کتاب صبح شام

کتاب صبح شام حاصل گردآوری‌های محمدمحسن مصحفی، علی اصغر محمدی و سعید فخرزاده است. انتشارات سوره مهر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی اولین روایت ایرانی از بحران سوریه از خاطرات دکتر «حسین امیرعبداللهیان» است.

درباره کتاب صبح شام

کتاب صبح شام مجموعه‌ای از خاطرات «حسین امیرعبداللهیان» از جنگ تروریستی سوریه را روایت کرده است. ابتکار تدوین این خاطرات به توصیهٔ حاج قاسم سلیمانی بازمی‌گردد. سردار سلیمانی یک سال قبل از درگذشت خود و در دیداری به حسین امیرعبداللهیان تأکید کرد که برای انتقال پیام رشادت‌ها، شهادت‌ها، شجاعت‌ها و حتی جنایات و خیانت‌ها در سوریه و منطقهٔ غرب آسیا، بخشی از خاطرات خود را مکتوب و منتشر کند.

کتاب حاضر در ۳ بخش نوشته شده است. بخش اول «انتخاب به معاونت وزارت امورخارجه»، بخش دوم «یادداشت‌هایی از تلاش‌های دیپلماتیک و سفرهای مرتبط با تحولات منطقه» و بخش سوم «بحران سوریه و نقش بزرگ سردار سلیمانی در تأمین امنیت منطقه و ایران» نام گرفته‌اند.

در انتهای کتاب نیز برخی اسناد و تصاویر مربوطه گنجانده شده‌اند.

خواندن کتاب صبح شام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های خاطرات پیرامون مسائل سیاسی و بین‌المللی پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب صبح شام

«با آنکه اختلاف سطح سردار سلیمانی به‌عنوان فرمانده نیروی قدس با من زیاد بود، اما ارتباط ما ادامه پیدا کرد و گاهی سردار درباره بعضی کارها شخصاً زنگ می‌زد. از ویژگی‌های سردار سلیمانی این بود که با وجود سلسله مراتب و امکان ارجاع کارها به دیگران، یک سری کارهای مهم را خودشان دنبال می‌کردند. شاید ظاهر بعضی کارها ساده و کوچک بود، مثلاً گاهی به مجوز پرواز برای کشوری نیاز می‌شد. گرفتن و دادن مجوز پرواز در وزارت امور خارجه روالی دارد که معمولا ۲۴ ساعت قبل باید هماهنگی‌های لازم انجام شود. آن زمان بخش حقوقی وزارت خارجه یک کارشناس پرواز داشت که این کارها را انجام می‌داد. رفرنسی صادر خواهد شد که مجوز پرواز نامیده می‌شود. شاید پیگیری مجوز پرواز توسط سردار سلیمانی کار سطح پایینی بود ولی ایشان آن‌قدر برای انجام مأموریت دقت داشت که همه چیز را شخصا چک می‌کرد. اگر به این نتیجه می‌رسید که مجوز پرواز آماده نشده اصلاً مقید نبود که مثلاً به وزیر امور خارجه زنگ بزند و گلایه بکند که سیستم شما مجوز پرواز را صادر نکرده است، مستقیم با من تماس می‌گرفت و می‌گفت فلانی مجوز پرواز ما را ندادند، یک ساعت دیگر این پرواز باید انجام بشود. یعنی تا این سطح در پیگیری‌ها جدی بود.

این‌گونه ارتباطات به جایی رسید که یکی دو بار سردار سلیمانی برای پیگیری بعضی موضوعات، بعد از جلسه دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی بدون هماهنگی قبلی برای دیدن من به وزارت خارجه آمد و یگان حفاظت فیزیکی وزارت خارجه اطلاع داد سردار سلیمانی آمده و می‌خواهد شما را ببیند. علی‌القاعده آقای سلیمانی اگر به وزارت خارجه می‌آمد باید وزیر خارجه را می‌دید. بعد از دیدار به ایشان می‌گفتم سردار، ممکن است وزیر امور خارجه، دلخور بشود که شما به اتاق کار من آمده‌اید، خوب است ایشان را هم ببینید. از آنجا که انسان متواضعی بود، می‌گفت اشکال ندارد، حتما می‌روم ایشان را هم می‌بینم. می‌رفت اتاق وزیر احوالپرسی می‌کرد و یک چای هم با ایشان می‌نوشید و ایشان را مطلع می‌کرد.»