کتاب ازدواج موقت

کتاب ازدواج موقت نوشتهٔ نجم الدین طبسی و ترجمهٔ محمدحسین شیرازی است. انتشارات دلیل ما این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی رفتار و گفتار صحابه و تابعین.

درباره کتاب ازدواج موقت

کتاب ازدواج موقت که نخستین جلد از مجموعهٔ «سلسله درس‌هایی از فقه مقارن» است، دو فصل دارد؛ «صحابی‌ای که متعه را حلال شمرده و احیاناً به آن عمل کرده‌اند» و «تابعین و فقها». این کتاب به یکی از مسائلی پرداخته است که همواره از موارد اختلاف میان شیعه و سنی بوده؛ «متعه» یا «ازدواج موقت». اثر حاضر، تحقیق دقیق و تتبع عمیق درمورد مسئلهٔ حیاتی و مهمی در طبیعت انسان و جامعه و حکم دین اسلام است. نجم الدین طبسی اسامی گروهی از اصحاب و تابعین را گرد آوره است که خود متعه و ازدواج موقت کرده‌اند و یا اینکه عقیده‌شان بر جواز متعه بوده و نیز محدثانی که در عصر خلفا و بعد از آن در این زمینه روایت کرده‌اند و یا نظر فقهیشان بر جواز و حلیت متعه بوده است. این نویسنده توضیح داده است که کتاب حاضر دارای سه فصل است. فصل نخست درمورد آن دسته از اصحابی است که متعه را حلال شمرده و احیاناً به آن عمل نیز کرده‌اند. فصل دوم دربارهٔ تابعان و فقیهانی است که معتقد به جواز متعه هستند. فصل سوم در بررسی مناقشات و پرسش‌هایی است که بر نسخ متعه دلالت دارد و نیز دربارهٔ روایاتی است که از متعه نهی می‌کند و نیز بحث‌های دیگری که محل شبهه و سؤال بوده است.

خواندن کتاب ازدواج موقت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ نظر عالمان اسلام درمورد ازدواج موقت پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ازدواج موقت

«روایات تحریم ، در شدّت آشفتگی و اضطراب است و بعضی از آنها با بعضی دیگر اختلاف دارد؛ زیرا دسته‌ای از آنها می‌گویند پیامبر(ص) متعه را در سال (جنگ ) خیبر حرام کرده و در بعضی آمده که حرمت آن در سال فتح مکه بوده و دسته سوم معتقدند در غزوه تبوک تحریم گردیده و گروه چهارمی هم بر این اعتقادند که حضرت رسول (ص) آن را در حجةالوداع حرام کرد.

گفتنی است فاصله میان هر یک از این زمانها، بسیار است. البته جواب‌هایی بر این مسأله داده‌اند (که سستی و بی اساسی آن روشن و آشکار است ).

گاهی گفته‌اند: متعه حلال بود، لیکن در سال (جنگ ) خیبر حرام شد و به خاطر مصلحتی ، رسول خدا(ص) پس از آن حلال کرد و سپس در حَجة الوداع آن را حرام گردانید، گاهی نیز گفته‌اند: این اخبار تأکید بر حرمت متعه دارد.

در پاسخ باید گفت: پاسخ دوم با پاسخ اول تناقض دارد؛ زیرا بنابر پاسخ اول ، پیامبر(ص) چندین بار بعد از حرمت متعه ، آن را حلال کرده است ولی در پاسخ دوم آمده است که پیامبر(ص) بعد از حرمت هیچ‌گاه آن را حلال نکرد.

شهید ثانی پس از نقل روایاتی که از پیامبر(ص) نقل شده ، که در زمان (جنگ ) خیبر از ازدواج متعه نهی کرد و سپس در روایت اکوع که می‌گوید: پیامبر(ص) در سال (جنگ ) اوطاس برای سه روز اجازه دادند و سپس نهی کردند و روایت جهنی که در آن آمده‌است: پیامبر(ص) در سال فتح مکه اجازه دادند و سپس نهی کردند و در روایت احمد و ابی داود در آن آمده: رسول الله(ص) در حَجّة‌الوداع از آن نهی کردند و... می‌گوید: در این اختلاف عظیم تأمل کن که چگونه ممکن است پیامبر(ص) در خیبر نهی کرده باشد و در اوطاس اجازه دهد و بعد از سه روز دوباره نهی کند! بااینکه در اول اسلام جایز بوده (و آن حدیث اقتضاء استمرار جواز متعه را دارد) سپس در فتح مکه که متأخر از همه روایات سابق است ، اجازه دهد و سپس در همان وقت از آن نهی کند و آنگاه در حَجّة‌الوداع که آخر همه آن روایات است...!

بنابراین ، لازم می‌آید که بارها حلال شود و نسخ گردد!»