کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران

کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران یا نیچه به چه می‌اندیشید و چرا این‌گونه می‌اندیشید نوشتهٔ جان کاگ، از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال ۲۰۱۸ در آمریکا است که ترجمه‌ای خوب و روان توسط ایمان مختار از آن پیش روی علاقه‌مندان است. این کتاب توسط نشر آواژ به چاپ رسیده است. کتابِ خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران  دربرگیرندۀ دو سفر فلسفی به اعماق اندیشه‌های نیچه است. نویسندۀ کتاب، جان کاگ ، سفر اول را وقتی فقط نوزده سال دارد انجام می‌دهد و برای فهم آثار نیچه راهی کوهستان آلپ و دهکده‌ای می‌شود که نیچه نزدیک پانزده سال از عمرش را آنجا سپری کرد و بسیاری از آثارش محصول اقامتش در آنجاست. سفر دوم جان کاگ هفده سال بعد اتفاق می‌افتد. این بار با همسرش به آلپ می‌رود و جست‌وجویش در معانی آثار نیچه را از سر می‌گیرد. در هر دو سفر، جان کاگ در پی یافتن معنای زندگی در عصر مدرن و از درون آموزه‌های نیچه است. از نگاه نیچه، جهان مدرن از بسیاری جهات فاقد معنا و پوچ است و برای برون رفت از این شرایط پیشنهاد می‌کند زندگی را در حکم تجربه‌ای زیباشناسانه در نظر بگیریم. از سویی دیگر رگه‌هایی از اندیشه‌های شرقی، به‌ویژه در نوشته‌های اواخر عمر نیچه به چشم می‌خورد. جان کاگ می‌کوشد تا هر دو جنبه را در کتابش بررسی نماید و با زبانی ساده نشان دهد نیچه به چه می‌اندیشید و چرا اینگونه می‌اندیشید و در نهایت چگونه می‌توان به این جملۀ کلیدی نیچه دست یافت: بشو آنچه هستی! این کتاب سه بخش به همراه یک بخش پایانی دارد و در هر بخش جان کاگ از دریافت‌های خود از فلسفهٔ نیچه و درس‌هایی که از او گرفته می‌گوید و جان کلام کتاب‌ها و آثار او را می‌کاود. نشریه استار تریبیون مینیاپولیس درباره کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران نوشته است: این کتاب می‌تواند شما را با اندیشه‌های نیچه آشنا کند، اما رمز موفقیتش در این است که یکی از دیدگاه‌های اصلی فیلسوف را مطرح می‌کند، که نیازی هم نیست تمام آثارش را خوانده باشید، اما آگاه باشید که پس از خواندن کتاب ممکن است شما هم ترغیب شوید تا خودتان بشوید. کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران در مورد تجلی اهداف و جست‌وجوی آن‌هاست، درباره قدم‌زدن با نیچه در بزرگسالی.

درباره کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران

کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران داستان دو سفر فلسفی است، که ساخته و پرداختهٔ "جان کاگ" است. او در یکی از آن ها به عنوان یک جوان درونگرای نوزده ساله ظاهر می‌شود و داستان دیگر، هفده سال بعد، در شرایطی کاملا متفاوت از داستان قبلی است. او اکنون همسر و پدر است و همسر و فرزند خردسال او به یکدیگر وابسته هستند. "جان کاگ" عازم قله های سوئیس و بالاتر از سیلز ماریا می شود ،جایی که در آن "نیچه" آثار برجسته خود همچون "چنین گفت زرتشت" را نوشته است. هر دو داستان سفر "جان کاگ" در جستجوی خرد در هسته ی فلسفه "نیچه" انجام می شود ، اما این سفر ها ،او را به تفسیرهای کاملا متفاوت و عمیق تری در مورد وضعیت انسان می رسانند.

کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران کاوش جالبی است که نه تنها در مورد ایده آل های "نیچه" بلکه در مورد چگونگی تجربه ی زندگی او با ما به عنوان افرادی که در قرن بیست و یکم زندگی می کنیم، ارتباط بر قرار می کند. کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران کتابی جسورانه ، صمیمی و سرشار از بینش هایی در مورد خودداری از شکست و تعادل عقل و جنون است. این کتاب می تواند شما را با اندیشه های "نیچه" آشنا کند، اما رمز موفقیتش در این است که یکی از دیدگاه های اصلی فیلسوف را مطرح می کند؛ دیدگاهی که برای درک آن نیازی نیست تمام آثارش را خوانده باشید و آن دیدگاه "ضرورت خودْ شدن" است. این کتاب را بخوانید و آگاه باشید که ممکن است شما هم ترغیب شوید تا خودتان بشوید.

شاکلهٔ اصلی نوشته‌های نیچه از جدل فلسفی، شاعری، نقد فرهنگی و قصه تشکیل شده و در کنار آن به‌طور گسترده‌ای نیز به هنر، لغت‌شناسی، تاریخ، دین و دانش پرداخته شده‌است. نوشته‌های او در عین آنکه سرشار از جملات قصار و گوشه کنایه است، شامل مباحث بسیار دیگری همچون اخلاق، زیبایی‌شناسی، تراژدی، معرفت‌شناسی، خداناباوری و خودآگاهی نیز می‌شود. بنیان‌های اصلیِ فلسفهٔ او عبارتند از نقدهایی تند علیه حقیقت مطلق در دفاع از منظرگرایی، انگارهٔ «آپولونی و دیونیسی»، نقدهایی تبارشناسانه بر دین و اخلاق مسیحی و نظریه او در این رابطه تحت عنوان «اخلاق ارباب-برده‌ای»، تصدیق زیبایی‌شناسانهٔ هستی و وجود در واکنش به پدیدهٔ «مرگ خدا» و بحران عمیق هیچ‌انگاری، و تعریف سوژه بشری به عنوان تجلی‌گاه اراده‌های متنازع و در کشاکش که در مجموع با عنوان «اراده قدرت» شناخته می‌شود. نیچه در آثار بعدی‌اش مفاهیم تأثیرگذاری همچون «اَبَر-مرد» و «بازگشت جاودان» را مطرح کرد و به‌طور فزاینده‌ای با قدرت‌های خلّاقهٔ فرد به عنوان نیرویی برای غلبه بر پیش‌فرض‌های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی و نیل به ارزش‌های نو و سلامتِ زیبایی‌شناسانه درگیر شد و به غور و تفحّص در بابِ آن‌ها پرداخت.

درباره فردریش ویلهلم نیچه

فردریش ویلهلم نیچه، فیلسوف، فیلولوژیست کلاسیک، شاعر و آهنگ‌ساز آلمانی است. او در ۱۵ اکتبر در لایپزیک به دنیا آمد. در ۵ سالگی پدرش فوت کرد و او به همراه مادر، خواهر، مادر بزرگ و عمه‌هایش در محیطی مذهبی و زنانه بزرگ شد. پدرش کشیش و معلم چند تن از اعضای خاندان سلطنت بود.

نیچه ابتدا در رشتهٔ الهیات تحصیل می‌کرد. در سال ۱۸۶۵ با از دست دادن ایمانش تحصیل در الهیات را رها کرد و به لایپزیس رفت تا به تحصیل فلسفه و فیلولوژی بپردازد. در ۲۳ سالگی به خدمت برای جنگ فرانسه و پروس فراخوانده شد. او سوارکار ماهری بود اما به دلیل جراحت خیلی زود از خدمت برکنار شد.

در ۲۴ سالگی از دانشگاه بازل سوئیس به او کرسی استادی فیلولوژی کلاسیک پیشنهاد شد و در حالی که هنوز تحصیلش را به پایان نرسانده بود، به تدریس در این دانشگاه پرداخت. او در همین زمان از دانشگاه لایپزیک دکتری افتخاری دریافت کرد. نیچه در سال ۱۸۶۹ تابعیت پروسی خود را ملغی کرد و تا پایان عمرش بی‌سرزمین ماند اما بیشتر عمر را در سوئیس و ایتالیا گذراند.

نیچه در سال ۱۸۸۹ دچار فروپاشی ذهنی شد و به دلیل سردردهای شدیدش از کرسی استادی دانشگاه استعفا کرد و نهایتا در ۲۵ آگوست ۱۹۹۰ به دلیل سرطان مغزی از دنیا رفت. پس از درگذشتِ نیچه، خواهر او الیزابت فورستر-نیچه متصدّی و ویراستار دست‌نوشته‌های او شد و شماری از آثار منتشرنشدهٔ او را جهتِ تطابق با ایدئولوژی ملی‌گرایانهٔ آلمانیِ شخصی‌اش بازنویسی کرد و در عین حال دیدگاه‌های صریح او را که به روشنی در تضاد با یهودستیزی و ملی‌گرایی بودند دچار واگردانی، پیچیدگی و غموض کرد. آثار نیچه در ویراست‌های چاپی الیزابت به فاشیسم و نازیسم ارتباط داده شد، اما شماری از پژوهشگران قرن بیستم چنین خوانشی از آثار نیچه را به چالش کشیدند و ویراست‌های اصلاح‌شدهٔ آثار او به زودی عرضه گردید.اندیشه‌های او در دههٔ ۱۹۶۰ بار دیگر به محبوبیت رسید، و از آن زمان تاکنون تأثیری عمیق بر اندیشمندان حوزه‌های فلسفه (به خصوص مکاتب فلسفه قاره‌ای همچون اگزیستانسیالیسم، پست‌مدرنیسم و پسا-ساختارگرایی)، هنر، ادبیات، روانشناسی و فرهنگ عامه در قرن بیستم و بیست و یکم گذاشته‌است

از آثار مهم نیچه می‌توان چنین گفت زرتشت، فراسوی نیک و بد، غروب بتان، اینک انسان، تبار شناسی اخلاق، انسانی، زیادی انسانی و حکمت شادان را نام برد.

درباره جان کاگ

 جان کاگ متولد 1979، نویسنده و پژوهشگر آمریکایی و استاد فلسفه در دانشگاه ماساچوست است. حوزه‌های اصلی مطالعاتی او فلسفهٔ آمریکایی، فلسفهٔ ذهن و زیبایی‌شناسی است. از میان آثار او می‌توان به فلسفهٔ آمریکایی، یک داستان عاشقانه، خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران، اندیشیدن از راه تخیل اشاره کرد. جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال یکی دیگر از آثار جان کاگ است که نام او را بر سر زبان‌ها انداخت. کاگ در این کتاب سراغ هنری جیمز، پدر فلسفهٔ آمریکایی می‌رود.

«یک داستان عاشقانه» به عنوان برگزیدهٔ ویراستاران نیویورک تایمز است. این کتاب به همراه «خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران» عنوان بهترین کتاب NPR بهترین سال را کسب کردند.

جان کاگ در کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران، ردپای نیچه را دنبال می‌کند و به مناطق کوهستانی‌ای سرک می‌کشد که زمانی در آن زندگی می‌کرد. این کتاب با روایتی داستان‌گونه، اندیشه‌های نیچه را مورد شرح و بررسی قرار می‌دهد و شما را به شناخت دقیق‌تری نسبت به این فیلسوف بزرگ می‌رساند.

نیویورک تایمز دربارهٔ او عنوان کرده است: جان کاگ قصه‌گویی سرزنده‌ است که زندگی نیچه و خود را مماس هم قرار می‌دهد. کاگ در حفظ تعادل میان زندگی نیچه و افکارش موفق عمل کرده است. او خوانندگانش را به چالشِ خودْ بودن دعوت می‌کند.

جان کاگ می‌گوید:

«نخستین بار که قله کوروتچ را فتح کردم، فکر می‌کردم هدف از کوهپیمایی تنها رفتن به ارتفاعی بالاتر از ابرها در هوای آزاد است، اما با گذشت زمان، وقتی موهایم شروع به سفید شدن کردند به این نتیجه رسیدم که رسیدن به قله نمی‌تواند تنها هدف کوهپیمایی و زندگی باشد. درست است که هرچه بالاتر برویم مناظر بیشتری می‌بینیم، اما فارغ از ارتفاع، افق همیشه از نظر محو می‌شود. هر چه سنم بالاتر می‌رود، تأثیر پیام «ابرانسان» نیچه بیشتر و همچنین سردرگم کننده‌تر می‌شود. چه ارتفاعی کافی است؟ من باید چه چیزی را جست‌وجو کنم، یا چه چیزی را صادقانه‌تر جستجو کنم؟ تاول پاهای من بر چه چیزی دلالت می‌کند، بر رنج غلبه بر خویشتن؟ چگونه به این قله به خصوص رسیدم؟ آیا قرار است به همین ارتفاع راضی باشم؟ نیچه در آستانه سی سالگی پیشنهاد کرد: «ای روح جوان با این پرسش‌ها به زندگی‌ای که پشت سر نهاده‌ای بنگر: به چه چیز تاکنون حقیقتآً عشق ورزیده‌ای؟ چه چیزی روحت را به پرواز درآورده است؟»

خواندن کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به فلسفهٔ نیچه و به طور کلی فلسفهٔ معاصر مخاطب این اثر هستند. اگر می‌خواهید معانی زندگی را جور دیگری پیدا کنید، کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران را بخوانید و اگر می‌خواهید آنچه یافته‌اید را گم نکنید، به خواندن آثار نیچه و دربارهٔ نیچه ادامه دهید.

بخشی از کتاب خود شدن با نیچه به هنگام گذر از کوهساران

اغلب به دانشجویانم می‌گویم فلسفه جانِ مرا نجات داد و این عین واقعیت است. اما در نخستین سفرم به سیلزماریا و در مسیرم به‌سوی پیتز کورواتچ، کم مانده بود فلسفه مرا به کشتن دهد. سال ۱۹۹۹ بود و من داشتم پایان‌نامه‌ای می‌نوشتم دربارهٔ نبوغ، جنون و تجربهٔ زیباشناختی در نوشته‌های نیچه و متفکرِ آمریکایی هم‌عصرش رالف والدو امرسون۵. در آستانهٔ دورانِ فراغ‌بال بیست سالگی، به‌ندرت پیش آمده بود خودم را به‌زحمت بیندازم و به آن‌سوی دیوارهای نامرئیِ پنسیلوانیا سفر کنم. سپس استادِ راهنمایم، نفوذِ سازمانی‌اش را به‌کار گرفت و راهی برای گریز من یافت. در پایان سال چهارم نامه‌ای بی‌نام و نشان، حاوی چکی به مبلغ سه هزار دلار به دستم داد و از آنجایی که احتمالاً نیک می‌دانست به احتمالِ قریب به یقین در آن شهر نمی‌مانم، چنین پیشنهادی داد: «شما باید به بازل بروید.»

بازل برای نیچه نقطهٔ عطف بود؛ جدا شدن از زندگیِ معمولیِ سال‌های نخستینش در مقام آدمی متفکر، و رفتن به‌سوی شخصیتی با تمایلی شدید به هنجارشکنی در مقامِ فیلسوف‌شاعر اروپا. نیچه در سال ۱۸۶۹ با سِمَت جوان‌ترین عضو هیئت علمی دانشگاه بازل، به این شهر آمد. چند سال بعد نیچه اولین کتابش را با نام زایشِ تراژدی نوشت و این موضوع را در کتاب به بحث کشید که کششِ تراژدی به این دلیل است که می‌تواند میان دو میلِ متعارضِ وجود انسان هماهنگی ایجاد کند؛ میل به نظم، و تمنای عجیب و انکارناپذیرِ انسان برای هرج‌ومرج. وقتی به بازل رسیدم هنوز نوجوان بودم و طرفدارِ این نظر که میلِ اول یعنی تمنای وسوسه‌انگیز برای ثبات و عقلانیت، که نیچه آن را آپولونین۶ نامید، سیطرهٔ بیشتری بر جامعهٔ مدرن دارد.

ایستگاهِ قطارِ شهرِ بازل نمونه‌ای از دقتِ سوئیسی است؛ مردمی زیبا در لباس‌هایی فاخر به‌آرامی از میان سرسرای اصلی ایستگاه می‌گذرند تا به قطارهایی برسند که هیچ‌گاه تاخیر ندارند. آسمان‌خراشِ استوانه‌ایِ غول‌آسایی آن‌سوی خیابان قد برافراشته که دفتر مرکزی بانک بی.آی.اس، قوی‌ترین موسسهٔ مالی در جهان است. از ایستگاه بیرون آمدم و صبحانه‌ام را بیرونِ بانک و در حالی خوردم که گروهی از آپولوهای۷ خوش‌پوش داخلش می‌رفتند و در مسیرهایی به‌سوی محل‌های کارشان ناپدید می‌شدند. نیچه می‌گوید: «طبقات تحصیل‌کرده شیفتهٔ اقتصادِ پولیِ پستِ عظیمی شده‌اند، و برایش سرودست می‌شکنند.» دورنمای زندگی در جامعهٔ سرمایه‌داریِ مدرن خبر از آینده‌ای پرسود می‌داد، اما این جامعه در غم و یاس فرو رفت. «جهان هیچ‌گاه چنین نفسانی، هیچ‌گاه چنین در فقرِ عشق و نیکی نبوده است.»