کتاب کتاب کار استدلال

کتاب الکترونیکی «کتاب کار استدلال» نوشتهٔ دیوید آر مارو با ترجمهٔ یاسر خوش‌نویس در انتشارات اختران چاپ شده است. در این کتاب «مطرح کردن یک استدلال» به معنای ارائهٔ مجموعه‌ای از دلایل یا شواهد در پشتیبانی از یک نتیجه است. در اینجا استدلال صرفاً بیان دیدگاه‌هایی خاص نیست و تنها بحث و جدل هم نیست. استدلال‌ها تلاش‌هایی برای تأیید یا پشتیبانی از دیدگاه‌ها بر مبنای دلایل هستند. در این معنا استدلال‌ها بی‌فایده نیستند، بلکه در واقع ضروری‌اند.

درباره کتاب کار استدلال

این کتاب با بررسی استدلال‌های نسبتاً ساده آغاز می‌شود و سپس به استدلال‌های مبسوط و کاربرد آن‌ها در مقالات و سخنرانی‌های شفاهی می‌پردازد. فصل‌های ۱ تا ۶ کتاب دربارهٔ نوشتن و ارزیابی استدلال‌های کوتاه هستند. 

فصل ۷ شما را در زمینهٔ ارائهٔ طرحی از استدلال‌های مبسوط و سپس نوشتنِ تفصیلی این گونه استدلال‌ها راهنمایی می‌کند. در فصل ۸ به سراغ نوشتن مقالات استدلالی خواهید رفت. فصل ۹ قواعدی را معرفی می‌کند که به طور اختصاصی به سخنرانی شفاهی مربوط هستند. مجدداً باید گفت که تمامی فصل‌های بعدی کتاب به فصل‌های ۱ تا ۶ وابسته‌اند، چراکه استدلال‌های مبسوط اساساً چند استدلال کوتاه را ترکیب می‌کنند و بسط می‌دهند و استدلال‌های کوتاه در فصل‌های ۱ تا ۶ بررسی شده‌اند. بنابراین، حتی اگر از ابتدا به این دلیل به کتاب مراجعه می‌کنید که در نوشتن مقاله یا ارائهٔ سخنرانی به شما کمک کند، از فصل‌های ابتدایی عبور نکنید. دست‌کم بخش‌های مربوط به توضیح هریک از قواعد را بخوانید. با این کار، هنگامی که به فصل‌های بعدی و موردعلاقه‌تان رسیدید، ابزارهای موردنیاز خود را در اختیار خواهید داشت. مدرسان ممکن است فصل‌های ۱ تا ۶ را در ابتدای نیمسال تدریس کنند و فصل‌های ۷ تا ۹ را هنگامی درس دهند که قرار است دانشجویان مقالاتی بنویسند یا سخنرانی کنند.

بخش اول کتاب با سه پیوست به پایان می‌رسد. پیوست یکم فهرستی از مغالطه‌هاست؛ یعنی انواعی از استدلال‌های گمراه‌کننده که چنان وسوسه‌کننده و رایج‌اند که حتی نام‌های اختصاصی دارند. پیوست دوم سه قاعده را برای ساختن و ارزیابی تعریف‌ها مطرح می‌کند و پیوست سوم نیز که در ویرایش قبلی کتاب نبود، به ترسیم نقشه‌های استدلال‌ها اختصاص دارد. ترسیم نقشه ابزاری قدرتمند برای فهم این امر است که چگونه اجزای یک استدلال کنار هم قرار می‌گیرند. هنگامی که به این پیوست‌ها نیاز پیدا کردید، به سراغ آن‌ها بروید.

بخش دوم کتاب شامل نمونه پاسخ‌هایی برای تمرین‌های شماره‌های فرد کتاب است. بیشتر این پاسخ‌ها با شرح‌هایی همراهند که نقاط قوت و ضعف آن‌ها را توضیح می‌دهد.

بخش سوم کتاب حاوی فعالیت‌های بیشتری در زمینهٔ تفکر انتقادی است که برمبنای قواعد و تمرین‌های بخش اول شکل گرفته‌اند. برخی از این فعالیت‌ها را می‌توانید به‌تنهایی انجام دهید، اما برخی دیگر باید در کلاس یا با مشارکت همکلاسی‌هایتان انجام گیرند.

کتاب کار استدلال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به کسانی که مایل به بررسی انواع استدلال‌ها و تفکر انتقادی هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب کار استدلال

اولین گام در تنظیم یک استدلال این است که از خودتان بپرسید: «سعی داری چه چیزی را ثابت کنی؟» به یاد داشته باشید که نتیجه جمله‌ای است که دلایلی را به نفع آن مطرح می‌کنید. جملاتی که دلایل شما را بیان می‌کنند مقدمه هستند.

جملات زیر از وینستون چرچیل را در نظر بگیرید:

من خوش‌بین هستم. به نظرم چیز دیگری بودن ثمرهٔ چندانی ندارد.

این یک استدلال و همچنین طنزی جالب‌توجه است، چراکه چرچیل دلیلی را برای خوش‌بین بودن خود مطرح می‌کند. مقدمهٔ او این است: «به نظرم چیز دیگری بودن ثمرهٔ چندانی ندارد.»

مقدمه‌ها و نتایج همواره آشکار نیستند. برای‌مثال، شرلوک هولمز باید یکی از استنتاج‌هایش را در «ماجرای شعلهٔ نقره‌ای» توضیح دهد:

توی اسطبل سگی بسته بودند اما بااینکه کسی داخل اسطبل بود و اسبی را بیرون آورد، سگ پارس نکرد. ... روشن است که ... سگ او را به‌خوبی می‌شناخته.

هولمز دو مقدمه دارد. یکی از آن‌ها آشکار است: سگ به مرد پارس نکرد. مقدمهٔ دیگر واقعیتی کلی است که همهٔ ما دربارهٔ سگ‌ها می‌دانیم و هولمز آن را مفروض می‌گیرد: سگ‌ها تنها به غریبه‌ها پارس می‌کنند. این دو مقدمه در کنار یکدیگر نتیجه می‌دهند که مرد غریبه نبوده است. سپس، معلوم می‌شود که همین نکته کلید حل معماست.

هنگامی که از استدلال‌ها به‌صورت ابزاری برای کاوش و بررسی استفاده می‌کنید، ممکن است گاه تنها از نتیجه‌ای آغاز کنید که قصد دارید از آن دفاع کنید. پیش‌از هر کاری، نتیجه را به‌روشنی بیان کنید. ممکن است بخواهید استدلال چرچیل را گامی فراتر ببرید و استدلال کنید که من و شما نیز باید خوش‌بین باشیم. در این صورت، این امر را به‌صراحت بیان کنید. سپس از خود بپرسید چه دلایلی برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای دارید. چه دلایلی می‌توانید برای اثبات این امر ارائه دهید که همگی باید خوش‌بین باشیم؟

می‌توانستیم به مرجعیت فکری چرچیل متوسل شویم. اگر چرچیل خوش‌بینی را توصیه می‌کند، ما که هستیم که روی حرف او حرفی بزنیم؟ اما این توسل شما را چندان پیش نخواهد برد، چون افراد دیگری با همین شهرت بدبینی را توصیه کرده‌اند. باید خودتان به این موضوع بیندیشید. دلیل شما برای این دیدگاه که باید خوش‌بین باشیم چیست؟

یک دلیل می‌تواند این باشد که خوش‌بینی انرژی ما را برای تلاش با هدف موفقیت افزایش می‌دهد، درحالی‌که اگر ازپیش احساس شکست کنیم، هرگز تلاش را آغاز نخواهیم کرد. احتمال اینکه خوش‌بینان موفق شوند و به اهدافشان دست یابند بیشتر است (شاید چرچیل هم همین نکته را در نظر داشته). اگر مقدمهٔ شما چنین است، آن را صریحاً بیان کنید.