دانلود و خرید کتاب سرزمین‌های شبح‌زده تینا روزنبرگ ترجمه فروغ پوریاوری
تصویر جلد کتاب سرزمین‌های شبح‌زده

کتاب سرزمین‌های شبح‌زده

انتشارات:نشر ثالث
دسته‌بندی:
امتیاز:
۳.۱از ۱۱ رأیخواندن نظرات

معرفی کتاب سرزمین‌های شبح‌زده

کتاب سرزمین‌های شبح‌زده نوشته‌ی تینا روزنبرگ که جایزه‌ی پولیتزر سال ۱۹۹۶ را از آن خود کرد، درباره‌ی تلاش‌های مردمی است که زیر سلطه‌ی حکومت‌های کمونیستی زندگی کرده‌اند و در حال حاضر می‌خواهند با گذشته‌شان رو به رو شوند. فروغ پوریاوری کتاب سرزمین‌های شبح‌زده را به فارسی برگردانده است و نشر ثالث ناشر آن است.

درباره‌ی کتاب سرزمین‌های شبح‌زده

تینا روزنبرگ در کتابش، سرزمین‌های شبح‌زده، ماجرای زندگی مردم کشورهای آلمان، لهستان، چک و اسلواکی را نوشته که در گذشته مجبور بودند زیر سلطه‌ی حکومت کمونیستی زندگی کنند و حالا تلاش می‌کنند تا بتوانند با این گذشته‌ی سخت و دردناک رو به رو شوند. روزنبرگ از سرنوشت مردمان و قربانیانی سخن گفته است که شانس با آن‌ها یار بود تا بتوانند زوال حکومت کمونیستی را ببینند و همچنین در کتاب زوایا و نکاتی پنهانی را برجسته کرده است که تصور آن حتی برای همان قربانیان نیز سخت است. تینا روزنبرگ بیشتر از جایزه‌ی پولیتزری که برده است به تاثیر کتابش و تاثیری که بر این واقعه‌ی جهانی داشته است فکر می‌کند چرا که معتقد است ملت‌ها، همچنان‌که آحاد مردم نیز، باید صادقانه و شجاعانه رخدادهای تلخ و تکان‌دهنده گذشته را درک کنند، تا بعد بتوانند آنها را کنار بگذارند و به زندگی عادی برگردند. این برای قربانیان اهمیت دارد؛ آنها فقط وقتی می‌توانند حقیقتآ التیام یابند و نقش خود را دوباره در جامعه ایفا کنند که شأن و عزت و رنج‌هایشان رسمآ مورد تأیید قرار گیرد....

کتاب سرزمین‌های شبح‌زده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر به مطالعه‌ی تاریخ جهان علاقه مند هستید و همچنین دوست دارید کتاب‌هایی بخوانید که به شما در درک وقایع پیرامون و دیدن آن‌ها از زوایای مختلف کمک کند، کتاب سرزمین‌های شبح‌زده گزینه‌ی مناسبی است. 

درباره‌ی تینا روزنبرگ

تینا روزنبرگ در ۱۴ آوریل ۱۹۶۰ در بروکلین آمریکا متولد شد. او روزنامه‌نگار آمریکایی است که تا به حال سه کتاب نوشته است. کتاب سرزمین‌های شبح‌زده که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد، سال بعد جایزه پولیتزر را برای او به ارمغان آورد.

جملاتی از کتاب سرزمین‌های شبح‌زده

تصمیم‌های یک ملت درباره نحوه روبرو شدن با گذشته خود برای مبارزه در راه ساختن دمکراسی واقعی اهمیتی اساسی دارد. دمکرات‌های تازه اردوگاه شوروی سابق با دفاع از ارزش‌های لیبرالی به قدرت رسیدند. نحوه برخورد آنها با گذشته دارد به اولین اقدام مهم در این زمینه که آیا آنها به این آرمان‌ها تحقق خواهند بخشید یا نه، به اولین آزمون گسترده نظام قضایی حکومت‌های جدید، سطح رواداری سیاسی، تضمین حقوق بشر، و حکومت قانون تبدیل می‌شود.

جواد
۱۳۹۹/۰۴/۱۳

وضعیت کشورهای ایدئولوژیک رو نشون میده کشورهایی که دوست داشتن در خط مقدم مبارزه باشند اما فریب آمار سازی خوردند و به ورطه دیکتاتوری و توتالیتاریسم افتادن و هر صدای آزادی خواه رو خفه کردن !!! کشورهایی به زعم خودشان

- بیشتر
Travis
۱۴۰۱/۰۶/۲۸

سرزمینهای شبح‌ زده به سرنوشت کشورهای اروپای شرقی(چک، لهستان و آلمان) پس از فروپاشی دیوار برلین و اتحاد جماهیر شوروی می‌پردازد. روایت برخورد هر یک از این کشورها با بازمانده‌های رژیم پیشین و جاسوسان و خبرچینان دستگاه‌های امنیتی را واکاوی

- بیشتر
mahfam
۱۴۰۲/۰۶/۱۹

بخش هایی از اول کتاب دقیقا مانند وضعیت ایران کنونی خودمان هسته ، وسط های کتاب خسته میشید و می‌خواهید کتاب رو ول کنید اما آن را تا اخر بخوانید ... کتابی با محتوای سیاسی ، گذشته ی تاریخ . اگه

- بیشتر
hamed318
۱۴۰۲/۰۴/۲۵

چه مقدمه ی نفسگیری!! تحلیل درجه یکی از جوامع پسا سوسیالیسم. جوامعی که روح و روانشون را سوسیالیسم تسخیر کرده، و حتی حالا هم که دموکراتیک شدند، نمیتونن از چنبره ی فرهنگ نهادینه ی سوسیایستی رها بشن

«هر انقلابی با سه پرسش روبرو می‌شود. اول، با پادشاه چکار کند. دوم، با درباریان او چکار کند، و سوم، که تا اینجا از همه مشکل‌تر است، با آرزوهای ناکام مردم چکار کند.
Mary gholami
«هر کسی که کنترل گذشته را به دست گیرد، کنترل آینده را به دست می‌گیرد.»
Mary gholami
از سال‌های دهه شصت در چکسلواکی هیچ کسی نبود که اعتقاد داشته باشد که نظام با کفایت، انسانی، یا عادلانه است. آنچه مردم را از هم متمایز می‌کرد فقط این بود که آیا این حرف‌ها را با صدای بلند به زبان می‌آوردند یا نه. اکثریت عظیم مردم آن را به زبان نمی‌آوردند؛ این عقیده را در درون خود نگه می‌داشتند، حال آنکه در ظاهر در نظام مشارکت داشتند و از آن حمایت می‌کردند. آنها در آنچه جامعه‌شناس‌ها آن را منطقه خاکستری می‌نامند، زندگی می‌کردند.
نازنین بنایی
پاول نومان، ناراضی چک، که کار پاکسازی پلیس پراگ را به او محول کرده‌اند، می‌گفت: «ببینید، در کتاب‌های تاریخ جنگ‌ها همیشه به گونه‌ای منطقی و درست توصیف می‌شوند. من همیشه عاشق خواندن آثار استاندال بودم. و نیز جنگ و صلح. آنها حاوی بهترین توصیف‌ها از نبردها هستند. اما در نظر کسانی که در آنها شرکت می‌کنند، هرج و مرج و اغتشاش هستند. در هر انقلابی هم همین‌طور است؛ منطق بعدآ به آن تحمیل می‌شود.» سیاستمداران امروز بیشتر توجه خود را به تحمیل این منطق معطوف می‌دارند و بدین وسیله بر حافظه گذشته مسلط می‌شوند. وینستون چرچیل می‌گفت: «تاریخ با من مهربان خواهد بود، چون قصد دارم آن را بنویسم.»
نازنین بنایی
دعوت کردن از بیش از سی نفر به مراسم عروسی ممنوع بود. در خلال چند سال بعد، ۷۴۰۰۰ نفر مهاجرت کردند. در اکتبر ۱۹۷۰، بسیاری از آنها نامه‌ای از سوی مرکز مشاوره حقوقی در پراگ دریافت کردند که به آنها اطلاع می‌داد که غیبت آنها غیر قانونی است و محاکمه خواهند شد. آنها می‌بایست هزینه دفاع خود را به ارز می‌فرستادند، یا اینکه از اقوامشان در وطن مطالبه می‌شد. پاکسازی‌هایی که در ۱۹۷۰ شروع شد در تاریخ اردوگاه شرق بی‌همتا بود و برای همیشه مظهر «عادی‌سازی» خواهند بود. دگراندیشان روشنفکر را دیگر دستگیر نمی‌کردند، اما آنها را نادیده می‌گرفتند، و از هر گونه تأثیر بر حیات ملی جدایشان می‌ساختند. به دگراندیشان، فیلسوفها، نویسندگان، پزشکان، اقتصاددان‌ها، و روان‌شناس‌ها فقط مشاغل مجاز را می‌دادند: مأمور سوخت، رفتگر، و دستیار پرستار. آنها ملبس به اونیفورم و پیش‌بند در آلونک‌های مأمور سوخت‌رسانی و جایگاه‌های نگهبانی می‌نشستند، و درباره ضرورت بدون قید و شرط اجتماعی بحث می‌کردند و درباره رأی‌گیری نسبی مقاله می‌نوشتند.
نازنین بنایی
ژاک روپنیک می‌نویسد: «تحت لوای کمونیسم، آینده معلوم بود، این گذشته بود که هیچ‌کس نمی‌توانست از بابت آن مطمئن باشد.»
hamed318
برای ما امریکایی‌ها، که انسان خودساخته را تحسین می‌کنیم و مدام خودمان را بازآفرینی می‌کنیم، درک اهمیت گذشته سخت است
hamed318
مسئولان اردوگاه‌های شکنجه در آرژانتین شهادت می‌دهند که، در واقع، استراحت‌گاههای چشمه‌های آب معدنی را اداره می‌کرده‌اند و یادشان نمی‌آید که حتی یکی از مهمانان اردوگاه جز بنا به میل و اراده خود در آنجا مانده باشد. آلمان‌ها می‌گویند، بله، ما می‌دیدیم که یهودیان شهرمان را در واگن‌های باری بار می‌کردند، اما کی می‌توانست سرنوشت غایی آنها را متصور شود؟ ما نمی‌دانستیم! ما هیچی ندیدیم! ما هیچ خبط و خطایی نکردیم ــ در واقع، خودمان قربانی بودیم!
نازنین بنایی
ویکتور اوشاینتسکی، حقوقدان لهستانی قانون اساسی، می‌گفت: «هر انقلابی با سه پرسش روبرو می‌شود. اول، با پادشاه چکار کند. دوم، با درباریان او چکار کند، و سوم، که تا اینجا از همه مشکل‌تر است، با آرزوهای ناکام مردم چکار کند. و بعد به ذهن رهبر جدید می‌رسد ــ «آهان! ما یک پادشاه داریم که سرش را هنوز زیر گیوتین نبرده‌ایم!»
نازنین بنایی
لیبوش شیلهانووا، همسر شیلهان، می‌گفت: «تازه فهمیدیم که «توتالتیاریسم» یعنی چه. در تمام اماکن کاری یک مأمور اس تی بی حضور داشت. من کارم را به عنوان جامعه شناس از دست دادم و شروع به بافتن پلیور و شال گردن برای یک تعاونی کردم. بعد به همسر زوکال، که تحلیل‌گر وزارت بازرگانی بود، گفتند که دیگر ارتقای مقام نخواهد یافت، اما اجازه دارد بماند. اوتاشیک معلم زوکال پیشنهاد کرد که برای زوکال کاری در بلگراد یا کانادا پیدا کند، اما زوکال زیر بار نرفت. او به من گفت: «تنها تأسفم این است. تأسفم نه بابت مخالفتم با عادی‌سازی، بلکه به خاطر مهاجرت نکردنم است. در آن زمان اینکا مایل نبود و خودم هم احساس می‌کردم که مسن‌تر از آنم که دوباره از اول شروع کنم.»
نازنین بنایی

حجم

۵۶۷٫۴ کیلوبایت

تعداد صفحه‌ها

۵۶۴ صفحه

حجم

۵۶۷٫۴ کیلوبایت

تعداد صفحه‌ها

۵۶۴ صفحه

قیمت:
۲۸۲,۰۰۰
تومان