کتاب اودیسه

کتاب الکترونیکی اودیسه نوشتۀ هومر با ترجمۀ سعید نفیسی در انتشارات علمی و فرهنگی چاپ شده است. این کتاب یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات کلاسیک جهان است که داستان سفر پرماجرای اولیس (اودیسئوس) به خانه پس از جنگ تروا را روایت می‌کند.

درباره کتاب اودیسه

اودیسه یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین آثار ادبیات جهان است که به هومر، شاعر نابینای یونان باستان، نسبت داده می‌شود. این اثر به همراه ایلیاد یکی از دو منظومه حماسی اصلی یونان باستان است. اودیسه سرشار از افسانه‌ها، ماجراجویی‌ها و تم‌های اخلاقی و فلسفی است که به بررسی مفاهیمی همچون سرنوشت، هویت، شجاعت و هوش می‌پردازد.

اودیسه روایت بازگشت طولانی و دشوار اودیسئوس، پادشاه ایتاکا، به خانه پس از پایان جنگ تروا است. این سفر بیست‌ساله پر از ماجراهای شگفت‌انگیز و مواجهه با موجودات افسانه‌ای مانند سیرن‌ها، پلی‌فموس (غول تک‌چشم)، الهه کالیپسو و کورکیس است. اودیسئوس باید با چالش‌های متعدد، خشم خدایان و خیانت‌های انسان‌ها روبه‌رو شود تا به خانه و خانواده خود بازگردد. اودیسه شامل ۲۴ سرود یا کتاب است و به زبان یونانی کهن سروده شده است. این اثر با استفاده از وزن حماسی خاص به نام هگزامتری داکتیلیک نوشته شده و سرشار از تصاویر شعری و شخصیت‌پردازی‌های عمیق است.

موضوعات اصلی که در این اثر دنبال می‌شوند عبارت‌اند از:

شجاعت و زیرکی: اودیسئوس به عنوان قهرمانی که نه تنها از نیروی بدنی بلکه از هوش و تدبیر برای غلبه بر مشکلات استفاده می‌کند، نمونه‌ای از قهرمان آرمانی یونانی است.

خانه و وفاداری: آرزوی بازگشت به خانه و حفظ وفاداری به خانواده از مضامین کلیدی اودیسه است.

خشم خدایان و اراده انسان: تعامل میان اراده انسانی و سرنوشت تحمیلی توسط خدایان در این اثر بارز است.

اودیسه الهام‌بخش بسیاری از آثار ادبی و هنری در سراسر تاریخ بوده است. این کتاب به دلیل شخصیت‌پردازی قوی، داستان‌گویی جذاب و پرسش‌های فلسفی همچنان تأثیرگذار و محبوب است. ترجمه‌ها و تحلیل‌های متعدد از این اثر باعث شده تا مخاطبان از فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف به این شاهکار دسترسی داشته باشند.

کتاب اودیسه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این اثر برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک، تاریخ، و اساطیر یونان باستان، و همچنین دانشجویان و پژوهشگران حوزه‌های ادبیات تطبیقی و مطالعات اسطوره‌ای جذاب و ارزشمند است. اودیسه اثری جاودانه است که نه تنها یک ماجراجویی حماسی را روایت می‌کند، بلکه تصویری عمیق از روح انسانی و پیچیدگی‌های زندگی را ارائه می‌دهد. این منظومه به دلیل ارزش‌های ادبی و فلسفی خود همچنان در ادبیات جهان جایگاه ویژه‌ای دارد.

درباره هومر

هومِر که در زبان یونانی «همرس» یا «هُمِر» خوانده می‌شود، شاعر و داستان‌سرایی از اهالی ناحیهٔ اسمیرنا در یونان است. دربارهٔ سال زندگی او دو روایت وجود دارد. برخی سال زندگی او را در حدود ۸۰۰ سال و بعضی این تاریخ را ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌دانند. در پایان زندگی، نابینا شده بود و از شهری به شهر دیگر می‌رفت و اشعار رزمی سرودهٔ خود را با نوای چنگ می‌خواند. از او دو منظومه به نام‌های «اُدیسه» و «ایلیاد» بر جای مانده است. بسیاری از اطلاعاتی که دربارهٔ یونان باستان می‌دانیم برگرفته از همین آثار است. هومر وقایع مربوط به جنگ تروا را جمع‌آوری کرده و با رنگی از افسانه و جنبه‌های فوق‌بشری و اسطوره‌ای و حماسی آمیخته‌ است. «هرودوت» که یکی از مهم‌ترین مورخان دوران باستان است، وجود هومر را با قاطعیت باور دارد. 

درباره سعید نفیسی

سعید نفیسی در ۱۸ خرداد ۱۲۷۴ شمسی در تهران متولد شد. او فرزند «میرزا علی‌اکبر ناظم‌الاطبا» (معروف به «ناظم‌الاطبا کرمانی») و از نوادگان «حکیم نفیس بن عوض کرمانی» (طبیب نامدار ایران در قرن نهم هجری) و برادر «علی‌اصغر نفیسی» ملقب به «مؤدب‌الدوله» بود؛ «حبیب نفیسی» نیز برادرزادهٔ او است. سعید نفیسی تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ «شرف»، یکی از نخستین مدارس جدید که پدرش تأسیس کرده بود، گذراند و تحصیلات متوسطه را در مدرسهٔ «علمیه»، تنها مدرسه‌ای که دورهٔ متوسطه داشت گذراند. ۱۵ساله بود که برادر بزرگترش، او را برای ادامهٔ تحصیل به اروپا برد. سعید نفیسی تحصیلات خود را در شهر نوشاتل در سوئیس و در دانشگاه پاریس به پایان رساند و در سال ۱۲۹۷ به ایران بازگشت. ابتدا در دبیرستان‌های تهران به تدریس زبان فرانسه پرداخت. در سال ۱۲۹۷ به گروه نویسندگان مجلهٔ دانشکده پیوست و در یک سال فعالیت این مجله با ملک‌الشعرا بهار همکاری کرد. در سال ۱۳۰۸ خورشیدی به خدمت وزارت فرهنگ در آمد و علاوه‌بر تدریس زبان فرانسه در دبیرستان‌ها، به کار آموزش در مدارس علوم سیاسی، دارالفنون، مدرسهٔ عالی تجارت و مدرسهٔ صنعتی پرداخت. در سال‌های بعد به تدریس در دانشکده‌های حقوق و ادبیات پرداخت و به عضویت فرهنگستان ایران در آمد. او از بنیان‌گذاران مکتب نثر دانشگاهی است. از جمله ویژگی‌های این نثر، پیراستگی عبارات در لفظ و معنا بوده است؛ به‌طوری‌که نویسنده باید بکوشد اندیشهٔ خود را چنان ساده بیان کند که عبارات او از هر گونه پیچیدگی دور بماند و به‌جای زیورهای بیهودهٔ لفظی، از استحکام دستوری بهره گیرد. سعید نفیسی در ۲۳ آبان ۱۳۴۵ و در تهران درگذشت. 

بخشی از کتاب اودیسه

«تلماک که زیبایی یزدانی داشت پیش از همه بر او دیده گشاد. در میان خواستگاران نشسته بود؛ دل وی آگنده از غم بود؛ زیرا دربارۀ پدر ارزندۀ خود می‌اندیشید: آیا باز نخواهد گشت تا در سرای خویشتن این خواستگاران را نقش بر زمین کند، حق خداوندگاری خود را بازستاند و بر دارایی خویش فرمانروا گردد؟ تلماک که در میان خواستگاران نشسته بود، در این اندیشه بود که آتنه را دید. یکسر به سوی او پیش رفت و دلش گران بود که چنین میهمانی تا این اندازه بر در سرای درنگ کند؛ نزدیک آن از راه رسیده رفت، دست راستش را گرفت، زوبین مفرغی او را برگرفت و این سخنان را شتابان به وی گفت: «درود بر تو، ای بیگانه، در خانۀ ما دوستانه تو را خواهند پذیرفت؛ نخست بیا چاشت بخور؛ پس از آن خواهی گفت نیازت به چیست.»

این بگفت و راه را به او نشان داد؛ پالاس آتنه از پی او رفت. چون هر دو بدان خانۀ بلند درآمدند، رفت زوبین وی را در برابر ستونی در شبکه‌ای بسیار فروزنده جای داد که در آن بسیاری زوبین‌های دیگر را که از آن اولیس پرتاب‌وتوان بود افراشته بودند؛ سپس الهه را برد بر کرسی زیبایی گوهرنشان نشاند که بر روی آن روکشی از کتان گسترده بودند؛ چهارچوبی زیر پایش گذاشت. برای خویشتن کرسی دیگری را که خاتم‌کاری بود پیش آورد و دور از آن خواستگاران جای داد که مبادا آن میهمان با مردمی پرهیاهو درآمیزد و از همهمۀ ایشان آزرده گردد و چاشت او را ناگوار شود؛ وآنگهی می‌خواست دربارۀ غیبت پدرش از او پرسش کند. زنی خدمتگزار در پارچ زرین زیبایی برای شستن دست آب آورد، آن را بالای تشتی از سیم بر دست ایشان ریخت و میزی فروزنده در پیش ایشان گذاشت. زنی خوانسالار و پاک‌نژاد نان برایشان آورد و خوراک‌های فراوان که اندوخته کرده بود در پیش نهاد. ستوربانی که برای بریدن گوشت‌ها آمده بود طبق‌های گوشت را عرضه داشت، جام‌های زرین در برابر ایشان گذاشت و چندین بار ساقی آمد و می برایشان ریخت.»