کتاب آتیلا رهبر هون ها

کتاب آتیلا رهبر هون ها نوشتهٔ بانی کارمن هاروی و ترجمهٔ رضا علیزاده است. گروه انتشاراتی ققنوس این ناداستان در قالب زندگی‌نامه را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب آتیلا رهبر هون ها

کتاب آتیلا رهبر هون ها برابر با یک ناداستان در قالب زندگی‌نامه است. این کتاب جزو مجموعهٔ «رهبران جهان باستان» است. «آتيلا»، رهبر هون‌ها در جامعه‌ای عشيره‌ای چشم به جهان گشوده بود. او با سختی و جنگ بيگانه نبود، با راه‌ورسم ادارهٔ امپراتوری روم آشنا شد و بعدها از آن بهره برد. پس از زمانی نزد هون‌ها بازگشت و در ميان قبايل به سفر پرداخت و آنان را با هم متحد ساخت و ارتشی تشكيل داد كه بعدها وحشت به دل مردمان در سرزمين‌های ديگر انداخت. با «آتيلا» بیشتر آشنا شوید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر و برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل دل‌نوشته‌ها، جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی باشد.

خواندن کتاب آتیلا رهبر هون ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب زندگی‌نامه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آتیلا رهبر هون ها

«پس از مرگ آتیلا و نشستن اِلاک پسر ارشد او بر تخت، نوعی تغییر در جهت بازگشت به نظام قدیم صورت گرفت. اگرچه اِلاک از حمایت پیوستهٔ اونگسیوس وزیر آتیلا برخوردار بود، دو برادر دیگر او افکار مخالفی در سر داشتند؛ این دو پسر جوان‌تر آتیلا دنگیزیک و ارناک می‌خواستند در حکومت بر هون‌ها شریک باشند، درست مشابه ترتیبات در زمانی که بلدا و آتیلا مشترکاً فرمانروایی می‌کردند.

اِلاک نهایتاً به خواست آنان گردن نهاد، و نتیجهٔ این امر بازگشت به شیوهٔ کوچ‌نشینی سابق بود که در آن رؤسای قبایل هر یک بر قبیلهٔ خود فرمان می‌راندند. این رجعت همچنین مشکل‌ساز شد. آن‌ها چندان به قدرت گرفتن مستعمرات آتیلا و بالا رفتن سطح توقعات این ملت‌ها، خصوصاً زمانی که زیر فرمان آتیلا می‌جنگیدند، توجه نکرده بودند. تقسیم‌بندی جدید به بی‌ثباتی در قلمرو حکومت دامن می‌زد. ظرف یک سال پس از مرگ آتیلا نزاع میان طرفداران سه برادر درگرفت. اِلاک توانست مناقشه را بخواباند و برادران جوان‌تر از کشور گریختند، اما حال اِلاک با مشکلی جدی‌تر روبرو بود: آرداریک شاه گپیدها و قابل اعتمادترین متحد آتیلا، علیه حاکمیت هون‌ها شوریده بود. در این شورش او از حمایت امپراتور مارکیانوس در قسطنطنیه برخوردار بود.

در سال ۴۵۴ هون‌ها نزدیک رود ندائو در پانونیا با نیروی مشترک گپیدها و اقوام گوناگون ژرمن و ایرانی وارد نبرد شدند. نتیجهٔ نبرد در تعیین سرنوشت قوم هون بسیار مؤثرتر از نبرد دشت‌های کاتالونیا نزدیک شالون بود. آرداریک به‌طور قاطع در نبرد پیروز و اِلاک کشته شد. هون‌ها پس از این شکست دیگر هیچ‌گاه به خود نیامدند.

Image

گپیدها که از نظر هون‌ها روستاییان کشاورزی بودند که خوراک آنان را تأمین می‌کردند، وارث بلافصل امپراتوری هون شدند، یعنی آن بخش از مجارستان که میان دانوب و تیسا قرار داشت. امپراتور مارکیانوس نیز از نتیجهٔ نبرد سود برد. او قدرت خود را تثبیت کرد و کشور مطابق میل او از نو نظام گرفت. امپراتوری او سرانجام می‌توانست از شر حملهٔ هون‌ها در امان باشد. اوستروگوت‌ها و مارکیانوس همچنین در معاهده‌ای رسمی توافق کردند که امپراتور اراضی واقع در پانونیای شمالی را به آن‌ها واگذار کند.

در این ضمن دنگیزیک و ارناک پسران آتیلا به همراه پیروانشان مجبور به اسکان در نواحی سفلای دانوب شدند. آن‌ها قصد داشتند به صورت دایم در آن‌جا مستقر شوند و در سال ۴۶۶ سفیری نزد امپراتور لئوی اول که جانشین مارکیانوس شده بود، فرستادند. هون‌ها می‌خواستند مثل گذشته بازار آزادی در دانوب داشته باشند، اما امپراتور از آن‌جا که علاقه‌ای به کسب و کار هون‌ها نداشت، با این درخواست موافقت نکرد؛ بنابراین هون‌ها ناکام به خانه برگشتند.

دنگیزیک پسر آتیلا در مقابل مخالفت امپراتور به رسم هون‌های واقعی واکنش نشان داد؛ او در سال ۴۶۶ ــ ۴۶۷ نیروهایش را بسیج کرد و آن‌ها را از دانوب یخ‌زده گذراند. او سفیر دیگری به نزد امپراتور لئو اعزام و شروطش را اعلام کرد: دادن خراج و... . امپراتور درخواست او را رد کرد و خواستار فرمانبرداریِ هون‌ها از قوانین امپراتوری شد. نتیجهٔ این کشمکش، جنگ بود و در نبردهایی که به دنبال آن درگرفت، نیروهای دانگیزیک به مدت دو سال در مقابل نیروهای آنتمیوس مقاومت کردند، اما در سال ۴۶۹ آناگستس به فرماندهی منصوب شد و هون‌ها را به کلی درهم شکست. آن‌ها این پیروزی را در قسطنطنیه جشن گرفتند و تا سال‌های سال پس از آن سر دانگیزیک را در معرض نمایش گذاشتند.»