دانلود و خرید کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی آثار هاکان منگوچ

کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی آثار هاکان منگوچ نوشتهٔ هاکان منگوچ و ترجمهٔ فایزه پورعلی است. امیر فرحان نیا و بهادر ابراهیمی و میثاق ابطحی و محمود هادی زاده و حامی قنبرزاده گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده‌اند و انتشارات ماه آوا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی آثار هاکان منگوچ

کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی آثار هاکان منگوچ حاوی برخی از بهترین آثار یک نوازنده و موسیقی‌دان، سخنران و نویسنده‌ٔ محبوب اهل ترکیه است. هاکان منگوچ (Hakan Menguc) که از کودکی با آموزه‌های معنوی و عرفانی و اندیشه‌های صوفی‌گرایانه آشنا شده بود، در آثارش بر اهمیت عشق، عرفان و معنویت تأکید کرده است. هاکان منگوچ  نویسنده‌ای مشهور برای طرفداران آثار عرفانی، معنوی و خودیاری در میان ایرانیان است. کتاب‌های «درد همیشه راه را نشان می‌دهد»، «دلت که پاک باشد داستانت پایان خوشی خواهد داشت»، «راه به قدم‌های تو روشن می‌شود»، «رفتنی‌ام یا ماندنی»، «موعد مقرر»، «همسفر زندگی» و «هیچ ملاقاتی تصادفی نیست» در این کتاب صوتی گردآوری شده‌اند.

شنیدن کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی آثار هاکان منگوچ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران آثار حوزه‌ها‌ی خودیاری و خودسازی و علاقه‌مندان به نوشته‌های روان‌شناختی و آموزه‌های عرفانی، تصوف و معنویت پیشنهاد می‌کنیم.

درباره هاکان منگوچ

هاکان منگوچ نوازنده و نویسنده‌ای ترک‌زبان است که در کتاب‌هایش از عرفان، زندگی و طریق زندگی پرده برداشته است. آرامش و احساس غرقگی از ویژگی‌های بارزی است که از دیدن ویدیوهای سخنرانی این نویسنده، به دست می‌آورید. کودکی هاکان در شهر نسبتاً کوچک بورسا گذشت، اما کمی بعد به استانبول نقل‌مکان کرد. هاکان همان‌طور که از کودکی به‌سمت نواختن سازهای پیانو و نی کشیده شد، در اوایل نوجوانی به خواندن کتاب‌های معنوی که در کتابخانهٔ خانه وجود داشت هم علاقه نشان می‌داد. آثار منگوچ در دنیای ادبیات بیشترین شباهت را به آثار «پائولو کوئیلو» دارد. او به هر شکلی که بتواند، مفاهیم ارزشمندی را که به آن‌ها باور دارد، به زبان‌های طرفدارانش (ترکی، انگلیسی، فارسی و...) منتشر می‌کند. او را در اغلب شبکه‌های اجتماعی با محتواهایی آرامش‌بخش و معنوی که تولید می‌کند، می‌توان یافت:

هاکان منگوچ در کتاب «هیچ ملاقاتی تصادفی نیست»، با بیانی ساده و روایتی داستانی، به شرح سفری ۷روزه می‌پردازد که یک عارف صوفی‌مسلک به‌همراه یک دختر رهسپار سفری دور می‌شوند. هر دوی آن‌ها با دست خالی راهی شده‌اند و در این سفر تجربیاتی کسب می‌کنند که باارزش‌تر از هر باروبنه‌ای است. از طرف دیگر این ۲ مسافر، این جهان و زبان آن را به‌شکلی عمیق‌تر درک می‌کنند که پیش از تن‌دادن به این سفر به‌هیچ‌وجه ممکن نبود. «دلت که پاک باشد»، کتاب بعدی منگوچ، بیشتر از اینکه جنبهٔ داستانی داشته باشد، روایتی است که از سفر تحقیقاتی خود به آفریقا داشته است. این کتاب به سفرنامه‌ای جذاب شباهت دارد که در آن مسافری درک و دریافت خودش از وقایع سفرش و هم‌نشینی با صوفی‌های آفریقا را آورده است. کتاب «من نی هستم» یک سفر معنوی به درون است. خواننده همراه با یک نوازندهٔ نی که نویسنده‌ٔ کتاب است، رهسپار سفری درونی می‌شود و سر از سازوکار نی و شباهتش به وجود و خلقت آدمی درمی‌آورد. کتاب «۲۱ قانون مولانا» نیز حاوی سؤال‌وجواب‌کردن مولانا جلال‌الدین بلخی است؛ پدر معنوی تمام کسانی است که به‌دنبال عرفان و صوفی‌گری هستند. در این کتاب هاکان مگنوچ با ریزبینی و زیرکی خاص خود به‌سراغ سؤال‌هایی اساسی و بنیادین رفته و در تفکری که مولانا آن را بنا نهاده، به‌دنبال جواب‌‌هایی می‌گردد که با جهان امروزی در تناسب باشد. «دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت» نام کتاب دیگری از این نویسنده است.

بخشی از کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی آثار هاکان منگوچ

«اولویت‌ها را دوباره از نظر بگذران شاید این آخرین شانس تو باشد. عموماً کسانی را که دوستشان داریم، جزء اولویت‌هایمان قرار نمی‌دهیم، البته اگر چنین تعبیری جایز باشد؛ چون آن‌ها همیشه دم دست‌اند. همه‌ی ما به‌عنوان انسان‌هایی که سرشان به دیگران مشغول است، سرمایه‌گذاری زیادی می‌کنیم تا در محیط کار و جامعه روابطمان را زنده و پویا نگه داریم. برای اینکه کارهایمان روی غلتک باشد، محیط پیرامونمان خوب و پربازده باشد، برای اینکه فردا شاید بتوانیم به کمک آن‌ها دست به کارهایی جدید بزنیم، بیشتر سر خود را به دیگران گرم کرده و بیشتر وقتمان را به آن‌ها اختصاص می‌دهیم.

کسانی که دوستشان داریم، متعلق به ما هستند، در کنار ما هستند، نوبت آن‌ها هم می‌شود. یک روز با آن‌ها هم به مسافرت خواهیم رفت، با آن‌ها هم پای صحبت یکدیگر خواهیم نشست، البته که روزی به درددل آن‌ها هم گوش خواهیم سپرد، با آن‌ها قهوه‌ای خواهیم نوشید، با آن‌ها هم اوقات خوشی را خواهیم گذراند، اما کی؟!

جریان زندگی بسیار تند است. هرگز از شدت مشغله‌ی ماکاسته نخواهد شد. آیا روزی که تصمیم بگیریم نگاهی به صورت عزیزانمان بکنیم، همین‌طور صحیح و سالم و با همان میزان علاقه منتظر ما خواهند بود؟ تضمینی برای این وجود دارد؟ نه! گوش کردن به درد دلشان، حل مسائل، حمایت و در کنارشان بودن پیشکش، ممکن است برای گفتن «من خیلی دوستت دارم» هم دیر کرده باشی.»