کتاب بودای بزرگ، کمکشان کن!

«بودای بزرگ، کمکشان کن!» نوشته آلکسی کازانتسف(۲۰۰۷-۱۹۴۵)، نمایشنامۀ تمثیلی در دو پرده از این نمایشنامه‌نویس روس است. نمایشنامۀ بودای بزرگ کمکشان کن! چند سال پس از وقایع کامبوج و جنایات خمرهای سرخ به رهبری پل پوت نوشته شده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: خودی: چیزی نیست. چیزی نیست. همه‌جا می‌شود زندگی کرد. هرچه باشد حالا دیگر کلبۀ مستقلی داریم. زن: مغزم اصلاً کار نمی‌کند... خودی: یواش‌تر حرف بزن. زن: آن دو نفری را که در راه تیرباران کردند دیدی؟ خودی: یواش... نباید مقاومت می‌کردند. زن: فقط می‌خواستند استراحت کنند. خودی: چه استراحتی هم کردند... زن: (پچ‌پچ‌کنان) آخر برای چه ما را به اینجا راندند؟.. مگر ما در ده خودمان مزاحم کسی بودیم؟ خودی: تو هیچی نمی‌فهمی... زمانه عوض شده... ولی تو... زن: تو هم حرف نداری. از آن‌ها طرفداری می‌کنی. از تو انتظار نداشتم. یک‌دم جلوی این سر خم می‌کنی، یک‌دم جلوی آن‌یکی... لبخند از لبت نمی‌افتد. خودی: حقیقت در دست آن‌هاست. ولی تو ابلهی. زن: داری مرا از خودت منزجر می‌کنی... پسرک: (وارد می‌شود.) گشتی در دهکده زدم. زن: مراقب باش پسر جان. این‌ها همه‌شان آدم‌های عجیب‌و‌غریبی هستند... پسرک: نمی‌شود زیاد دور رفت. حیف. همین دور‌و‌برها نهر کوچکی هست. شاید بشود آبتنی کرد.