کتاب این جهان گذرا

کتاب این جهان گذرا اثری از دیوید کریستین (دیوید کریسچن) است که با ترجمه مزدا موحد در نشر بیدگل منتشر شده است. این کتاب تاریخچه بشریت را بیان می‌کند و زندگی انسان‌ها را از ابتدای تاریخ تا حال حاضر مورد بررسی قرار می‌دهد. 

درباره کتاب این جهان گذرا

این جهان گذرا، تاریخچه بشریت است؛ از پیدایش ستارگان و نخستین موجودات زنده تا شکل‌گیری مرحله‌به‌مرحله تمدن بشری، از تکوین شهرها و امپراتوری‌ها تا ظهور نظام سرمایه‌داری و شبکه جهانی اینترنت را می‌توان در این کتاب جستجو کرد. ما با خواندن این کتاب به یک سفر متفاوت و عمیق دعوت می‌شویم و درباره اجدادمان یاد می‌گیریم و سیر تحول و تکامل آن‌ها را دنبال می‌کنیم. درمی‌یابیم که با کمک چه پیشرفت‌ها و فناوری‌هایی توانستند زندگی خود را تغییر دهند و آن را بهتر کنند و حالا نیز چه رویه‌ای در پیش گرفته‌اند.

کتاب با مروری بر روزگار پیش از تاریخ انسان آغاز می‌شود و به دوران انسان‌های اولیه می‌رسد. ما را با جستجوگرها و شکارچی‌ها آشنا می‌کند و همه چیز را درباره زندگی آنان بهمان میاموزد؛ از ویژگی‌های مختلفشان گرفته تا تاثیراتی که بر محیط زیست گذاشته‌اند. 

جلوتر می‌آییم و به دوران کشاورزی می‌رسیم که نقطه عطفی در زندگی بشر است و تغییرات عمده‌ای را به دنبال داشت. تمدن‌هایی که بر این اساس شکل گرفتند و شهرهایی که ساخته شدند. تغییراتی که در روابط اجتماعی و انسانی ایجاد کرد و همچنین سرعت رشد فناوری از جمله مسائلی است که در این بخش بررسی می‌شوند. و اما دنیای مدرن، انقلاب‌های مختلف، مشکلات اقتصاد، فرهنگ، عوامل نظامی و پیشرفت‌های تکنولوژی بخش بعدی کتابند و مفاهیمی آشنا برای بشر امروزی دارند.

 بخش چهارم کتاب این جهان گذرا نیز که به نوعی، می‌توان آن را جمع بندی کل کتاب دانست، ما را با تقسیم‌بندی‌های تاریخی زندگی بشری آشنا می‌کند. در این بخش هم از تقسیم‌بندی‌های مختلف تاریخی می‌خوانیم و هم با تقسیم‌بندی آشنا می‌شویم که در این کتاب مورد استفاده قرار گرفته است. 

کتاب این جهان گذرا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب این جهان گذرا، تجربه جذابی برای تمام دوست‌داران کتاب‌های علمی رقم می‌زند. 

درباره دیوید کریسچن 

دیوید گیلبرت کریستین ۳۰ ژوئن ۱۹۴۶ در نیویورک متولد شد. او مورخ و محقق تاریخ روسیه است که به دلیل تدریس و ترویج رشته نوظهور تاریخ بزرگ در جهان شناخته می‌شود.

دیوید کریسچن فعالیتش را از سال ۱۹۸۹ آغاز کرد و شروع به تدریس در این رشته نمود. او به کمک دانشمندان بزرگ در سراسر دنیا تاریخ بشر را از تاریخ کیهانی، تاریخ از بیگ بنگ تا زمین شناسی و زیست شناسی را جستجو کرده و در حال تنظیم و انتشار پژوهش‌هایش است.

دیوید کریسچن در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرده است و تا به امروز، جوایز و افتخارات بسیاری را برای فعالیت‌هایش از آن خود کرده است. از میان آن‌ها می‌توان به جایزه کتاب انجمن تاریخ جهانی، نقشه‌های زمان در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۴ به عنوان استاد برجسته دانشگاه مک کواری شناخته شد.

بخشی از کتاب این جهان گذرا

پانصد میلیون سالِ اول تاریخ زمین، دوران «هادئن» یا «جهنمی» نامیده شده است. زمین داغ بود، سیارک‌ها آن را بمباران می‌کردند و اتمسفر آن فاقد اکسیژنِ آزاد بود. امکان بقای موجودات زنده وجود نداشت. اما زمین کم‌کم خنک شد. سرانجام بخار آب که در قالب ابرهای وسیع گرد زمین می‌گشت، شروع به باریدن کرد و اولین اقیانوس‌ها را تشکیل داد.

تقریباً حتمی است که شکل جدیدی از پیچیدگی در این اقیانوس‌های آغازین پدیدار شد: حیات. آب به‌شکل مایع محیطی بسیار عالی برای واکنش‌های شیمیایی مهیا می‌کند. اتم‌ها در هوا سریع‌تر از آن حرکت می‌کنند که بتوانند باهم جفت شوند. در جامدها نیز تقریباً حرکتی نمی‌کنند. آب کاملاً مناسب است: مواد شیمیایی حرکت می‌کنند ولی سرعتشان بیش از حد نیست، پس اگر تناسب داشته باشند، می‌توانند جفت شوند و مواد شیمیایی پیچیده‌تری را تشکیل بدهند. جایی، احتمالاً در اعماق دریاهای اولیه، جایی که آتش‌فشان‌های اعماق دریا انرژی را تأمین می‌کردند و مواد شیمیایی به‌وفور یافت می‌شد، مواد شیمیایی پیچیده و پیچیده‌تری شروع به شکل‌گرفتن کردند. حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش، فقط یک میلیارد سال پس از تشکیل زمین، برخی از این مواد شیمیایی اولین موجودات زنده را تشکیل دادند. زیست‌شناسان این موجودات تک‌سلولی ریز و ساده را «پروکاریوت» می‌نامند و هنوز هم پرتعدادترین جانداران زمین هستند. اولین موجودات زنده، مثل پروکاریوت‌ها، کوچک‌تر از آن بودند که دیده شوند، اما آنها می‌توانستند کارهایی بکنند که موجودات زنده را از بی‌جان متمایز می‌کند. پروکاریوت‌ها می‌توانستند از طریق واکنش‌های شیمیایی که زیست‌شناسان «سوخت و ساز» می‌نامند از محیط اطراف خود انرژی جذب کنند. درضمن می‌توانستند از خود نسخهٔ مشابهی بسازند و برای این کار از خواص شگفت‌انگیز مولکول‌های عظیم و پیچیده‌ای که «دی‌اِن‌اِی» (مخفف اسید دئوکسی‌ریبونوکلئیک) می‌نامیم، استفاده می‌کردند. تولیدِ‌مثل پروکاریوت‌ها ساده بود؛ تقسیم‌شدن به دو پروکاریوت تقریباً یکسان یا «کلون». اما همیشه در تولیدمثل لغزش‌های اندکی رخ می‌داد و به‌همین دلیل میان آنها، تفاوت‌های ریزی هم وجود داشت. این تفاوت‌ها باعث می‌شد برخی از آنها کمی بهتر از دیگران انرژی جذب کنند و اینها بیشتر از دیگران بقا داشتند و با موفقیت بیشتری تولیدمثل می‌کردند و توانایی‌های خود را به نسل بعدی انتقال می‌دادند. موجودات زنده از این طریق به‌تدریج تغییر کردند و با طیف گسترده‌ای از محیط‌های متفاوت سازگار شدند و میلیون‌ها گونهٔ متمایز به وجود آوردند. این همان فرایندی است که چارلز داروین «انتخاب طبیعی» نامید.

همین سازوکار است که تنوع عظیم جاندارانی که امروز می‌بینیم را ایجاد کرده است. با ظهور فزایندهٔ گونه‌ها، سطح زمین با لایهٔ نازکی از حیات که «زیست‌کره» می‌نامیم، پوشیده شد. زمین در حال حاضرتنها سیارهٔ عالم است که می‌دانیم دارای موجود زنده است، اما احتمالاً بالاخره کشف خواهیم کرد که حیات در نقاط زیاد دیگری از عالم نیزبه‌شکلی وجود دارد.