کتاب قدرت ارتباطات

کتاب قدرت ارتباطات نوشتهٔ مانویل کاستلز و ترجمهٔ حسین بصیریان جهرمی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی در باب جهان پیچیدهٔ رسانه‌.

درباره کتاب قدرت ارتباطات

کتاب قدرت ارتباطات (Communication Power) کتابی نوشتهٔ مانوئل کاستلز است. بسیاری مانوئل کاستلز را با کتاب «شبکه‌های خشم و امید» به یاد می‌آورند. نویسنده در این کتاب نشان داده که روابط قدرت چگونه پایه‌های همۀ جوامع را بنیان می‌نهند و نهادهای حاکم بر زندگی ما را تحت کنترل خود درمی‌آورند. او همچنین نشان داده است که قدرت اساساً در اذهان مردم، معطوف به اراده می‌گردد و شیوۀ تفکر انسان‌ها در نهایت رفتار آن‌ها را تعین می‌بخشد. به عقیدهٔ کاستلز اگر گروه کثیری از مردم با نهادهایی که زندگی آن‌ها را کنترل می‌کنند موافق نباشند، هیچ نیروی سرکوب‌گری نخواهد توانست برخلاف میل و ارادۀ آن‌ها به سلطۀ خود ادامه دهد. او برای موضع خود انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ایران را به‌عنوان مثال بیان کرده است. این کتاب در پنج فصل نگاشته شده که عنوان آن‌ها عبارت است از «قدرت در جامعۀ شبکه‌ای»، «ارتباطات در عصر دیجیتال»، «شبکه‌های ذهن و قدرت»، «برنامه‌ریزی شبکه‌های ارتباطی سیاست‌های رسانه‌ای، سیاست‌های رسواسازی و بحران دموکراسی»‌ و «برنامه‌ریزی مجدد شبکه‌های ارتباطی: جنبش‌های اجتماعی، سیاست‌های نافرمانی و حوزۀ عمومی جدید».

خواندن کتاب قدرت ارتباطات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران جامعه‌شناسی رسانه‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مانوئل کاستلز

مانوئل کاستلز (Manuel Castells) زادهٔ ۱۹۴۲ در بارسلون، جامعه‌شناس اسپانیایی و نویسندهٔ سه‌گانهٔ مهم «عصر اطلاعات» است. در بین نظریه‌پردازان علم ارتباطات، کاستلز نویسنده‌ای متفاوت است. کاستلز حوزه‌های جامعه‌شناسی شهری، مطالعات سازمانی، مطالعات فضای مجازی، جنبش‌های اجتماعی، جامعه‌شناسی فرهنگ و اقتصاد سیاسی را در کنار هم مطالعه کرده تا یک تحلیل بین‌رشته‌ای از جهان پیچیدهٔ رسانه‌ای شدهٔ امروز ارائه دهد. «قدرت ارتباطات»، «شبکه‌های خشم و امید: جنبش‌های اجتماعی در عصر اینترنت» و «کهکشان اینترنت» از جمله آثار او هستند.

بخشی از کتاب قدرت ارتباطات

«یک جریان قدرتمند، مشخصاً هم‌راستا با همگونی‌های عمده‌ای قرار دارد که در مسیر حوزۀ عمومی در سراسر دنیا ایجاد شده است. (این جریان)، در فرآورده‌های تولیدی، در فرهنگ و فعالیت‌های حرفه‌ای، در سیستم‌های ارتباطی با سایر سازمان‌های سیاسی و اجتماعی، سیستم‌های رسانه‌ای را در همه‌جای جهان تقریباً همسان ساخته است. دراین‌بین، سیستم‌های سیاسی نیز، به‌طور فزاینده‌ای در (قالب) الگوهای ارتباطی که با آن‌ها در ارتباط هستند، شبیه به یکدیگر شده‌اند... به‌همین‌دلیل، قابل‌قبول است که بگوییم همجنس و یک‌جور شدن (آن‌ها) تا حدّ بسیار زیادی، پیامد هم‌گرایی رسانه‌های دنیا به‌شکلی است که در ابتدا در امریکا پدیدار شد. ایالات متحده در یک زمان تقریباً به‌لحاظ سیستم پخش تجاری در بین کشورهای صنعتی منحصربه‌فرد بود؛ (اما) امروزه، پخش تجاری (در جهان) به یک هنجار تبدیل شده است. مدل اطلاع‌رسانی‌ـ محور که براساس سیاست حرفه‌ای، بی‌طرف محسوب می‌شد، به‌طور کامل در ایالات متحده و تا حدّ کمتر در بریتانیا رواج یافت و سرانجام در دنیای رسانه‌های خبری، به‌طور کامل حکمفرما شد. شکل‌های رسانه‌ای‌محور و شخصی‌شدۀ کارزارهای انتخاباتی با استفاده از تکنیک‌های مشابه با بازاریابی مبتنی بر کالای مصرف‌کننده که ایالات متحدۀ امریکا در آن نیز پیشگام بوده است، به‌همین‌نحو در سیاست‌های اروپایی بیش از گذشته، رایج و معمول شده است (۲۰۰۴a: ۲۵) (Stephen Marks, Confessions of a Political Hitman۱۲۲۳, ۲۰۰۷: ۵-۶).»