کتاب مدرنیته مشروع است

کتاب مدرنیته مشروع است نوشتهٔ سید مسعود آذرفام است و گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. موضوع این کتاب بازسازی و بررسی منازعهٔ مشروعیت عصر جدید است.

درباره کتاب مدرنیته مشروع است

کتاب مدرنیته مشروع است در اصل نسخه‌ای جرح و تعدیل‌شده از رسالهٔ دکترای سید مسعود آذرفام در دانشگاه تهران است. مسئلهٔ چیستی سنت و تجدد و نسبت این دو با هم مسئله‌ای مهم و تعیین‌کننده در تاریخ اندیشهٔ ایران جدید است و تقدیر تاریخی ایران نیز جز از دل جدال قدیم و جدید رقم نخواهد خورد. از این رو و در ادامه سنت پژوهشی پیرامون این جدال، در رسالهٔ حاضر به یکی از بنیادین‌ترین منازعات فکری غرب مدرن در باب ماهیت سنت و مدرنیته پرداخته‌ شده که عموماً از آن با عنوان منازعه «مشروعیت عصر جدید» یاد می‌شود. اگرچه ممکن است این رساله در بادی امر صرفاً پژوهشی در حوزه تاریخ اندیشه غرب تلقی شود و ربط آن با وضع موجود ما چندان آشکار نباشد، نتایج آن دلالت‌های پراهمیتی برای ما دارد.

طبعاً بخش اعظم آثار پژوهشی این رساله به زبان آلمانی است.

خواندن کتاب مدرنیته مشروع است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزه‌های جامعه‌شناسی، علوم‌سیاسی و روابط بین‌‌الملل پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مدرنیته مشروع است

«پژوهش‌های ارزشمندی که به‌خصوص در دهه‌های گذشته در باب شناخت مدرنیته صورت گرفته روشن کرده است که می‌توان وجوه ژرف‌تری از مدرنیته را نیز شناخت. اکنون تقریباً همه پژوهشگران متفق‌القول‌اند که ظواهر غرب در حقیقت صرفاً بازتاب روندهای پیچیده نظری و عملی‌ای هستند که جز با آگاهی از آن‌ها نمی‌توان فهمی مقتضی از سرشت غربِ مدرن حاصل کرد. ما نیز در این جُستار می‌کوشیم در ادامه مسیری که پژوهشگران گشوده‌اند، البته با قدم‌هایی لرزان اما مصمّم، گام برداریم. منتها در مسیر این شناخت باید به ملاحظاتی توجه داشته باشیم که آن‌ها را نیز از خودِ غربیان آموخته‌ایم. مدرنیته پدیده‌ای تاریخی است و همچون تمام پدیده‌های تاریخی واجد ابعاد و زوایای پیچیده بی‌شماری است که به صورت‌بندی مفهومی تن نمی‌دهد. البته به لحاظ روش‌شناختی چه‌بسا بتوان این پرسش بلاغی را مطرح کرد که کدام پدیده است که در برابر صورت‌بندی مفهومی مقاومت نکند و بتوان تمام شئون آن را در قالب مفاهیمی روشن بیان کرد. آنچه پژوهشگر باید در وهله نخست به رسمیت بشناسد این است که غنای پدیده مورد مطالعه او، چه در علوم طبیعی و به طریق اولی چه در علوم اجتماعی‌تاریخی، هرگز به او اجازه نخواهد داد تا آن پدیده را فراچنگ آورد و به تعبیری به ابژه پژوهش خویش بدل سازد. ما نیز در این جُستار با به‌رسمیت‌شناسی کامل این محدودیت پیش خواهیم رفت و حتی اشاره نیز می‌کنیم که قوه پیشران جُستار حاضر شورشی علیه همه رویکردهای کلیت‌ساز و بنابراین ایدئولوژیک است، به مصداق آن سخن کارل پوپر «نظریه‌ای که مدعی باشد همه امور را تبیین کرده است عملا هیچ‌چیز را تبیین نکرده است». البته این به معنای پذیرفتن این دعوی سردمداران تفکر پُست‌مدرن نیست که اساساً هیچ حقیقتی وجود ندارد یا زبان بی‌طرفی برای بیان حقیقت در اختیار نداریم. بلکه بدین معناست که حقیقت بنا به سرشت تحدیدناپذیرش هرگز به نحوی تمام و کمال به صورت‌بندی مفهومی تن نمی‌دهد، و هر گونه تقرّب به آن، تقرّب به حد امکان است.»