بریده‌هایی از کتاب سقوط سیاه

می‌خوام بدونی که دوستت دارم.

با خودش می‌خواند: فرار نمی‌کنی؟ آن گاه که قایقت آماده‌ی بادبان کشیدن است. می‌ایستی و با باران مواجه می‌شوی؟ صبح باید فکر کنی شاید تا شب زنده نباشی، شب باید فکر کنی شاید تا صبح زنده نباشی. پس پیش از آنکه وقت سقوط در سیاهی برسد، بچرخ، عزیزم، بچرخ.