط چشمی متقابل، حالت چهرهٔ برانگیزنده، درآغوش‌گرفته‌شدن و بوسه‌های مراقبش را نداشته باشد، ممکن است دچار آسیب‌هایی هورمونی و عصبی شود که مانع از رشد و نمو عادی او شوند. اگر از کودک مراقبت نشود، حتی اگر تغذیهٔ کافی داشته باشد، به‌خوبی رشد نمی‌کند

فرایندهای معدودی مسئول تنظیم اپی‌ژنتیکی هستند؛ اما دو فرایندی که در ارتباط با ژنتیک استرس بیشتر درباره‌شان اطلاعات داریم، متیلاسیون دی‌ان‌ای و اصلاح هیستون نام دارند. در متیلاسیون دی‌ان‌ای، یک نشانگر بیوشیمیایی به نام گروه متیل به اول توالی دی‌ان‌ای متصل می‌شود. آن نشانگر مانع از فعال‌شدن ژن‌ها می‌گردد.

بیولوژی به ما می‌گوید، اینکه در سنین پایین، بتوانند محیط امن، باثبات و حمایتگری پیدا کنند، در بزرگ‌سالی آن‌ها را برای ایجاد سیستم استرس-پاسخ سالم آماده می‌کند.