کتاب سقوط سیاه

«صبحگاه باید فکر کنی شاید تا شب زنده نباشی، شبانگاه باید فکر کنی شاید تا صبح زنده نباشی.» «سقوط سیاه» نوشته مارکوس سدویک(-۱۹۶۸) نویسنده، موسیقی‌دان و تصویرگر بریتانیایی است. این کتاب دنباله کتاب پیشین او «روزهای مرده» است که داستانی فانتزی برای کودکان و نوجوانان است. «سقوط سیاه» داستان پسری پانزده ساله و همراهش، ویلو و ارباب جدیدش کپلر است که در دوران بعد از مرگ ارباب پیشین پسرک، والریان رخ می‌دهد. پسر که خطرات والرین را پشت سرگذاشته، هنوز به آرامش نرسیده است. همزمان که شهر یخ‌زده است، پسر دستگیر می‌شود و به کاخ فردیک فرستاده می‌شود. پسر در آنجا دنیایی از ثروت و جلال می‌بیند اما طولی نمی‌کشد که در می‌یابد در زیر آن‌همه زیبایی، دنیایی از دیوانگی و خشونت خوابیده است که سرشار از رازهای هولناک است... در بخشی از کتاب می‌خوانیم: امپراتور که ظاهراً تنهاست، روی تختش نشسته و در فکر فرو رفته است. دست سفیدش را آرام و با تنبلی بالا می‌آورد. با صدای تیز و مسخره‌ای می‌گوید:«ماکسیم. لعنتی، ماکسیم، کجایی؟» از میان سایه‌های پشت تخت موجودی بلندقد و سنگین‌وزن بیرون می‌آید، پوشیده در ردای سرخ تیره‌ای که روی گرد و غبار کف مرمری دربار کشیده می‌شود. ماکسیم می‌گوید: «اعلی‌حضرت.» خسته است، اما مراقب است فردریک اثری از این خستگی در وجودش نبیند. دستش را روی سر تراشیده‌اش می‌کشد. فردریک می‌گوید: «اومدی.» اما احساسی در صدایش نیست. «اومدی.» ماکسیم می‌گوید: «اعلی‌حضرت.» آماده است تا دستور امپراتور را اجرا کند. ـ ماکسیم، چند سال از عمر من مونده؟ ماکسیم پیش از جواب دادن مکث کوتاهی می‌کند تا ببیند چند بار این مکالمه را با امپراتور کرده است و بعد، مأیوسانه فکر می‌کند که چند بار دیگر باید این مکالمه را بکند. ـ اعلی‌حضرت، ما می‌دونیم که شما بدون شک عمر طولانی و باعزتی خواهید داشت.