کتاب صیادان

کتاب صیادان نوشتهٔ اکبر رادی است. نشر قطره این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر نمایشنامه‌ای در ۱۰ صحنه است.

درباره کتاب صیادان

کتاب صیادان آخرین نمایشنامهٔ چاپ‌شدهٔ اکبر رادی است. او در این اثر از شرایط نامناسب زندگی و کار، فقر و درماندگی صیادان، ناتوانی آنان از درک موقعیت خود و آسوده و راحت فریب‌خوردنشان می‌گوید. این نمایشنامه محتوایی پرخون، تپنده و زنده دارد. شخصیت‌های نمایشنامهٔ صیادان «گداعلی»، «بیوک»، «یعقوب»، «حاجی گل»، گل»، «نبی»، «نجف»، «سیدهمایون»، «آقانور»، «جمال»، «صالح»، «نازآقا»، «ایوب»، «شجاع»، «رامیار»، «سبیل»، «اسماعیل» و «صادق» نام دارند و فضای نمایشنامه، بندری در شمال ایران است.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب صیادان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی و قلم اکبر رادی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اکبر رادی

اکبر رادی در ۱۰ مهر سال ۱۳۱۸ در رشت به دنیا آمد. در سال ۱۳۲۹ بعد از ورشکستگی پدرش، به تهران مهاجرت کردند. او در دانشگاه تهران در رشتهٔ علوم اجتماعی تحصیل کرد و پس از گذراندن دوره‌های تربیت معلم، در سال ۱۳۴۱ به شغل معلمی پرداخت و ادبیات نمایشی را در دانشگاه تهران تدریس کرد. اکبر رادی نخستین نمایشنامهٔ خود را به نام «روزنهٔ آبی» در سال ۱۳۳۸ نوشت. هرچند انتشار این نمایشنامه دو سال طول کشید، توجه احمد شاملو را به خود جلب کرد. چند سال بعد در سال ۱۳۴۷ یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های دههٔ ۱۳۴۰ ایران با عنوان «ارثیهٔ ایرانی» به قلم او منتشر شد. او نثری قوی و محکم داشت که سرشار از مایه‌های فرهنگ عامه بوده است؛ یعنی کاملاً متناسب با شخصیت‌هایی که می‌آفرید. از میان معروف‌ترین کارهای این هنرمند می‌توان به «خانمچه و مهتابی»، «جاده»، «دستی از دور»، «نامه‌های همشهری»، «انسان ریخته یا نیمرخ شبرنگ در سپیدهٔ سوم»، «صیادان»، «مرگ در پاییز»، «لبخند باشکوه آقای گیل»، «پلکان»، «تانگوی تخم‌مرغ داغ»، «آمیزقلمدون» و... اشاره کرد. اکبر رادی، این نمایشنامه‌نویس ایرانی در ۵ دی ۱۳۸۶ از دنیا رفت.

بخشی از کتاب صیادان

«صالح بیرون آمده است. افراد راه می‌افتند، صالح نیز دنبال‌شان. پیرزن درحالی‌که صدایش به غُرغُر نامفهوم تبدیل شده است، تو می‌رود. ضربه‌های طبل. افراد یک دور دور صحنه می‌زنند. نبی از زاویه‌ای پیدا می‌شود، می‌آید جلو و چهره در چهرهٔ نجف می‌ایستد؛ بعد نگاهی به سیدهمایون و نگاهی به یعقوب می‌کند. افراد راه می‌افتند. نبی بی‌اراده به دنبال‌شان کشیده می‌شود. یک دور می‌زنند. حاجی‌گل و آقانور پشت میزی نمایان می‌شوند که چای می‌خورند. (محض سرعت و سهولت آن‌ها می‌توانند فقط ادای چای خوردن را دربیاورند.) افراد می‌ایستند. حاجی‌گل و آقانور استکان چای را می‌گذارند و چشم در چشم نجف، مثل جادوشده‌ها آرام برمی‌خیزند و ضمن حرکتِ افراد به انتهای صف می‌پیوندند. افراد یک دور می‌زنند. جمال روی تخته‌سنگی رو به دریا نشسته است و به دوردست نگاه می‌کند. صف مقابل او می‌ایستد. جمال یک دم مردد به جمع چشم می‌دوزد. افراد حلقهٔ تنگی به دور او می‌زنند و او را در خود می‌پوشانند. وقتی از هم باز می‌شوند، جمال مصمم ایستاده است. صف حرکت می‌کند و جمال به ته صف جذب می‌شود. افراد یک دور می‌زنند و به باشگاه می‌رسند. نازآقا و شجاع و صادق (بی‌آنکه وسایلی در کار باشد.) ورزش می‌کنند. ورزش آن‌ها بیشتر به رقصی از شکنجه شبیه است. ضربه‌های طبل قطع می‌شود. آن‌ها از ورزش دست می‌کشند و به انتظار مقابل افراد می‌ایستند. نازآقا حرکتی برای رفتن می‌کند؛ اما راه با چتر محاصرهٔ صیادان به روی او بسته است.»