کتاب سازندگان تئاتر مدرن

کتاب سازندگان تئاتر مدرن نوشتهٔ رابرت لیچ و ترجمهٔ امیر شاکری است. نشر قطره این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این کتاب شما را با «کنستانتین استانیسلاوسکی»، «وسولد میرهولد»، «برتولت برشت» و «آنتونن آرتو» آشنا می‌کند.

درباره کتاب سازندگان تئاتر مدرن

کتاب سازندگان تئاتر مدرن نوشتهٔ رابرت لیچ است. این کتاب درمورد غول‌های صحنهٔ قرن بیستم و تأثیر آن‌ها بر تئاتر مدرن سخن گفته است. تئاترسازان سرآمدی که نمایش قرن بیستم را صورت بخشیدند، کنستانتین استانیسلاوسکی، وسولد میرهولد، برتولت برشت و آنتونن آرتو هستند. کتاب حاضر را اولین معارفهٔ موشکافانهٔ این کارکشتگان دانسته‌اند. در این کتاب، لیچ بر موضوعاتی متمرکز شده که موجب تسلط آنان بر تاریخ تئاتر شده‌اند. دوران و زندگی آنان چگونه گذشت؟ میراث آنان چیست؟ حکمت‌ها و حرکت‌های نمایشی آنان چه بودند؟ افکار آنان پس از مرگشان چگونه به کار گرفته شده‌اند؟ آثار آنان اکنون چه کرانه‌هایی می‌گسترانند؟ تا پیش از این کتاب، ریشه‌های دانش سازندهٔ تئاتر قرن بیستم این‌چنین موجز و درخشان تشریح نشده‌ بودند. کتاب سازندگان تئاتر مدرن که با وجاهت مکتوب شده و بینشی بنیادین ایجاد می‌کند، توسط یکی از برجسته‌ترین تاریخ‌نویسان تئاتر عصر حاضر نوشته شده است.

رابرت لیـچ، نویسنده و کارگردان تئاتر، مشغول تدریس ادبیات نمایشی در دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند بوده است. او کتاب‌هایی نظیر تئاتر انقلابی (۱۹۹۴)، بـرگی از تاریخ تئاتر روسیه (۲۰۰۰) و مطالعات تئاتـر (۲۰۰۸) را منتشر کرده است. او در ابتدای کتاب حاضر توضیح داده است که منظور از تئاتر مدرن تئاتر امروز است. تئاتر مدرنیست به تئاتر نیمهٔ اول قرن گذشته، دوران درخشش استانیسلاوسکی، میرهولد، برشت، و آرتو اطلاق می‌شود. نویسنده شما را با زندگی و دیدگاه و حرفهٔ این ۴ هنرمند مشهور تئاتر آشنا می‌کند.

خواندن کتاب سازندگان تئاتر مدرن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران هنر تئاتر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سازندگان تئاتر مدرن

«مهم‌ترین تمرین بازیگری برشت نمایش «خیابان» بود؛ در این تمرین، بازیگر در ذهنش خیابانی را تصور می‌کند و آن را به تصویر می‌کشد. او گذر کردن پیرمردی از خیابان و تصادف او با یک کامیون را تصور و بادقت آن را مشاهده می‌کند. آنچه مشاهده کرده را با نمایش توصیف کنید. ابتدا، پیرمردی را بازی می‌کند که رنجور و فرسوده، سرفه‌کنان، با تکیه بر عصایش لنگان راه می‌رود. توجه را جلب می‌کند که پیرمرد بدون توجه به خیابان در حال رد شدن از آن است. سپس رانندهٔ کامیون را بازی می‌کند که در این لحظهٔ حیاتی بدون توجه به خیابان در حال روشن کردن سیگارش است. به‌طور مشخص سهل‌انگاری هرکدام از افراد تأثیرگذار در این واقعه را به تصویر می‌کشد.

برای انجام این تمرین بازیگر حرفه‌ای مورد نیاز نیست. بازیگر حتی می‌تواند آن واقعه را با کلام توصیف کند. برشت اشاره داشته که اگر بازیگر زبده نیست، نمایش را با وضوح بیشتری به تصویر بکشد، زیرا مهم است که دیگر عابران، یا همان تماشاگران، مجذوب مهارت‌های بازیگر نشده و فقط معطوف آن واقعه شوند. درضمن، نباید تلاشی در جهت خیال‌پردازی صورت گیرد. این یک گزارش است. پس نباید بکوشد که آن واقعه را تجربه کند. شخصیت‌پردازی نقش بر وقایع و ویژگی‌های ارتباطی قابل مشاهده استوار است. مثلاً لنگان راه رفتن پیرمرد قابل مشاهده است. حال اگر بازیگر دستی به موهایش بکشد، این عمل باید دلیلی مشخص داشته و در جهت پیشبرد هدف نمایش صورت گیرد. مثلاً دلیل این عمل می‌تواند این باشد که موهای بلند پیرمرد جلو دید او را گرفته‌اند. آیا بازیگر اجازه دارد در حین اجرا ازخودبی‌خود شود؟ معلوم است که نباید بشود. درکل، برشت اجرای نمایش «خیابان» را مفید می‌دانست. هدف این نمایش تشخیص عامل به وقوع پیوستن این تصادف است. عوامل زیادی می‌توانند مقصر باشند، ازجمله عملکرد رانندهٔ کامیون، یا نحوهٔ پرداخت خسارت توسط بیمه، یا ساختمانی که غیرمجاز ساخته شده و غیره. این‌گونه از بازیگری روح بازیگر را نمایان نمی‌کند، بلکه واقعه را برای مردم نقل‌قول می‌کند.»