کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج

کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج سرودهٔ نیما یوشیج و گردآوری سیروس طاهباز توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. این اثر بی‌گمان یکی از مهم‌ترین و کامل‌ترین منابع برای دسترسی به گنجینه اشعار پدر شعر نو فارسی، نیما یوشیج (با نام اصلی علی اسفندیاری) است. این مجموعه که در اولین ویرایش خود در سال ۱۳۷۱ در ۹۰۲ صفحه به چاپ رسید و تا سال ۱۳۹۵ به چاپ پانزدهم رسیده، شامل تمامی سروده‌های نیما از آغاز فعالیت ادبی تا پایان عمر اوست. گردآوری و تدوین این مجموعه توسط سیروس طاهباز، که خود از نزدیکان و دوستداران نیما بود، دقت و اعتبار ویژه‌ای به آن بخشیده است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج

کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج که با تلاش زنده‌یاد سیروس طاهباز (۱۳۱۸-۱۳۷۷)، از شخصیت‌های فرهنگی و ادیبان معاصر و دوست نزدیک نیما، گردآوری، نسخه‌برداری و تدوین شده است، اثری یگانه و کامل برای دسترسی به تمام سروده‌های فارسی علی اسفندیاری، مشهور به نیما یوشیج (۱۲۷۴-۱۳۳۸ شمسی) محسوب می‌شود. این مجموعه که توسط مؤسسه انتشارات نگاه منتشر شده است. اهمیت این کتاب در جامعیت آن است؛ هدف از گردآوری این مجموعه، ارائه تمامی اشعار نیما در یک مجلد بوده تا خوانندگان، پژوهشگران و دانشجویان بتوانند سیر تحول شاعری او را به طور کامل دنبال کنند. سیروس طاهباز با صرف سال‌ها وقت و دقت، به گردآوری، تصحیح و تنظیم این اشعار پرداخته تا اثری قابل استناد و جامع از نیما یوشیج ارائه دهد. وجود این مجموعه کامل، مطالعه و تحلیل آثار نیما را برای تمامی علاقه‌مندان به ادبیات و شعر فارسی، به ویژه آنان که به دنبال درک عمیق از بنیان‌های شعر نو و جایگاه نیما در این تحول هستند، تسهیل کرده است. به همین دلیل، این کتاب نه تنها یک مجموعه شعر، بلکه سندی مهم از تاریخ ادبیات معاصر ایران و مرجعی ضروری برای شناخت یکی از تأثیرگذارترین شاعران آن محسوب می‌شود.

چرا باید کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج را بخوانیم؟ 

خواندن این مجموعه کامل از چند جهت اهمیت حیاتی دارد و آن را به اثری بی‌بدیل تبدیل می‌کند:

آشنایی با بنیان‌گذار شعر نو: نیما یوشیج (۱۲۷۴-۱۳۳۸ شمسی) نقطه عطفی در تاریخ شعر فارسی است. او با درک عمیق از سنت شعری و با الهام از نیازهای زمانه، راهی نو در برابر شاعران گشود. مطالعه مجموعه کامل اشعار او، به شما امکان می‌دهد تا با سیر تحول فکری و هنری این شاعر بزرگ از نزدیک آشنا شوید؛ از اشعار کلاسیک ابتدایی او تا رسیدن به زبان و فرم مستقل شعر نو که بیانگر واقعی شخصیت و جهان‌بینی اوست.

درک تحولات شعر معاصر: شعر نو فارسی با نیما آغاز شد و مطالعه آثار او، درک ریشه‌ها و بنیان‌های شعر نیمایی و تأثیر آن بر نسل‌های بعدی شاعران را ممکن می‌سازد. این کتاب نه تنها شامل اشعار نو، بلکه حاوی سروده‌های او در قالب‌های سنتی نیز هست که نشان‌دهنده تسلط او بر گذشته و گذر آگاهانه او از آن است.

اهمیت ادبی و تاریخی: همانطور که در مقدمه‌های کتاب، از جمله یادداشت‌های دکتر محمد معین و جلال آل احمد، اشاره شده است، نیما «نیمای نیماور» یا نام‌آور است. آثار او نه تنها از نظر ادبی ارزشمندند، بلکه سندی تاریخی از دغدغه‌ها و مسائل اجتماعی، فرهنگی و هنری دوره خود نیز محسوب می‌شوند.

به‌طور خلاصه، اگر به دنبال درک عمیق از چگونگی شکل‌گیری شعر معاصر فارسی هستید و می‌خواهید با تمامی ابعاد هنری و فکری شاعری آشنا شوید که مسیر ادبیات این سرزمین را تغییر داد، مطالعه مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج یک ضرورت است.

خواندن کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این مجموعه برای طیف وسیعی از جمله خوانندگان دانشجویان و پژوهشگران ادبیات فارسی، شاعران جوان و علاقه‌مندان به سرودن شعر، علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر ایرانی و هر کسی که به شعر علاقه‌مند است، مفید و ارزشمند است.

نظر افراد درباره نیما یوشیج و کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج

محمد معین در یادداشت خود بر این مجموعه، نیما را با صفت «نیمای نیماور = نام‌آور» یاد می‌کند که نشان‌دهندهٔ اعتراف به شهرت و جایگاه برجستهٔ او در ادبیات است. تأکید معین بر ضرورت گردآوری و نشر آثار نیما پس از درگذشت او، اهمیت و ارزش والای شعر نیما را از دیدگاه یک ادیب و پژوهشگر زبان فارسی نشان می‌دهد.

حضور یادداشت جلال آل احمد، نویسنده و روشن‌فکر تأثیرگذار، در ابتدای این مجموعه نیز گویای احترام و اذعان او به نقش محوری نیما در تحولات ادبی معاصر و اهمیت گردآوری کامل اشعار اوست. هرچند جزئیات کامل نظر آل احمد در دست نیست، اما نفس حضور او به‌عنوان مقدمه‌نویس بر این اثر، نشانه‌ای از تأثیر و جایگاه نیما در نگاه روشنفکران و اهالی قلم زمان خود است.

هوشنگ گلشيری هم مقاله‌ای در مجلهٔ «مفيد» دربارهٔ اين کتاب نوشته که برای رفع پاره‌ای از اشکالات احتمالی وزنی سیروس طاهباز باید به مهدی اخوان ثالث مراجعه کند. سیروس طاهباز در پاسخ به اين اشکال ايشان با اکراه ذکر کرده است که در طول آن ۲۴ سالی که بر سر اين کار گذاشته همواره وصيت‌نامهٔ نیما یوشیج را که در اين کتاب هم آمده است، پيش‌رو داشته‌ و به آن عمل کرده‌ و ترجيح داده‌ واژه يا واژه‌هايی را نيابد و يا درست نخواند اما مطابق با دستور صريح آن وصيت پرمعنا عمل کند.

درباره نیما یوشیج

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج، متولد ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در روستای یوش مازندران و درگذشته در ۱۳ دی ۱۳۳۸ در تهران، علاوه بر شاعری در زمینه‌های دیگری چون داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی نیز فعالیت داشت. با این حال، شهرت اصلی و ماندگار او به دلیل نوآوری‌هایش در عرصه شعر است. او در دوره‌های مختلف زندگی هنری خود، قالب‌ها و سبک‌های متفاوتی را آزمود؛ از سرودن شعر در قالب‌های سنتی کلاسیک گرفته تا استفاده از فرم‌های سنتی با مضامین و نگاهی تازه و در نهایت ابداع و تکمیل سبکی که امروزه به نام شعر نو یا شعر نیمایی می‌شناسیم.

نیما معتقد بود که شعر باید بازتاب‌دهنده زندگی و زمانه شاعر باشد و از کلیشه‌ها و مضامین تکراری فاصله بگیرد. او با شکستن برخی قوانین عروضی و قافیه، امکانات بیانی جدیدی به شعر فارسی اضافه کرد و راه را برای تنوع و تجربه‌های تازه در این عرصه گشود. تأثیر نیما بر شاعرانی چون احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، سهراب سپهری و بسیاری دیگر از شاعران معاصر، انکارناپذیر است و میراث ادبی او همچنان زنده و الهام‌بخش باقی مانده است. مجموعه کامل اشعار او، فرصتی بی‌نظیر برای کاوش در ذهن و زبان این شاعر بزرگ و درک عمق و گستره تأثیر او بر ادبیات فارسی است.

بخشی از کتاب مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج

«شب، بر سر موج‌های درهم برهم،

صيّاد چو بيره کرجی می‌راند،

شب می‌گذرد. در اين ميانه کم‌کم

شمع کرجی ز کار در می‌ماند،

می‌کاهدش از روشنی زرد شده.

گويای حکايتی‌ست آن شمع خموش،

افسرده ز رنج و تن بپاشيده ز هم.

می‌آيد از او صدای دلمرده به گوش

و قامتِ يک خيالِ روشن شده خم،

با ظلمت موج می‌زند حرفِ غمين.

صياد در اين دم ز به‌جا ماندهٔ شمع

بر گرد فتيله می‌گذارد دائم،

وز هر طرفش صاف کند، سازد جمع،

آن‌گه به مقرّش بنشانده قائم،

بندد به اميد سوی او باز نگاه.

ليکن نگه ديگر او، خيره شده،

بر چهرهٔ درياست کز آن نقطهٔ دور،

موجی بر سر موج دگر چيره شده،

می‌آيد و می‌کند سراسيمه عبور

دنبال بسی جانوران رو به گريز.

می‌بلعد هرچه را به راهش سنگين،

سنگين‌تر از انحلال آن دل آويز،

داده به شبِ نهفته دستِ چرکين،

وندر همه طول و عرض دنيای ستيز،

يک چيز به جای خود نمانده بی‌جوش.

او مانده و ظلمت و صدای دريا،

يک شعلهٔ افسرده بر او چشمک زن،

چون نيست در آن شعله دوامی پيدا،

حيران شده می‌جَود به حسرت ناخن،

بد روی تر آيدش جهان پيش نظر.

يک قايق خيره، هيکلی چيره و موج،

افتاده به مُجمری قناويز کبود،

هرچيز برفته و آمده، يافته اوج،

جز مايهٔ اميّد وی آن‌گونه که بود،

وينگونه که اين زمان در اين حادثه هست.

پس بر سرِ موج‌های دريای عبوس،

آن هيکلِ ديوانهٔ هائل در بر،

هرلحظه قرين يک خيال و افسوس،

اشکالِ هراسناکش آيد به نظر،

آرام‌تر از نخست رانَد قايق.

رنجه شَودش دل از تکاپوی و تعب.

هردم تعبش به حالِ ديگر فکند.

وندر همه گير و دار اين شور و شَغب

او باز به بيمار غمش دست زند،

برگيردش از مقر به سرپنجهٔ سرد.

نظّاره‌کنان جای دگر جاش دهد.

دو چشم بر او دوخته حيران گردد.

ليکن به هرآن گوشه که مأواش دهد،

آن شمع شود خموش و ويران گردد:

محروم ز روشنی‌ست، همچون دلِ من.»