کتاب در باب جباریت

کتاب الکترونیکی «در باب جباریت (به همراه مکاتبات با الکساندر کوژو)» با عنوان انگلیسی On Tyranny نوشتهٔ «لئو اشتراوس» با ترجمهٔ «شروین مقیمی» و «یاشار جیرانی» توسط گروه انتشاراتی ققنوس منتشر شده است. این اثر در حوزهٔ فلسفه سیاسی و اندیشهٔ سیاسی کلاسیک است و نخستین مجلد از «سه‌گانهٔ کسنوفونی اشتراوس» به شمار می‌رود. کتاب «در باب جباریت» به تحلیل دیالوگ «هیرون» اثر «کسنوفون» و مسئلهٔ جباریت می‌پردازد؛ همچنین مکاتبات فلسفی «اشتراوس» با «الکساندر کوژو» و ترجمه‌ای از متن «اریک فوگلین» را نیز در بر دارد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب در باب جباریت اثر لئو اشتراوس

کتاب «در باب جباریت» به قلم «لئو اشتراوس» نخستین بار در سال ۱۹۶۳ میلادی و در ایران در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است. این کتاب در بستر بحران جباریت مدرن و ظهور حکومت‌های توتالیتر نوشته شده است، اما برخلاف بسیاری از آثار هم‌دورهٔ خود نه جدلی سیاسی و نه بیانیه‌ای در دفاع از آزادی است. «لئو اشتراوس» در این کتاب، با تحلیل دیالوگ «هیرون» «کسنوفون»، به ریشه‌های فلسفی جباریت و نسبت آن با قانون، مشروعیت و فلسفه می‌پردازد. او نشان می‌دهد که تمایز میان حکومت مشروطه و جباریتْ تقابلی ساده نیست و مسئلهٔ جباریت را به‌عنوان پرسشی بنیادین در باب هستی و فلسفه مطرح می‌کند.

این کتاب همچنین شامل مکاتبات «لئو اشتراوس» با «کوژو» است که در آن‌ها دو رویکرد فلسفی متفاوت، یعنی آموزهٔ کلاسیک و نگاه تاریخی‌گرایانه، در تقابل قرار می‌گیرند. افزون بر این، ترجمهٔ دیالوگ «هیرون» و متن «اریک فوگلین» نیز در این مجلد آمده است. اثر حاضر با رویکردی تحلیلی و انتقادی به بررسی محدودیت‌های سیاست، امکان تحقق عدالت و جایگاه فلسفه در نسبت با امر سیاسی می‌پردازد و مخاطب را به تأملی عمیق‌تر دربارهٔ ماهیت قدرت و جباریت دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب در باب جباریت

در این کتاب، «اشتراوس» با تفسیر دیالوگ «هیرون» «کسنوفون»، به بررسی تجربهٔ جباریت از منظر فلسفهٔ سیاسی می‌پردازد. او نشان می‌دهد که جباریت نه صرفاً یک شر سیاسی، بلکه مسئله‌ای نظری است که فیلسوف را به تأمل دربارهٔ بنیاد قانون و مشروعیت وامی‌دارد. «اشتراوس» با تحلیل گفت‌وگوی میان «سیمونیدس» شاعر و «هیرون» جبار، تفاوت‌های زندگی جبارانه و زندگی بی‌منصب را از منظر لذت، قدرت، دوستی و امنیت بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که جباریت علی‌رغم ظاهر پرشکوهش با رنج، ترس و بی‌اعتمادی همراه است، اما درعین‌حال امکان بهبود جباریت و تبدیل آن به حکمرانی منعمانه نیز مطرح می‌شود. 

«اشتراوس» در ادامه، با مکاتبات خود با «کوژو»، به تقابل دو رویکرد فلسفی دربارهٔ جباریت می‌پردازد؛ یکی نگاه تاریخی‌گرایانه و دیگری آموزهٔ کلاسیک. او در نهایت مسئلهٔ جباریت را به‌عنوان پرسشی دربارهٔ محدودیت‌های سیاست و امکان فلسفه در نسبت با امر سیاسی مطرح می‌کند و نشان می‌دهد که فلسفهٔ سیاسی با درک این محدودیت‌ها به‌سوی دانشی فراسیاسی و تأملی در باب هستی حرکت می‌کند.

چرا باید کتاب در باب جباریت را خواند؟

این کتاب با تحلیل عمیق یکی از متون کلاسیک فلسفهٔ سیاسی، فرصتی برای فهم ریشه‌های جباریت و نسبت آن با قانون، مشروعیت و فلسفه فراهم می‌کند. مواجههٔ «اشتراوس» و «کوژو» در مکاتباتشان خواننده را با دو سنت فکری مهم و تقابل تاریخی‌گرایی و آموزهٔ کلاسیک آشنا می‌سازد. همچنین اثر حاضر به‌جای ارائهٔ راه‌حل‌های سطحی، مخاطب را به تأملی جدی دربارهٔ ماهیت قدرت، محدودیت‌های سیاست و جایگاه فلسفه در جهان معاصر دعوت می‌کند.

خواندن کتاب در باب جباریت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به فلسفهٔ سیاسی، دانشجویان علوم سیاسی، پژوهشگران اندیشهٔ کلاسیک و کسانی که دغدغهٔ فهم عمیق‌تر قدرت، جباریت و نسبت آن با آزادی و قانون را دارند مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به مباحث نظری دربارهٔ مشروعیت، عدالت و محدودیت‌های سیاست علاقه‌مندند اثری خواندنی خواهد بود.

درباره لئو اشتراوس

«لئو اشتراوس» فیلسوف سیاسی و استاد دانشگاه آمریکایی بود که در ۲۰ سپتامبر ۱۸۹۹ در شهر کوچکی به‌ نام کیرشن در آلمان به دنیا آمد و در ۱۸ اکتبر ۱۹۷۳ درگذشت. «اشتراوس» در خانواده‌ای یهودی و سنتی متولد شد، اما به گفتهٔ خودش، خانواده‌اش شناخت عمیقی از یهودیت نداشتند و بیشتر به آداب‌ورسوم مذهبی پایبند بودند. او مدتی در ارتش آلمان در جنگ جهانی اول (از ژوئیهٔ ۱۹۱۷ تا دسامبر ۱۹۱۸) خدمت کرد. پس از جنگ، در دانشگاه هامبورگ دکتری گرفت. پایان‌نامهٔ او به بررسی مسئلهٔ شناخت در فلسفهٔ «فردریش هاینریش یاکوبی» اختصاص داشت و زیر نظر «ارنست کاسیرر» نوشته شد.

او بخش عمده‌ای از دوران حرفه‌ای خود را به تدریس علوم سیاسی در دانشگاه شیکاگو گذراند، جایی که نسل‌های مختلفی از دانشجویان را آموزش داد و پانزده کتاب منتشر کرد.

«اشتراوس» در سنت نئوکانتی، نزد فیلسوف نامدار «ارنست کاسیرر» آموزش دید و تحت‌تأثیر جریان پدیدارشناسی، به‌ویژه آثار «ادموند هوسرل» و «مارتین هایدگر» قرار گرفت. او کتاب‌هایی دربارهٔ «اسپینوزا» و «هابز» نوشت و مقالاتی در مورد «موسی‌بن‌میمون» و «فارابی» منتشر کرد.

از اواخر دههٔ ۱۹۳۰، تمرکز او به متون فلسفی «افلاطون» و «ارسطو» معطوف شد. «اشتراوس» این متون را از طریق خوانش‌های فیلسوفان اسلامی و یهودی در قرون‌وسطی بازنگری کرد و کوشید آن‌ها را به فلسفهٔ سیاسی معاصر پیوند بزند. او همچنین در دانشگاه‌های «فرایبورگ» و «ماربورگ» در کلاس‌های «هایدگر» و «هوسرل» شرکت کرد. در همین زمان با اندیشمندان یهودی برجسته‌ای چون «هانا آرنت»، «والتر بنیامین»، «لئو لوونتال» و «نوبِرت الیاس» آشنا شد. «والتر بنیامین» در تمام عمرش تحسین‌گر اشتراوس باقی ماند. 

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

«نشان شایستگی جمهوری فدرال آلمان» (Order of Merit of the Federal Republic of Germany) از سوی دولت آلمان غربی به «اشتراوس» اعطا شده است.

بخشی از کتاب در باب جباریت

«بجاست اشاره کنم که چرا این تحلیل مفصل از دیالوگی فراموش‌شده در باب جباریت را به ملاحظه عالمان سیاست می‌رسانم.

جباریت خطری است که قدمتش به اندازه زندگی سیاسی است. از همین رو، تحلیل جباریت به اندازه خودِ علمِ سیاست قدیمی است. آن تحلیل از جباریت که نخستین عالمان سیاسی ارائه کردند آن‌چنان واضح و جامع بود و چنان فراموش‌ناشدنی به بیان درآمد که نسل‌هایی هم که تجربه‌ای مستقیم از جباریت واقعی نداشتند آن را در خاطر خود حفظ کردند و فهمیدند. از سوی دیگر هنگامی که ما چشم در چشم جباریت دوختیم ــ یعنی آن نوع جباریت که از جسورانه‌ترین خیالاتِ بانفوذترین متفکران گذشته پیشی می‌جست ــ علم سیاستمان در شناخت آن ناکام ماند. بنابراین شگفت‌آور نیست که بسیاری از معاصران ما که از تحلیلِ امروزی جباریتِ امروزی ناامید و زده شده‌اند با بازکشفِ صفحاتی که به نظر می‌رسد در آن‌ها افلاطون و دیگر متفکران کلاسیک وحشت‌های سده بیستم را برایمان تفسیر کرده‌اند تسلی‌خاطر می‌یابند. آنچه شگفت‌انگیز است این است که علاقه عمومی احیاشده به تفسیر اصیل از پدیدار جباریت به علاقه‌ای احیاشده، عمومی یا دانشورانه، به تنها اثر دوران کلاسیک که آشکارا به بحث جباریت و لوازم آن و نه هیچ چیز دیگری اختصاص یافته منتهی نشده، اثری که هرگز موضوع تحلیل جامع قرار نگرفته است: یعنی هیرون اثر کسنوفون.»