کتاب ژاپن امروز

کتاب ژاپن امروز نوشتهٔ دان ناردو و ترجمهٔ مهدی حقیقت خواه است و گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. این کتاب از مجموعهٔ تاریخ جهان نشر ققنوس است.

درباره کتاب ژاپن امروز

ژاپنی‌ها همواره برای کسب برتری کوشیده‌اند. هم رهبران و هم مردم ژاپن، در سرتاسر تاریخ طولانی‌شان با این اندیشه که در جهان بی‌همتا هستند، برای خودکفایی، بی‌باکی، و رفاه خود اولویت قائل شده‌اند. بخشی از خودآگاهی ملی آن‌ها ناشی از این احساس است که ژاپنی‌ها از سایر مردمان جدا می‌مانند و از این جدایی عمیقاً احساس غرور می‌کنند. هر چند ژاپنی‌ها به ندرت چنین آشکارا به زبان آورده‌اند، اما بسیاری از آن‌ها احساس می‌کنند از دیگران تا حدودی سختکوش‌ترند و بنابراین شایسته موفقیت بیشترند.

کتاب ژاپن امروز به خواننده نشان می‌دهد که ژاپن امروز چه شرایط و موقعیتی دارد، چگونه به این وضعیت رسیده و مردم ژاپن چه نگاهی به کشور خودشان دارند.

خواندن کتاب ژاپن امروز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند درمورد ژاپن بیشتر بدانند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ژاپن امروز

«هشتم ژوئیه ۱۸۵۳ روزی مهم در تاریخ ژاپن بود. در آن روز سرنوشت‌ساز یک اسکادران مرکب از چهار کشتی جنگی ایالات متحده در سکوتی دهشت‌زا وارد خلیج اِدو (توکیو کنونی) در ساحل شرقی هونشو، بزرگ‌ترین و پررونق‌ترین جزیره در میان بیش از چهار هزار جزیره‌ای که کشور ژاپن را تشکیل می‌دهند، شد. هزاران نفر در ساحل صف کشیده بودند تا برای نخستین بار از نزدیک «کشتی‌های سیاه» خارجی وحشتناکی را تماشا کنند که طی قرن‌ها در افق دوردست همچون نقطه‌های مبهم و مرموزی به نظر آمده بودند.

پایان انزوای طولانی

به واقع، اکثریت ژاپنی‌ها هرگز خارجی‌ها را ندیده بودند و اصلا نمی‌دانستند که در جهان خارج چه می‌گذرد. تنها چند تاجر هلندی اجازه یافته بودند از کرانه یکی از جزایر دیدن کنند، اما در مجموع هیچ تماسی با جماعت ژاپنی نداشتند. خاندان توکوگاوا که بر باکوفو (حکومت نظامی ژاپن) تسلط داشت، از اوایل سده هفدهم کشور را از اکثر خارجیان جدا نگه داشته بود. فرماندهان عالی، یا شوگون‌ها، عقیده داشتند که افکار و آداب «فاسد» «بربرها» ی خارجی ممکن است جامعه ژاپن را آلوده کند. از این رو ژاپنی‌ها فاقد فن‌آوری‌های آن روزگار نظیر قطار، ماشین بخار، تلسکوپ، و دستگاه پنبه‌پاک‌کنی بودند.

ناخدا پری نامه‌های پرزیدنت میلارد فیلمور را تقدیم شوگون توکوگاوا می‌کند.

در این نامه‌ها خواسته شده بود که ژاپن با ایالات متحده روابط تجاری برقرار کند.

پس تعجبی ندارد که کشتی‌های بخار غول‌پیکری که وارد خلیج اِدو شدند در نظر کسانی که از ساحل آن‌ها را تماشا می‌کردند شگفت‌انگیز و تهدیدآمیز جلوه کردند. این کشتی‌های آمریکایی، که بسیار بزرگ‌تر از کشتی‌های ژاپنی بودند، توپ‌های سنگین و جنگ‌افزارهای دیگری داشتند که در صورتی که موجبی پیش می‌آمد، می‌توانستند شهر بزرگ اِدو را با خاک یکسان کنند. در واقع، این نمایش قدرت نظامی آمریکایی‌ها تماماً به قصد ترساندن ژاپنی‌ها بود. ناخدا یکم مَتیو پِری، فرمانده ناوگان، از طرف دولت ایالات متحده دستور داشت به هر وسیله‌ای که شده، از جمله زور، درهای ژاپن را به روی جهان خارج بگشاید. به گفته ادوین رایسکوئر:

در نیمه نخست قرن نوزدهم آمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها، و روس‌ها به دفعات هیئت‌هایی را به ژاپن فرستادند تا ژاپنی‌ها را تشویق کنند که بنادر خود را به روی کشتی‌های خارجی بگشایند، و هلندی‌ها به توکوگاوا اصرار کردند که به این خواست تن در دهد. اما اِدو بر سیاست قدیمی خود پا فشرد... . اکثریت وسیعِ مردم، که از دیرباز به انزوای از بقیه دنیا خو گرفته بودند، به شدت مخالف این بودند که به خارجیان اجازه ورود به سرزمینشان داده شود. بدیهی بود که ژاپن داوطلبانه درها را نمی‌گشاید. دولت آمریکا سرانجام تصمیم گرفت بکوشد به زور این درها را بگشاید.

ناخدا پری و افسرانش از این که در اِدو مورد پذیرش قرار گرفتند هم متعجب شدند و هم تحت تأثیر قرار گرفتند. متعجب شدند چون شنیده بودند که فرمانروای ژاپن یک امپراتور است و نامه‌هایی از طرف پرزیدنت میلارد فیلمور خطاب به او داشتند. با این حال، به نظر می‌رسید شوگون و منصب او، مقام شوگونی، قدرت واقعی در کشور است. آمریکایی‌ها به زودی دریافتند که امپراتور صرفاً مقامی تشریفاتی است. معاونان شوگون تصمیم می‌گیرند عجالتاً از رویارویی با آمریکایی‌ها دوری گزینند و با اکراه اما با نزاکت نامه‌ها را بپذیرند. آنچه پری و افرادش را تحت تأثیر قرار داد این بود که ژاپنی‌ها، با وجود نداشتن فن‌آوری مدرن، خیلی متمدن و به لحاظ فرهنگی پیشرفته به نظر می‌رسیدند. آمریکایی‌ها انتظار داشتند با جامعه‌ای ابتدایی و نه چنان پیشرفته مواجه شوند. در ماه‌ها و سال‌های پیش رو، پژوهشگران غربی درمی‌یافتند که ژاپنی‌ها تاریخی غنی و کهن و از بسیاری جهات پیچیده‌تر از تاریخ بسیاری از کشورهای غربی دارند. آشکار شد که دستاوردهای ژاپنی‌ها در ملت‌سازی، فلسفه دین، هنر، معماری، و ادبیات با دستاوردهای غرب برابری می‌کند.»