من با نظر خانم تارا مخالفم چون کتاب رفتار سازنده‌ی هیولارو تشویق یا تایید نمیکنه و قضاوت رو به عهده‌ی خواننده‌ی کتاب گذاشته و به نظرم مقایسه‌ی شاهنامه با این کتاب کاملا مقایسه‌ی اشتباهی هست چون نه از لحاظ نوشتار نه زمان و نه حتی سبک و ملیت ها دو طرف شبیه به هم نیستن و البته که فرانکشتاین اصلا قابل قیاس با شاهنامه ای نیست که فردوسی عزیزمون ۳۰ سال زحمتش رو کشید ولی درکل نویسنده روایت کرده یه جورایی داستان حالت روایی داره تا حالت قضاوتی البته با احترام به نظرم تارا خانم عزیز❤️

این کتاب رو خریداری کردم ولی وارد کتابخانه نشد. یعنی چه.

راستش این کتابم مثل بیشتر کتابای ترجمه شده تو ایران سانسور داشت 🤨 ترس از ساختن چیزی که ساختی خالق بودن چیز عجیبیه🙃

داستان جذاب و هیجان انگیزیه، ترجمه خوب بود. توصیه میکنم

اگر علاقمند به فضاهای گوتیک هستید این اثر رو قطعا و یقینا بهتون پیشنهاد می‌کنم. شاید نظرم جنبه شخصی داشته باشه ولی احساس همذات‌پنداری زیادی با مخلوق فرانکنشتاین و گاها با خود فرانکنشتاین داشتم و این باعث می‌شد با هیجان و ذوق هر چه بیشتر به خوندن ادامه بدم. جملات و نحوه بیان روان بود و یک سری جاها ایرادات تایپی وجود داشت که قابل چشم‌پوشیه. در کل جزو کتاب‌های مورد علاقه من در فضای گوتیک شد.

بزرگترین مشکل فرانکشتاین، اینه که چطور ممکنه کسی چیزی رو خلق کنه، بعد یهویی تا این حد از اون متنفر بشه!! نویسنده داستان رو طوری پیش برده که یه پیش فرض ثابت داره: نفرت از هیولا! هیولایی که فقط ظاهر بدی داره! چطور ممکنه! انسان امروزی چنین داستان های سطحی رو نمیپسنده مثلا در شاهنامه از دیوها حرف زده شده اما رستم از اونها متنفر نیست چون ظاهر زشتی دارن، بلکه به خاطر رفتار بعضی از اونها باهاشون میجنگه و بعضی رو به خاطر اخلاق خوب و راه درستی که انتخاب میکنن، میبخشه و حتی باهاشون دوستی میکنه!! در کتاب های ما نفرت از اعمال بده، اما در عموم کتاب های غربی نفرت از ظاهر بد بدون در نظر گرفتن ذات هستش! فرانکشتاین چنین کتابی هست! نفرت و ترس بدون دلیل!! فقط میخواد خواننده رو قانع کنه تا هم نظرش باشه بدون هیچ دلیل منطقی و موثقی