کتاب زندگی حقیقی

کتاب زندگی حقیقی نوشتهٔ آلن بدیو و ترجمهٔ احسان پورخیری و حسین طیب است. انتشارات شوند این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر با عنوان فرعی «فراخوانی برای فاسدکردن جوانان» حاصل سخنرانی‌های آلن بدیو برای جوانان و نوجوانان است.

درباره کتاب زندگی حقیقی

کتاب زندگی حقیقی بر پایهٔ درس‌گفتارهایی شکل گرفته که همهٔ آن‌ها از زبان آلن بدیو و خطاب به جوانان بوده‌اند. این درس‌گفتارها در جاهای گوناگونی ایراد شده‌اند؛ از جمله دبیرستان‌ها و همچنین در دیگر مؤسسات، هم در فرانسه و هم خارج از فرانسه (به‌ویژه در بلژیک و یونان) و به همان اندازه در سمینارهای این فیلسوف معاصر.

یکی از آن‌ها (فصل دوم این کتاب) پیش‌تر در قالب پس‌گفتار کتاب «انسان‌شناسی جنگ» (مجموعه‌ای از نوشتارهای فروید دربارهٔ جنگ) منتشر شده است.

خواندن کتاب زندگی حقیقی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران فلسفهٔ مدرن پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن بدیو

آلن بدیو (Alain Badiou) ۱۷ ژانویه ۱۹۳۷ به دنیا آمد. او فیلسوف معاصر و چپ‌گرای فرانسوی، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس، فعال سیاسی و استاد افتخاری بازنشسته در «اکول نرمال سوپریور» است. بدیو از اعضای حلقهٔ آلتوسر بود و به‌عنوان یک فعال سیاسی در مبارزات برای آزادی الجزایر و جنبش می ۱۹۶۸ نیز شرکت داشت.

از مهم‌ترین آثار مکتوب این نویسنده که به پارسی هم ترجمه شده‌اند می‌توان به کتاب‌های «احمد فیلسوف: نمایشنامه‌های کوتاه فلسفی برای جوانان، پیران و همه دیگر بیکاران»، «در ستایش ریاضیات: آلن بدیودر گفتگو با ژیل حائری»، «نشان دموکراتیک در کتاب حال و روز دموکراسی»، «در ستایش تئاتر: گفتگوی آلن بدیو و نیکولا ترونگ» و «فرضیه کمونیسم» اشاره کرد.

کتاب‌هایی درمورد این نویسنده و اندیشمند نوشته شده است که آنها هم به پارسی برگردانده شده‌اند؛ همچون «بدیو/نویسنده» اثر «اد پلوث» با مترجمهٔ «امیر خراسانی» و «محمدعلی غزنوی» و با ویراستاری «سعید متین».

بخش‌هایی از کتاب زندگی حقیقی

«در جهان سنتی، این پدیدهٔ «دو به یک» که دامن‌گیر زنان بوده است، بسیار شایع بود. قانون ازدواج فرانسه را در نظر بگیرید که تا اوایل دههٔ ۱۹۶۰ هنوز اجرا می‌شد - یعنی ۵۰ سال پیش که البته در مقیاس تاریخ عددی به حساب نمی‌آید. این قانون تصریح می‌کرد که شوهر حق آن را داشت که منزل خانواده را برگزیند و همسر او موظف بود در آن خانه زندگی کند. اما این قانون دربارهٔ این‌که مرد هم باید در همان خانه زندگی کند سکوت می‌کرد. پس، در واقع، مرد حق داشت در را به روی همسرش ببندد و همچنین حق داشت که در همان خانه زندگی نکند. در حالی که همسر او تنها وظیفه داشت در آن خانه بماند. دو به یک به نفع مرد: این واقعاً همان قانون خانوادهٔ سنتی است.

اما خانواده چیست؟ پیش‌تر نزد افلاطون، سه کارکرد اجتماعی غالب وجود داشت: تولید، بازتولید و دفاع. کارْ آن چیزی بود که تولید می‌کرد، خانواده محل بازتولید بود و سرزمین هم آن چیزی بود که مورد دفاع قرار می‌گرفت. (در حد فاصل) بین تولید و دفاع، دختری که زن می‌شد، به کار مادرانگی‌اش محدود بود تا (فرآیند) بازتولید را تضمین کند. طبق معمول، دو به یک. زن سنتی جایگاهی بین کارگر و سرباز داشت. وی مرد بالغی را که کار می‌کرد و شوهرش بود بر سر میز غذا و در رختخواب خویش خوش‌آمد می‌گفت. او برای پسرش، آن مرد جوانی که در جنگ کشته شده بود، وطن‌پرستانه عزاداری می‌کرد. دختر باید به مادر اندوه بدل می‌شد. باز هم دو به یک: پدری زنده که بدن همسرش را در اختیار داشت و فرزندی مرده که اشک‌های مادرش را.»