کتاب جادوی فکر بزرگ

کتاب جادوی فکر بزرگ نوشتۀ دیوید جی. شوارتز و ترجمۀ فاطمه کلهری است. انتشارات الهام نور آن را منتشر کرده است. این کتاب که در قرن ۲۱ به‌روزرسانی شده، راهنمایی برای داشتن زندگی بهتر است. نخستین قدم، تغییر طرز فکر است.

درباره کتاب جادوی فکر بزرگ

کتاب جادوی فکر بزرگ، کتابی کاربردی و قدرتمند است که نه‌تنها الهام‌بخش شما می‌شود؛ بلکه ابزاری به شما می‌دهد تا بتوانید در زندگی‌تان تغییر ایجاد کنید. این دستورالعمل گام‌به‌گام، نشان می‌دهد که چه باید بکنید:

• عدم باور و قدرت منفی که به‌وسیلهٔ آن ایجاد می‌شود را از بین ببرید.
• کاری کنید تا ذهن‌تان افکار مثبت تولید کند.
• برنامه‌ریزی دقیقی برای رسیدن به موفقیت داشته باشید.
• با فعال کردن قدرت خلاقیت‌تان، بهتر و بیشتر کار کنید.
• روی قدرت زمان حال تمرکز کنید.

قوانین و مفاهیم موجود در کتاب جادوی فکر بزرگ، از منابعی ارزشمند گرفته شده‌اند؛ منابعی مانند زندگی بهترین و بزرگ‌ترین شخصیت‌هایی که می‌شناسیم؛ اشخاصی مثل حضرت داوود، امرسون، میلتون، شکسپیر و... .

اما چطور می‌توانیم بگوییم متفکران بزرگ درست می‌گفتند؟ موفقیت، پیروزی و شادیِ افرادِ منتخبی که اطراف ما زندگی می‌کنند، ثابت می‌کند که بزرگ فکر کردن جادو می‌کند.

خواندن کتاب جادوی فکر بزرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران حوزۀ خودیاری و خودشناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جادوی فکر بزرگ

«اخیراً با یکی از دوستانم که متخصص استخدام افراد برای ادارات صنعتی بزرگ بین‌المللی است، صحبت کردم. این خانم، چهار ماه از سال را به دانشگاه‌ها می‌رود تا دانشجویان فارغ‌التحصیل را به عنوان برنامهٔ آموزشِ مدیرانِ شرکت خودش، استخدام کند. او در صحبت‌هایش اشاره می‌کند که تفکرات بسیاری از افرادی که با آن‌ها صحبت کرده است، دلسردکننده است.

او می‌گفت: «بیشتر روزها، من با هشت الی دوازده نفر از دانشجویان سال آخر دانشگاه، مصاحبه می‌کنم که همهٔ آن‌ها جزو یک‌سوم برتر کلاسشان هستند و همه حداقل کمی علاقه دارند تا به شرکت ما بیایند. یکی از موارد اصلی که ما می‌خواهیم در مصاحبه‌ها بررسی کنیم، انگیزهٔ هر فرد است، بعد تصمیم‌گیری می‌کنیم. ما می‌خواهیم متوجه شویم آیا این خانم یا آقا، در چند سال آینده، می‌تواند رئیس بخش پروژه‌ها شود یا شعبه‌ای از شرکت را اداره کند یا به نوع دیگری همکاریِ مؤثری با ما داشته باشد یا خیر».

او ادامه داد: «باید بگویم از اهداف شخصیِ کسانی که با آن‌ها صحبت می‌کنیم، راضی نیستیم. تعجب می‌کنید اگر بدانید چه تعداد از افراد ۲۲ ساله به برنامهٔ بازنشستگی ما علاقه‌مند هستند. سؤال دوم و مهم این است من باید محل زندگی‌ام را عوض کنم؟ به نظر می‌رسد بیشتر آن‌ها، واژهٔ موفقیت را مترادف جابه‌جا نشدن و سکون می‌دانند. حالا به نظر شما، ما می‌توانیم با دادن مسئولیت به چنین افرادی در شرکت، خود را به خطر بیَندازیم؟»

چیزی که من نمی‌توانم درک کنم، این است که چرا جوانان این روزها این‌قدر بیش از حد محافظه‌کار هستند و افکار بسته‌ای نسبت به آینده دارند؟ هر روز فرصت‌های بیشتری ایجاد می‌شود. کشورمان دارد در زمینه‌های علمی و صنعتی در تاریخ رکورد می‌زند. جمعیتمان به شدت رو به افزایش است. اگر زمانی برای افتخارآفرینی وجود داشته باشد، همین حالا است؛ اما اکثر مردم، کوچک فکر می‌کنند و اهداف بزرگی ندارند؛ پس یعنی رقابت برای کارهای مهم و باارزش، کمتر از چیزی است که فکر می‌کنید.

زمانی که موضوع موفقیت باشد، مردم با قد، وزن، مدرک دانشگاهی یا سابقهٔ فامیلی سنجیده نمی‌شوند. آن‌ها با اندازهٔ تفکراتشان سنجیده می‌شوند. این‌که چقدر بزرگ فکر می‌کنیم، مشخص می‌کند که چه چیزهایی به دست می‌آوریم. حالا بیایید ببینیم چه چیزهایی تفکر ما را رشد می‌دهد.

تا به حال از خودتان پرسیده‌اید: «بزرگ‌ترین ضعف من چیست؟» احتمالاً بزرگ‌ترین ضعف انسان‌ها، خودتخریبی یا دست‌کم گرفتن خود است. خودتخریبی به روش زیادی بروز پیدا می‌کند. «جان» فرصت شغلی را در یک برگهٔ تبلیغاتی می‌بیند که دقیقاً همان چیزی است که او می‌خواهد؛ اما هیچ کاری برای به دست آوردنش نمی‌کند؛ چون فکر می‌کند: «من به اندازهٔ کافی برای این کار خوب نیستم؛ پس چرا خودم را به زحمت بیَندازم؟» یا «جیم» می‌خواهد با «جوآن» ازدواج کند؛ اما به او نمی‌گوید؛ چون فکر می‌کند خودش در جایگاهی نیست که به او پیشنهاد ازدواج دهد.

«تام» حس می‌کند ارتباط با آقای «ریچارد»، شانس خوبی برای تولیدات او است؛ اما تام با او تماس نمی‌گیرد. او فکر می‌کند آقای ریچارد خیلی بزرگ‌تر از آن است که با او ملاقات کند. «پت» دارد برای شغلی، فرم درخواست پر می‌کند و یکی از سؤال‌ها این است: «برای شروع چه مقدار حقوق برای خودتان در نظر دارید؟» پت بسیار متواضعانه قیمت کمی را پیشنهاد می‌کند؛ چون حس می‌کند به اندازه‌ای که واقعاً دوست دارد حقوق بگیرد، شایسته نیست!

فیلسوف‌ها هزاران سال است که پند خوبی می‌دهند: «خودت را بشناس»؛ اما به نظر می‌رسد بیشتر مردم این پیشنهاد را این‌گونه تغییر داده‌اند: «فقط ویژگی‌های منفیِ خودت را بشناس!» بیشتر خودارزیابی‌ها، شامل لیست بلندی از اشتباهات، نقص‌ها و عدم کفایت‌های فرد است. خوب است که بدانیم چه مهارت‌هایی را نداریم تا متوجه شویم در چه زمینه‌هایی می‌توانیم پیشرفت کنیم؛ اما اگر فقط ویژگی‌های منفیِ شخصیتیِ خود را بشناسیم، مشکل بزرگی درست می‌شود؛ چون فکر می‌کنیم ارزش ما کم است. این تمرین‌ها به شما کمک می‌کند اندازهٔ واقعی خود را متوجه شوید.»