کتاب تئاتر مدرن در نظریه و عمل

کتاب تئاتر مدرن در نظریه و عمل نوشتهٔ جی ال اشتاین و ترجمهٔ مجید سرسنگی (استاديار گروه آموزشی هنرهای نمايشی پرديس هنرهای زيبا در دانشگاه تهران) است. انتشارات کتاب نیستان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر به تئاتر قرن بیستم پرداخته است.

درباره کتاب تئاتر مدرن در نظریه و عمل

کتاب تئاتر مدرن در نظریه و عمل ۳ کتاب را در خود گنجانده است:

کتاب اول) رئالیسم و ناتورالیسم

کتاب دوم) سمبولیسم، سوررئالیسم و ابزورد

کتاب سوم) اکسپرسیونیسم و تئاتر اپیک

کتاب حاضر به تئاتر قرن بیستم پرداخته است. نویسنده کوشیده تا مطالبی جدید و قابل‌تأمل درمورد تئاتر مدرن را به کتاب خود بیفزاید تا خواننده بتواند تصویری دقیق از تئاتر قرن بیستم یا تئاتر مدرن به‌دست آورد. این کتابْ تئاتر مدرن را هم از زاویهٔ نظری و هم از منظر عملی و اجرایی بررسی کرده است. مطالعهٔ این کتاب می‌تواند مخاطب را با نظریه‌پردازان، نمایشنامه‌نویسان، طراحان، کارگردانان و عوامل اجرایی دیگر تئاتر قرن بیستم آشنا یا آشناتر کند. مباحث این کتاب بر اجراهای شاخص دوران مدرن تمرکز دارد. 

این کتاب ابتدا برای تدریس در دانشکده‌های ادبی و تئاتری نوشته شده بود.

خواندن کتاب تئاتر مدرن در نظریه و عمل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دانشجویان تئاتر و اساتید و پژوهشگران این حوزه پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب تئاتر مدرن در نظریه و عمل

«این كه شیوه‌ی نمایشنامه‌نویسی، از نوع تئاتری كه نمایشنامه برای آن نوشته می‌شود قابل تفكیک نیست، قاعده‌ای است كه پذیرش آن، رو به تزاید است. تلاش تازه در این متن، بررسی برخی نمایشنامه‌های مهم دوران جدید، نه به عنوان اثر ادبی مستقل، بلكه در مناسبت با تولید و اجرای آنها است . قصد نگارنده یافتن تعاملاتی بین نمایشنامه‌نویس و هنرمندان اجرایی است (هنرمندان اجرایی همه‌ی افرادی را كه به نحوی در اجرا دخیل هستند، از جمله بازیگران، كارگردانان، طراحان نور و صحنه، در برمی‌گیرد). موضوع این كتاب نیز در گسترده‌ترین مفهوم، استفاده از نظریه در عمل و استفاده از عمل در نظریه است. نمایش همانند همه‌ی شكل‌های هنری دیگر، گاه از شورش‌های نامنظم تأثیر پذیرفته است، اما همیشه براساس سنجش آرا ی مخاطب و تجربه‌ی كلی تئاتر در طی زمان به شكل نهایی خود دست یافته است.

داستان تئاتر شورش و واكنشی است كه در آن شكل‌های جدید، اشكال قدیمی را به چالش می‌كشند و شكل‌های قدیمی نیز در عوض، پایه‌ای برای اشكال جدید هستند. اما عنوان‌هایی كه ما به كار می‌بریم، همچون واقع‌گرایی، نمادگرایی و غیره، به آسانی جزئیات نمایشی و تاریخ تئاتر را در برمی‌گیرد . این جزئیات اغلب در قواعد نمایشنامه‌نویسی یا بیانیه‌ی جنبش‌های متداول یافت نمی‌شوند، اما باقی می‌مانند و از روابط روزمره‌ی صحنه استخراج می‌شوند.»

*

«تئاتر رمانتیک، در مبتذل‌ترین سطح خود، نمایشی مهیج از عواطف نیرومند و نظرات اخلاقی صریح به وجود می‌آورد. در بریتانیا و آمریكا، نمایش محلی یا "ملودرام" فرمول ساده‌ای را برای موفقیت كشف كرد كه حتی امروزه نیز در رسانه‌های جمعی كارآیی دارد. از شخصیت‌های اصلی ملودرام كه مورد آزار، شرارت و مصیبت ناشی از بی‌عدالتی اجتماعی، ثروت یا قدرت قرار می‌گیرند، انتظار می‌رود هر نوع عذابی را تاب بیاورند، هر وسوسه‌ی اخلاقی را احساس كنند و به نیابت از مخاطب خود هیجانات رنج و عذاب را تحمل كنند.»